Χθες, όπως και κάθε μέρα σηκώθηκα σχετικά πρωί για να πω καλημέρα στους φίλους μου. Μετά εντελώς τυχαία ανακάλυψα τη διαγραφή μου από ένα ανέλπιστο πρόσωπο. Η διαγραφή χωρίς σοβαρό λόγο είναι κάτι σαν bullying, και σεις, κυρία, μας έχετε πει στην τάξη πως το bullying είναι πολύ κακό πράγμα και γι’ αυτό στεναχωρήθηκα πολύ.

Προσπάθησα να το ξεπεράσω κάνοντας λάικ σε άλλους φίλους μου. Κατά το μεσημεράκι που γύρισε η μαμά από τη δουλειά, μου ζήτησε να μπω στο Taxis για να μάθει τι φόρο θα πληρώσουμε για το σπίτι μας. Μόλις άκουσε το ποσό, το πρώτο πράγμα που μου είπε ήταν: «από σήμερα κομμένα τα παγωτά. Του χρόνου πάλι». Εκείνη για να ξεθυμάνει τα νεύρα της άρχισε να κάνει δουλειές κι εγώ ξαναβγήκα βόλτα στο φατσοχωριό. Πήγα να ανοίξω ένα μήνυμα που μου έστειλαν και ξαφνικά αυτό τρελάθηκε κι άρχισε να το στέλνει παντού. Εμαθα ότι αυτή την τρέλα που την κάνουν κάποια παλιόπαιδα, τη λένε ιό. Αρχισα κι εγώ να τρελαίνομαι, γιατί δεν μου είχε ξανασυμβεί και δεν ήξερα τι να κάνω. Η μαμά είχε βγει στο μεταξύ για καφέ με μια φίλη της και ο μπαμπάς έλειπε. Στο inbox πολλοί με ρωτούσαν τι γίνεται. Τα περισσότερα παιδάκια ξέρουν ότι συμβαίνει συχνά και δεν το παρεξήγησαν. Μερικά μάλιστα θέλησαν να με βοηθήσουν και τα ευχαριστώ πολύ.

Κάποια άλλα όμως έριξαν όλο το φταίξιμο πάνω μου, μου είπαν πως εξαιτίας μου χάλασε το κινητό τους και έπρεπε να τους το πληρώσω. Μου ‘ρχόταν να βάλω τα κλάματα. Νομίζω πως αυτά είναι πολύ κακά παιδάκια. Δεν θα τα σβήσω με τη γομολάστιχα, αλλά δεν θα τα κάνω και πολλή παρέα.. Μετά, μου έστειλε μήνυμα ο Χαρχούδας, αυτός ο αόρατος δήμαρχος του φατσοχωριού που μου έλεγε ότι με έχει μπλοκάρει για 24 ώρες. Πάνω σ’ αυτό τον πανικό, κάποιος με πρόσθεσε με ετικέτα κι όταν του ζήτησα ευγενικά να με αφαιρέσει γιατί υπάρχει πρόβλημα, μου είπε ότι δεν γίνεται γιατί θέλει να πάρει πολλά λάικ.
Η μαμά λέει πως όταν συμβαίνουν πολλές αναποδιές φταίει η έκλειψη. Εκλειψη όμως δεν είχε. Περισσότερο πιστεύω τον μπαμπά που λέει ότι όλα αυτά τα κάνει κάποιος κύριος Μέρφι. Αν τον βρω μπροστά μου, αλίμονό του. Θα δει το Πόκεμον φαντάρο. Για να μου περάσει όλο αυτό έσπασα τον κουμπαρά μου, πήγα στο περίπτερο, αγόρασα δυο μεγάλα παγωτά και θρονιάστηκα στον καναπέ να δω ένα παιδικό πρόγραμμα στον Σκάι, που αρχίζει κάθε μέρα στις 6. Δεν θα γράψω όμως τι είδα και τι άκουσα, γιατί θα βγω εκτός θέματος και θα μου βάλετε κακό βαθμό.

Η χθεσινή μέρα στο φατσοχωριό, που φάνηκε από την αρχή πόσο καλή θα είναι, θα μου μείνει αξέχαστη. Τόσο που σκέφτομαι να πηγαίνω να παίζω τουλάχιστον σε καμιά παιδική χαρά, αφού δεν έχει πια αλάνες που έπαιζαν οι γονείς μου.

Χρύσα Κακατσάκη