Η σιωπή που αναδύεται από τις υγιείς δυνάμεις της κοινωνίας διαρκώς δυναμώνει, καθιστώντας εξαιρετικά δύσκολο να προβλεφθεί, πόσο ακόμα θα αντέξουν τα όρια της, που με περίσσεια καρτερικότητα συγκρατούν τη θλίψη, την απελπισία, την απόγνωση, συναισθήματα τα οποία ενδόμυχα απορρέουν από την σιωπή.Η σιωπή η οποία πηγάζει από την πικρία, την απογοήτευση, την οργή, την υποκρισία, το ψέμα, έχει μέτρο ανάλογο του μεγέθους της διαψευσμένης ζωής, των ανεκπλήρωτων υποσχέσεων και της ασύμμετρης αδικίας που χρόνια τώρα υφίσταται.Στηριγμένη σε αξίες και ιδανικά που δεν ευοδώθηκαν -για τα οποία δε φέρει την παραμικρή ευθύνη- έχει σκοπό να αποδώσει ’’εν ευθέτω χρόνο’’ σε κάθε αδικημένο ότι στερήθηκε, από τις κραυγές και τις ιαχές των ετερόκλητων δυνάμεων! Με σύμμαχο την υπομονή, όπλο την γενναιότητα και την ειλικρίνεια, καταφέρνει να κερδίζει σε συναισθήματα και αξίες, ότι υπολείπεται σε λόγια, υποσχέσεις και φληναφήματα.

Η Σιωπή δε, διαθέτει μια εν δυνάμει επαναστατική χροιά καθώς μέσα της υποβόσκει μια εκρηκτική δύναμη, έτοιμη να εκραγεί ξεριζώνοντας όλα τα δεινά και τις στρεβλώσεις που χρόνια τώρα δρουν ενάντια στις αξίες και τα ιδανικά που τόσο ευλαβικά πρεσβεύει. Η σιωπή εκπέμπει ένα αμυδρό απόηχο μη αντιληπτό από πολλούς ανθρώπους, αφετέρου όσοι διαθέτουν αυτή την αρετήεπιτυγχάνουν το βέλτιστοαπότοκο στο ανώτερο στάδιο της δραστηριότητας τους, εκεί όπου ο απόηχος μεταβάλλεται σε εκκωφαντικό θόρυβο. Τέτοιες στιγμέςη σιωπή εκπέμπει έντονες εμβοές που επιδρούν καταλυτικά και καθορίζουν τα γεγονότα. Η σιωπή διαθέτει αστείρευτη υπομονή, νηφάλια σκέψη, ειλικρινή γλώσσα, αθέατα δάκρυα, τα οποία αποτυπώνονται στην ανιδιοτέλεια, στην τιμιότητα και στην αξιοπρέπεια του χαρακτήρα, χαρακτηριστικά που πηγάζουν αποκλειστικά από την σοφία ικανών και συνετώνανθρώπων.

Δυστυχώς στην δήθεν εκλεπτυσμένη κοινωνία μας επικρατεί η κραυγή, η ιαχή, το ζήτω και συχνά η σιωπή θεωρείται αδυναμία, αφού προτάσσονται οι φωνακλάδες, οι φασαριόζοι και οι νταήδες. Ο βερμπαλισμός, η ακατάσχετη φλυαρία, η ένδεια και η ευήθεια κυριαρχούν στην εποχή μας. Αυτό είναι το πραγματικό πρόβλημα της κοινωνίας μας, αυτοί που έχουν τη γνώση δεν μιλούν και αυτοί που ομιλούν δεν έχουν γνώση! Όμως η γλώσσα χωρίς την σκέψη γίνεται κραυγή, ιαχή και το ζητούμενο παραμένει ανεκπλήρωτο, που δεν είναι τίποτα άλλο, παρά η ανύψωση των λέξεων έναντι της φωνής. Με την ανύψωση των λέξεων, επιτυγχάνεται και η ανύψωση της σκέψης η οποία καθορίζει ταυτόχρονα τα όρια της γνώσης και της σιωπής. Ο λόγος μου -ελόγου μου- εγώ ο ίδιος, αντικατοπτρίζει το χαρακτήρα μου αφού μέσα από τις λέξεις γεννιούνται οι σκέψεις, οι οποίες με την σειρά τους καθορίζουν τις μετέπειτα πράξεις μας, το άμεσο μέλλον.Και αν ο λόγος αντικατοπτρίζει τον χαρακτήρα, η σιωπή τον αποτυπώνει απόλυτα και ακριβή. Η σιωπή είναι καταλύτης που βοηθά τις αισθήσεις μας να λειτουργούν στο μέγιστο, όπως στο να ακούσουμε, να μυρίσομε,να αισθανθούμε, να νοιώσουμε, να φανταστούμε, να ονειρευτούμε, να ερωτευτούμε!

Η σιωπή, θα διαψεύσει όσους αμφισβητούν την τρομακτική δύναμη της και σύντομα θα αποδώσει σε κάθε αδικημένο ότι πραγματικά του αξίζει ότι οραματίστηκε και προσδοκά, ότι του στέρησε άδικα το συστημικό κατεστημένο. Μια μόνο επισήμανση, καμιά φορά… όταν σπάσει η σιωπή, κάνει εκκωφαντικό θόρυβο!

Ο μέγιστος Ν. Καζαντζάκης έλεγε: πιο πάνω από τα λόγια οι πράξεις, πιο πάνω; Η σιωπή!

Χατζάκης Γιώργος - Μηχανολόγος Μηχανικός