Σχεδόν καθημερινά ακούω σχόλια και δέχομαι ερωτήσεις όπως τα παρακάτω: «Τώρα που έχουμε καγκελάριο γυναίκα, γυναίκα Πρόεδρο στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και υποψήφια Πρόεδρο των ΗΠΑ γυναίκα, δεν θα πρέπει να σταματήσετε να μιλάτε για ισότητα των φύλων; Τι άλλο θέλετε»; Και στη συνέχεια ακολουθεί το ανάλογο σχόλιο: «Για να δούμε τι θα κάνετε και εσείς οι γυναίκες που μας πολιορκείτε τόσα χρόνια με τα θέματα των ίσων ευκαιριών, τώρα που θα έχετε την διακυβέρνηση μιας ολόκληρης χώρας και ενδεχομένως του πλανήτη».

Οι γυναίκες κατάφεραν να ραγίσουν ή και να σπάσουν -για τις πιο αισιόδοξες- τη «γυάλινη οροφή» και να διεκδικήσουν υψηλές θέσεις κάτι το οποίο αποτελεί πράγματι μια κατάκτηση. Μια κατάκτηση, η οποία μας γεμίζει αυτοπεποίθηση και είναι μια νίκη για τους αγώνες των γυναικών και των ανδρών σχετικά με την ισόρροπη εκπροσώπηση.

Ο δρόμος όμως παραμένει μακρύς για τις γυναίκες. Το γεγονός ότι κάποιες τα κατάφεραν δεν σημαίνει ότι έχει διασφαλιστεί η ισότιμη πρόσβαση σε υψηλές θέσεις, σε όλους τους τομείς και σε κάθε χώρα. Οι ανισότητες είναι μεγάλες και η επίτευξη του 50-50 αποτελεί έναν ιδιαίτερα δύσκολο στόχο.

Εξίσου ενοχλητικό και ανησυχητικό όμως είναι και το δεύτερο σχόλιο που προαναφέρεται, το οποίο αφορά στην κριτική και στον αυστηρό έλεγχο της απόδοσης της γυναίκας που μετά από τόσα χρόνια αναλαμβάνει μια υψηλή θέση πριν καλά καλά αρχίσει να ασκεί τα καθήκοντα της. Η καχυποψία καθώς και η κριτική διάθεση που αναπτύσσεται σχετικά με την αποτελεσματικότητά της, τις διοικητικές ικανότητές της αλλά και την οικογενειακή ή προσωπική της ζωή είναι σκληρή, άμεση και χαρακτηρίζεται από καχυποψία ίσως και κακεντρέχεια.

Δεν έχει παρατηρηθεί η ίδια εγρήγορση, τα ίδια αντανακλαστικά και η ίδια κριτική διάθεση στους αναρίθμητους άνδρες οι οποίοι έχουν διατελέσει για δεκαετίες Πρωθυπουργοί, Πρόεδροι, Επικεφαλείς κομμάτων και Διεθνών οργανισμών.

Κανείς δεν αμφιβάλλει για την αναγκαιότητα αξιολόγησης του έργου του καθενός και της καθεμίας αλλά η δίκαιη αξιολόγηση απαιτείται να είναι αποσυνδεδεμένη από το φύλο. Είναι εύκολα αντιληπτό ότι τα στερεότυπα διαιωνίζονται και σε αυτό το πεδίο σε συνδυασμό με λαϊκίστικες, σεξιστικές και ισοπεδωτικές προσεγγίσεις.

Αδιαμφισβήτητα, η αξιολόγηση είναι προτεραιότητα, με συγκεκριμένους κανόνες και προϋποθέσεις αποτίμησης του παραγόμενου έργου. Και εμείς οι γυναίκες γνωρίζουμε πολύ καλά τον πολλαπλάσιο αγώνα που απαιτείται να δώσουμε για να αποδείξουμε ότι είμαστε εξίσου ικανές με έναν άνδρα σε θέσεις ευθύνης.

Η νίκη μας είναι η ευκαιρία να αναμετρηθούμε και να πετύχουμε ή να αποτύχουμε, μετά από πολλά πολλά χρόνια με το αξίωμα της Πρόεδρου των ΗΠΑ ή της Γενικής Γραμματείας του ΟΗΕ.

Η δική μας νίκη δεν αφορά μόνο στις γυναίκες, αφορά στην απαίτηση για ισόρροπη επένδυση, εκπαίδευση και ισότιμη πρόσβαση σε ευκαιρίες για όλους και όλες που είναι το ζητούμενο κάθε δημοκρατικής και δίκαιης κοινωνίας.