Η Ιστορία θα κρίνει ποιος ήταν ο Κάστρο. Ούτε οι εμπαθείς ανιστόρητοι, ούτε οι πνευματώδεις κουτσομπόληδες ούτε καν οι ένθερμοι υποστηρικτές του. Το μόνο που έχω να πω είναι ότι οι άνθρωποι της Κούβας μπορεί να πείνασαν, αλλά ήξεραν να τραγουδάνε μέχρι τα βαθιά τους γεράματα.

Όπως ο εννενηντάχρονος Compay Segundo, ο ογδονταπεντάρης Ruben Gonzalez, ο εβδομηντάρης Ibrahim Ferrer και η ογδοντάχρονη Omara Poruondo που αποτέλεσαν το βασικό πυρήνα του συγκροτήματος Buena Vista Socila Club το 1996, όταν τους ανακάλυψε ο Ry Cooder. Και αν η μουσική των πιο διάσημων παππούδων είναι γνωστή, αξίζει να τους απολαύσετε στο ντοκιμαντέρ που γύρισε ο Βιμ Βέντερς για χάρη τους, ειδικά για 2-3 σκηνές .

Όταν η Portuοndo δακρύζει ενώ τραγουδάει το ‘Dos Gardenias’ και ο Ibrahim Ferrer την αγκαλιάζει και της σκουπίζει τα μάτια. Όταν βλέπουμε τον Ruben Gonzalez να παίζει πιάνο για να συνοδεύσει τις μικρές μπαλαρίνες της σχολής χορού. Και την τελευταία, όπου κάποιος από το κοινό δίνει στους μουσικούς της μπάντας μια Κουβανέζικη σημαία κι εκείνοι την ξεδιπλώνουν και την ανεμίζουν περήφανοι μέσα στο κατάμεστο Carnegie Hall

Χρύσα Κακατσάκη