Εντάξει η φούρια των τρομοκρατικών χτυπημάτων στη Γαλλία πέρασε και επιστρέψαμε στην ανάλαφρη καθημερινότητά μας. Επιτέλους ο κόσμος του διαδικτύου αφαίρεσε τα γαλλικά χρώματα με τα οποία είχε επιλέξει να βαφτεί σαν ένδειξη πένθους. Τα ΜΜΕ επέλεξαν να συνεχίσουν τα περί τρομοκρατίας, αυτή τη φορά για την τρομοκρατία που βιώνουμε εντός συνόρων.

Όχι δε θέλω πάλι να μπλέξω με τα νομοσχέδια που επιχειρούν να ξεπαστρέψουν την ήδη κουρελιασμένη τσέπη μας. Βαρέθηκα να μιλάω γι αυτά, βαρέθηκα να ακούω γι αυτά. Αν υπάρχει κάτι που με τρομάζει περισσότερο από την οικονομική δυσχέρεια που βιώνουμε, αυτό είναι κατάπτωση των αξιών, των ηθών και η κατάρρευση της κοινωνικής συνοχής για την παλέψαμε εμείς οι έλληνες στο νεόδμητο προτεκτοράτο μας. Μετά λοιπόν από τις ειδήσεις ενός γεγονότος που συντάραξε την παγκόσμια κοινή γνώμη, περάσαμε σε ειδήσεις που αφορούν εμάς τους έλληνες, ειδήσεις που αν μη τι άλλο, προκαλούν το ενδιαφέρον μας και βέβαια αντικατοπτρίζουν τη σκέψη του μέσου έλληνα.

Φυσικά τα εκτενή ρεπορτάζ για τη διαδοχή του προέδρου της Νέας Δημοκρατίας κρατούν τα ινία του ενδιαφέροντος τούτη τη βδομάδα. Το ότι ακυρώθηκαν οι εκλογές που ήταν να γίνουν σήμερα Κυριακή 22/11 είναι άλλο θέμα. Θα έλεγε κανείς ότι απασχόλησαν περισσότερο τηλεοπτικό χρόνο και από τις εθνικές εκλογές του Σεπτεμβρίου. Για μία ακόμα φορά κρατά καλά η παρέλαση τυχοδιωκτών που ικετεύουν για ένα ψηφαλάκι από τους άμοιρους αλλά και επιμένοντες υποστηρικτές τους. Κάτι άκουσα ότι ο Άδωνις πήγε πάλι στο studio της αυθεντίας Παπαδάκη. Άκουσα ότι δεν βριστήκανε και ο Άδωνις αυτή τη φορά δεν έφυγε από το τραπέζι της λαϊκής γνώμης του πρωινάδικου. Μάλλον δεν πουλάει πλέον. Τι και αν είναι όλοι λαμόγια; Όποιον και να ρωτήσεις θα σου πει πως προτιμάει τον έναν αντί τον άλλο. Κι ας είναι όλοι τα ίδια.

Τα επεισόδια με τους αγρότες στην Αθήνα απασχόλησαν ένα πολύ μικρότερο κομμάτι της επικαιρότητας. Βέβαια οι κάμερες δεν εστίασαν και τόσο στα αιτήματα των αγροτών. Προτίμησαν να εστιάσουν στον κρητικό Μπρους-Λι με τη θεαματική κλωτσιά του και στο μελισσοκόμο μοντέλο που εντόπισαν μέσα στο πλήθος. Φυσικά το ρεπορτάζ εμπλουτίστηκε από πλούσιες δηλώσεις κρητικών, προσεκτικά επιλεγμένες, όχι για το βάθος των επιχειρημάτων, όσο για την καθαρόαιμη κρητική διάλεκτο, φυσικά με υπότιτλους για να γελάσει ο κόσμος με τα "κατέω" των βοσκών. Α και κάπου είδα κάτι κρητίκαρους με τη σημαία της κρητικής πολιτείας στο μπράτσο. Μήπως πρέπει κάποιος να τους πει ότι το κόκκινο κομμάτι της σημαίας συμβολίζει την επικυριαρχία του σουλτάνου στην ανεξάρτητη πολιτείας της Κρήτης;

Το ντέρμπι των αιωνίων είναι ένα από τα σημερινά πρωτοσέλιδα. Το Παναθηναϊκός - Ολυμπιακός αναβλήθηκε λόγω των επεισοδίων. Κάποιοι λέει περιμένανε να δούνε ωραία μπάλα και τους τη χάλασαν οι γνωστοί-άγνωστοι "φίλαθλοι". Ακόμα περισσότεροι στην Ελλάδα του τζόγου περίμεναν να βγάλουν το μεροκάματό τους από τον αγώνα αυτό. Κροτίδες, καπνογόνα και ξύλο είναι το ευ αγωνίζεσθαι, και όχι πως περίμενα κάτι καλύτερο. Το ποδόσφαιρο είναι το όπιο λαού, μόνο που ελάχιστοι επιλέγουν το γήπεδο για να παρακολουθήσουν το άθλημα. Το γήπεδο είναι μια πρώτης τάξης ευκαιρία να  εναντιωθείς στον οπαδό της αντίπαλης ομάδας, να βρίσεις και να πλακωθείς στο ξύλο υποστηρίζοντας τάχα την εκάστοτε ομάδα-επιχείρηση. Αλλά μυαλό δε θα βάλεις ποτέ απόγονε και άξιε συνεχιστή των αρχαίων φιλοσόφων.

Οι παραπάνω ειδήσεις είναι μόνο ένα μικρό τμήμα της παρωδίας που ζούμε καθημερινά από τα πρακτορεία που σκοπό έχουν να μας κρατούν ενήμερους για τα τεκταινόμενα. Και αν όλα αυτά δεν είναι τρομοκρατία τότε τι είναι; Με τρομάζει που τα κανάλια κάνουν νούμερα με τέτοιες ειδήσεις. Με τρομάζει που ο κόσμος επιλέγει και θέλει να βλέπει τέτοιου είδους θεάματα. Θέλουμε και ζητάμε την ενημέρωση. Τέτοια ενημέρωση θέλουμε όμως; Προφανώς και δυστυχώς ναι. Και σαν καθρέπτης λειτουργεί το θέαμα που επιλέγουμε. Αν μπορούσαμε να αντικρύσουμε λίγο από τον εαυτό μας στα γεγονότα που ζούμε και που μας παρουσιάζουνε, ίσως κάπως να γινόμασταν λίγο καλύτεροι.

Με τρόμο πέρασα ένα πρωινό, φιλοξενούμενος σε έναν δικό μου άνθρωπο που δυστυχώς έχει τηλεόραση, κάνοντας ζάπινγκ στις πρωινές εκπομπές των καναλιών. Νομίζω πως από εκείνο το πρωινό βγήκα λίγο πιο χαζός απ' ότι είμαι. Λοιπόν, έχω να δηλώσω πως αυτά τα θεάματα είναι τρομοκρατία, είναι πόλεμος για τον ανθρώπινο νου. Μετά από χρόνια χάρηκα ιδιαίτερα που δεν έχω τηλεόραση στο σπίτι. Ελπίζω να μην αποκτήσω ποτέ. Μετά από χρόνια είμαι σίγουρος. Δεν είναι το χαζοκούτι που λένε όλοι. Είναι το σύγχρονο κουτί της πανδώρας. Τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο.

Χαίρομαι που επέστρεψα στο σπιτικό μου, στους 4 τοίχους δίχως εκείνο το κουτί να "παίζει για παρέα". Κάνει ζέστη αν και τέλη Νοέμβρη και έτσι έχω τα πάντα ανοιχτά να μπαίνει στο σπίτι λίγος αέρας. Από κάτω 2 ηλικιωμένοι συζητάνε για το διαιτητή του χθεσινού ντέρμπι. Δε γλιτώνεις φίλε μου, με ή χωρίς τηλεόραση η καθημερινή βλακεία  θα βρίσκεται πάντα γύρω σου. Αυτό το άρθρο είναι μια βλακεία και μισή. Είναι βλακεία γιατί ασχολείται με τις βλακείες που απασχολούν τον κόσμο που πρέπει ντε και καλά να μετατραπεί σε μια μάζα από βλάκες. Αυτό το άρθρο είναι ανώφελο, και όμως συνοψίζει τα θέματα της επικαιρότητας. Μην ξεχνάτε το εξής: Εμείς τα επιλέξαμε.

Διογένης