Ο Λουκάς απελπισμένος χώνεται στο πιο σκοτεινό δωμάτιο του σπιτιού, με το εικονοστάσι, προσεύχεται και χάρη στην ευρυζωνική του σύνδεση υψηλής ταχύτητας, ανοίγει ψιλοκουβεντούλα με το Θεό

- Θεέ μου! Δεν αντέχω άλλο! Η ζωή μου έχει γίνει ένα ατέλειωτο γκισέ. Το μόνο που κάνω όλη μέρα είναι να πληρώνω, μετρώντας τα ψιλά μου
-Ω κύριε, αντιλαμβάνομαι την τραγωδία σας. Αλλά τι θέλετε να κάνω εγώ γι' αυτό;
-Αφού, ρε μαν, εσύ έχεις όλο το κουμάντο... δεν μπορείς ν' αλλάξεις τίποτα απ΄ όλα αυτά;
-Α, εγώ δεν ασχολούμαι με τέτοια. Δεν έχεις ακούσει το "τα τοῦ Καίσαρος τῷ Καίσαρι και τα τοῦ θεοῦ τῷ θεῷ"; Τι θέλεις τώρα; Να με βάλεις σε κόντρα με το γιο μου;

-Ε τότε με τί ασχολείσαι Δέσποτα;
-Με τα πιο προσωπικά σας θέματα. Έχεις τίποτα να μου πεις γι' αυτά; Εκεί μάλιστα! Να βοηθήσω
-Χμμμ, μάλιστα. Θα σου πω το πρόβλημά μου. Η Ελένη μου, που τόσο πολύ την αγαπώ, τελευταία μου κάνει νερά.
-Δηλαδή;
-Ε να...Για να τη ρίξω, της είχα τάξει λαγούς με πετραχήλια.... εεεε...σόρρυ...θέλω να πω συγνώμη Κύριε, αλλά η έκφραση το λέει.
-Μη σε νοιάζει τέκνον μου. Δεν παρεξηγώ. Πανταχού παρών είμαι και τις ξέρω και τις παροιμίες σας.
-"Πανταχού παρών" είσαι. "Τα πάντα πληρών" δεν είσαι. Αλλά τελοσπάντων... Της είχα τάξει, που λες, τον ουρανό με τ' άστρα και τώρα που δεν μπορώ να της προσφέρω ούτε χαλίκι με δόσεις, φοβάμαι πως τη χάνω.

-Δηλαδή; Πήγε με κάναν άλλον;
-Δε νομίζω. Αλλά όπου να 'ναι, θα πάει. Τη βλέπω εγώ μες στη μελαγχολία. Δεν έχει όρεξη για τίποτα, γυρίζω σπίτι και δεν πετάγεται πια από χαρά όπως παλιά για να με φιλήσει και -ξέρεις...- στα συζυγικά καθήκοντα δεν... Δηλαδή, στη χάση και στη φέξη. Και κυρίως στη χάση δηλαδή. Γιατί από φέξη λίγα πράγματα...
-Άκου να δεις παιδί μου. Αυτά δεν τα συζητάμε με το Θεό, αλλά με τον Ασκητή.
-Ο Ασκητής παίρνει πολλά, Κύριε. Ενώ εσύ είσαι δωρεάν.
-Σωστό κι αυτό. Οπότε θα σου πω.
-Είμαι όλος αυτιά.

-Χαίρομαι. Λοιπόν, η Ελένη σου σε αγαπά και δε θέλει άλλον. Της έταξες τον ουρανό με τ' άστρα μεν, αλλά αυτή δε σε διάλεξε γι' αυτό, κουτέ!
-Και γιατί με διάλεξε; Για τους κοιλιακούς μου-φέτες ή για τις πλάτες-αεροδρόμιο που δεν έχω;
-Ανόητε άνθρωπε, με την Ελένη του μπακάλη τα 'χεις, όχι με την Ελένη Μενεγάκη! Ήξερε πάρα πολύ καλά ότι δε μπορείς να της προσφέρεις τον ουρανό με τ' άστρα που της έταζες. Ένα πράγμα μόνο ήθελε και θέλει: να συνεχίσεις μέχρι τέλους να το προσπαθείς. Να προσπαθείς κάθε μέρα να της κατεβάσεις ένα άστρο και να της το χαρίσεις. Και σαν περάσετε μια ζωή μαζί, -πού ξέρεις;- μπορεί και να προλάβεις να της δώσεις όλα τ' άστρα!
-Μιλάς σαν ποιητής Κύριέ μου, μα ο κόσμος που έφτιαξες κάθε άλλο παρά ποιητικός είναι. Ο ουρανός χρεώνεται και τ' άστρα έχουν ΦΠΑ. Όλα σ' αυτόν τον κόσμο πληρώνονται. Και, αν καθώς εγώ της κατεβάζω το φεγγάρι να της το καρφώσω στα μαλλιά (που λέει κι ο ποιητής), στο μεταξύ η κατσαρόλα είναι άδεια και τα κοινόχρηστα απλήρωτα, με το δίκιο της θα μου κατεβάσει κι αυτή κάνα καντήλι- συγνώμη, κι αυτό η έκφραση το λέει...

-Όλο στα λεφτά το γυρίζεις παιδί μου. Τι κόλλημα έχεις φάει με δαύτα;
-Εγώ; Ο κόσμος που φτιαξες! Το θυμάσαι το "Τα πάντα εν σοφία εποίησας"; Ε, μπούρδες!
-Μη βλασφημείς παιδί μου. Όλα αυτά -και τα καλά και τα κακά- είναι στο σχέδιό μου. Αγάπα εσύ και πρόσφερε και θα δικαιωθείς και σ΄αυτήν και στην άλλη ζωή.
-Τι να την κάνω τη δικαίωση στην άλλη ζωή, Θεέ μου; Μια ζωή την έχουμε. Η άλλη.... τρέχα γύρευε! Σάμπως μας έχεις πει και τίποτα για δαύτην;
-Άμα σας πω, θα χαθεί η μαγεία. Πίστευε και μη ερεύνα.

-Καλά όλα αυτά, αλλά με την Ελενίτσα τί να κάνω;
-Να την κάνεις ευτυχισμένη. Αυτό και τίποτ' άλλο.
-Μα πώς; Δε λέει τίποτα σχετικό η Βίβλος;
-Γι' αυτά τα θέματα παιδί μου δεν είναι κατάλληλη η Βίβλος. Άνοιξε και κάνα ΝΙΤΡΟ να ξεστραβωθείς!
-Πάει αυτό, έκλεισε. Εσύ τι έχεις να μου πεις;
-Τίποτα. "Αγάπη μόνο"!
-Α είσαι κι ενημερωμένος βλέπω!
-Το κατά δύναμιν, τέκνον μου. Άντε σ΄αφήνω τώρα γιατί έχω μια δουλειά.
-Τι δουλειά, αν επιτρέπεται;

-Να σώσω την ψυχή του Μαρινόπουλου. Έμαθα πως κλείνει και θα μείνουν χιλιάδες κόσμος άνεργοι. Λέω να φωτίσω την ψυχή του και να το κρατήσει ανοιχτό.
-Μα σώζεται, μεγάλε Πατέρα, η ψυχή του Μαρινόπουλου;
-Ίσως όχι, αλλά πιθανόν να σώζονται ακόμη μερικές χιλιάδες άνθρωποι που θα μείνουν στο δρόμο. Πρέπει κάτι να κάνω για να το κρατήσω ανοιχτό. 
-Ναι, Κύριε. Κάνε κάτι εσύ γιατί αν περιμένουμε απ' τους πολιτικούς μας να δώσουν λύση... σωθήκαμε! Θα κλείσει από χρέη μέχρι κι η Ακρόπολη!
-Θα βάλω κι εγώ το χέρι μου για πρώτη φορά μετά τον Μαραντόνα και θα κοιτάξω να βρω κάποια λύση. Γιατί αλλιώς σας κόβω να ακολουθείτε τους Βρετανούς ή και να τους προλαβαίνετε κιόλας.
-Μην ανησυχείς, Κύριε. Αυτό δε θα γίνει ποτέ! Έχουν βρει τα κορόιδα που πληρώνουν.
-Πες το ψέματα... (κουνά το κεφάλι συγκαταβατικά)
-Ναι αλλά με την Ελένη τι να κάνω;
-Δώσε της τα όλα, για να μην κάνει σκέψεις για EL-EXIT, γιατί τότε δε σε σώζει τίποτα... Ούτε εγώ!
-Μας φώτισες, Θεέ μου!
-Αυτή είναι η δουλειά μου, τέκνον μου...

Πηγή