Δεν είναι κάθε λιτότητα κακή. Υπάρχει και καλή λιτότητα. Δε χρειάζεται πολύ μυαλό για να το καταλάβεις. Θέληση χρειάζεται. Κι αυτή είναι που λείπει απ’ όλες τις κυβερνήσεις.

Λιτότητα σημαίνει να ζεις με λιγότερα. Να μην είσαι σπάταλος. Στο κράτος, λιτότητα σημαίνει να λειτουργεί με λιγότερους φόρους. Μπορεί να σας φαίνεται τόσο προφανές που δεν αξίζει καν να σας το γράφω.

Κι όμως, το ακριβώς αντίθετο είναι που σας λένε οι κυβερνήσεις μας. Σας λένε πως λιτότητα σημαίνει περισσότεροι φόροι. Οι περισσότεροι δεν έχουν πιάσει ακόμη αυτή την εξόφθαλμη διαστρέβλωση.

Όλες οι ‘μνημονιακές’ κυβερνήσεις έχουν πουλήσει το ίδιο αφήγημα. Δεν τολμούν να σας πουν πως η πραγματική λιτότητα, η σωστή λιτότητα, είναι η περικοπή της σπατάλης. Κάθε σπατάλης που δεν παράγει κοινωνικό έργο.

Όταν μια κυβέρνηση δεν ξοδεύει για βασικές δαπάνες νοσοκομείων και σχολείων, αλλά διπλασιάζει τις γραμματείες των υπουργείων, τότε εφαρμόζει μια στρεβλή λιτότητα. Αυτήν που τελικά απαιτεί όντως περισσότερους φόρους, αλλά για τους κομματικούς πελάτες της κυβέρνησης.

Όταν μια κυβέρνηση αυξάνει τους φόρους για να διορίζει συγγενείς και κομματόσκυλα, αναγκάζει τους μισούς Έλληνες να δουλεύουν σα σκλάβοι ώστε να τρέφουν τους άλλους μισούς. Οι μισοί είναι κρατικοδίαιτοι και είναι αυτοί που εκλέγουν τις κυβερνήσεις. Τα θύματα απέχουν, αηδιασμένοι.

Κάθε μνημονιακή κυβέρνηση έχει πείσει τους κρατικοδίαιτους φοροφαγάδες πως «λιτότητα» σημαίνει λιγότερα εισοδήματα για όλους, ενώ ταυτόχρονα έχει πείσει τους παραγωγικούς φορολογούμενους πως «λιτότητα» σημαίνει περισσότεροι φόροι.

Δηλαδή, έχουν καταφέρει να πουλήσουν δύο αντικρουόμενα παραμύθια σε δύο αντίθετες ομάδες πληθυσμού. Αν δεν αποκαλυφθεί η απάτη και δεν αποκατασταθεί η αλήθεια, ο λαός θα συνεχίσει να άγεται από αυτά τα παραμύθια.

Επομένως, την επόμενη φορά που κάποιος σας πει για τη «λιτότητα» που επιβλήθηκε στην Ελλάδα, εσείς να τον ρωτήσετε αν εννοεί την καλή ή την κακή. Τη σωστή ή τη λάθος. Να δείτε αν μπορεί να εξηγήσει αυτό που τόσο εύκολα εξηγήσαμε εδώ.

Φώτης Κοκοτός