Όταν πριν από μερικά χρόνια φίλος επισκέφθηκε για δουλειά τις Ηνωμένες Πολιτείες και θέλησε, στο υπόλοιπο του χρόνου του, να κάνει και τουρισμό βρήκε σαν πιο εύκολη και οικονομική λύση την αγορά αυτοκινήτου για να περιηγηθεί τις κοντινές στην Ουάσιγκτον περιοχές.

Με συνοπτικές διαδικασίες μπήκε σε μια μάντρα αυτοκινήτων, επέλεξε το κατάλληλο γι αυτόν όχημα, το πλήρωσε, έγινε η μεταβίβαση σε δέκα λεπτά, το γέμισε βενζίνη στο πιο κοντινό βενζινάδικο κι έφυγε ταξίδι. Στην πόλη που αποφάσισε ο ίδιος ότι τελείωσαν οι διακοπές του, πήγε σε άλλη μάντρα, το πούλησε με ελάχιστη απόκλιση στην τιμή, έκανε τη μεταβίβαση, πήρε το αεροπλάνο κι επέστρεψε στην Ελλάδα.

Μείναμε με ανοιχτό το στόμα όταν μας διηγήθηκε αυτό ειδικά το κομμάτι της ιστορίας γιατί στην Ελλάδα ήταν και εξακολουθεί να είναι μια χρονοβόρα διαδικασία να αλλάξει χέρια ένα αυτοκίνητο. Παρά το ότι οι υπηρεσίες εκσυγχρονίστηκαν, υπάρχει μηχανογράφηση και «φρέσκο» προσωπικό, καταρτισμένο και με νέες νοοτροπίες ελπίζουμε, φαίνεται να μην προχωρούν τα πράγματα.

Πριν από ένα μήνα έγινε η διαδικασία μεταβίβασης αυτοκινήτου, χωρίς την παρέμβαση ειδικού γραφείου, αφού αυτό ανεβάζει το κόστος κατά 30 ευρώ, τουλάχιστον. Ο αρμόδιος υπάλληλος, αφού έλεγξε τα πάντα, είπε «περάστε σε δέκα εργάσιμες να παραλάβετε την άδεια κυκλοφορίας». Δικαίως αναρωτιέται κάποιος γιατί απαιτούνται δέκα εργάσιμες για να πληκτρολογήσει ένας άνθρωπος τα στοιχεία αυτοκινήτου και ιδιοκτήτη και να πιέσει το πλήκτρο της εκτύπωσης; Για όποιον γνωρίζει να πληκτρολογεί, ακόμη και χωρίς τυφλό σύστημα, δεν παίρνει πάνω από τρία λεπτά, άντε πέντε αν συνυπολογίσουμε τη σφραγίδα και την υπογραφή.

Πλην, όμως, εκπαιδευμένοι καθώς είμαστε, όχι μόνον αφήνουμε να περάσουν οι δέκα εργάσιμες αλλά αφήνουμε άλλες δέκα και λίγο παραπάνω, για να είμαστε και σίγουροι ότι δεν θα χρειαστεί να χάσουμε και τρίτη μέρα, με το να πάμε και να μην είναι έτοιμη.

Ω του θαύματος, η άδεια δεν ήταν έτοιμη ύστερα από εικοσιπέντε εργάσιμες! Δεν έχουμε σύστημα, ήταν η αιτιολογία - δικαιολογία. Ναι, μετακόμισαν οι υπηρεσίες και ορθώς, γιατί θύμιζε τέταρτο κόσμο η κατάσταση στη Διεύθυνση Συγκοινωνιών Ηρακλείου. Αλλά η μετακόμιση έγινε αφού πέρασαν οι δέκα εργάσιμες. Η υπηρεσία θυμίζει τώρα πρώτο κόσμο αλλά η εξυπηρέτηση ακόμη τέταρτο, αφού οι συναλλασσόμενοι πολίτες φαίνεται να συνωστίζονται ατάκτως και χωρίς ελπίδα μπροστά στα ωραία γραφεία.

Αδέρφια, ελάτε να συνεργαστούμε, επιτέλους! Κατανοούμε ότι έχετε υποστεί κι εσείς τις συνέπειες της κρίσης αλλά κι εμείς το ίδιο και περισσότερο ακόμη. Φτάσαμε να καθόμαστε όλοι μαζί πάνω στ’ αποκαΐδια μιας χώρας και του σαθρού συστήματός της. Μήπως είναι μια καλή ευκαιρία να ανασκουμπωθούμε και να το κάνουμε ολοκαίνουργιο από τα θεμέλια; Σίγουρα δεν είναι ωφέλιμο για κανέναν μας, πολίτες και υπηρεσίες, να σερνόμαστε τόσες φορές μπροστά στα γραφεία σας για κάτι τόσο απλό.

Είστε νέοι και, οι περισσότεροι, έχετε και μια παιδεία. Μπορείτε και μπορούμε. Δεν ανήκετε στην απαίδευτη γενιά που έδωσε άδεια οδήγησης με ορθογραφικά λάθη και στην ημερομηνία λήξης γραμμένη την ημερομηνία γέννησης της κατόχου, λες και γεννήθηκε με ληγμένη άδεια. Η οποία, μάλιστα, φαίνεται με το επώνυμο του συζύγου της που δεν το είχε ποτέ, αφού δια νόμου υποχρεούται να φέρει το πατρικό της. Απλά, κανένας δεν έκανε τον κόπο να ελέγξει τα στοιχεία ταυτότητάς της και βασίστηκε στο λανθασμένο ονοματεπώνυμο που έγραψε ο εκπαιδευτής οδήγησης, που επίσης δεν τη ρώτησε πώς ακριβώς ονομάζεται, απλά συμπέρανε. Στην πραγματικότητα, αυτή η γυναίκα αδυνατεί να αποδείξει σε έλεγχο της τροχαίας ότι είναι η ίδια που αναφέρει το έγγραφο, αφού στις νέες ταυτότητες πλέον δεν αναγράφεται ούτε το ονοματεπώνυμο του συζύγου για να βρεθεί μια άκρη.

Αυτά ανήκουν, όμως, στο παρελθόν. Για το παρόν και το μέλλον τρέφουμε κι εμείς περισσότερες ελπίδες. Μην διαιωνίζετε καταστάσεις που έχουν καταδικαστεί σε θάνατο από το σύνολο της κοινωνίας. Βοηθήστε να τις θάψουμε και να χορέψουμε πάνω στον τάφο τους!

Γεωργία Καρβουνάκη