Την εποχή που στα πρωσικά σαλόνια ήταν της μόδας να απαγγέλλουν ομηρικούς στίχους και στα βρετανικά μπουντουάρ να καμαρώνουν πως είχαν κάνει μπάνιο στα νερά του Ευρώτα, καταφθάνουν στο νησί κάτι Βρετανοί μιλόρδοι και κάτι Γερμανοί βαρόνοι και αρπάζουν τα πάντα (1811) .Ήταν τόσο αρχαιολάτρες που τα έβγαλαν στο σφυρί σε μια «νόμιμη» δημοπρασία, η οποία έγινε στη Ζάκυνθο. Παρ’ ότι ο πράκτορας του Βρετανικού Μουσείου διαμαρτυρήθηκε επειδή δεν τηρήθηκε η δέουσα διαδικασία, τελικά πλειοδότησε ο απεσταλμένος του Λουδοβίκου της Βαυαρίας (πατέρας του «δικού» μας Οθωνα), ο οποίος μάλιστα είχε δηλώσει τότε ότι αγόρασε γουρούνι στο σακί. Είναι αυτό που λέμε, εκεί που μας χρωστούσανε μας πήραν και το βόδι.

Εκτοτε, τα περισσότερα γλυπτά φυλάσσονται στη Γλυπτοθήκη του Μονάχου. Ποτέ δεν έχει γίνει καμία εκδήλωση για την επιστροφή τους ούτε από τις επίσημες κυβερνήσεις ούτε από ιδιώτες.
Και κλείνω μ’ ένα απόσπασμα από το «Φανταστικό Μουσείο» του Α. Μαλρό, που συμπτωματικά γεννήθηκε σαν σήμερα. «Αν τα αγάλματα έβρισκαν και πάλι την πρώτη τους ψυχή, τότε από τα μουσεία μας θα υψωνόταν η πιο πελώρια προσευχή που θα είχε ακούσει ποτέ η γη. Αν νιώθαμε τα συναισθήματα που είχαν νιώσει οι πρώτοι θεατές ενός αρχαιοελληνικού αγάλματος ή ενός ρομανικού Εσταυρωμένου, δεν θα μπορούσαμε να τα αφήσουμε στο Λούβρο».

Χρύσα Κακατσάκη