Δε θα μπορούσα να μην πάρω θέση για ένα τόσο φλέγον ζήτημα που απασχολεί αυτές τις μέρες το πανελλήνιο. Βγήκε, λέει, ο υπουργός παιδείας κ. Φίλης και αμφισβήτησε τη γενοκτονία των Ποντίων ως ιστορικό γεγονός. Θύελλα αντιδράσεων προκάλεσε όπως ήταν φυσικό στους πολίτες της δύσμοιρης τούτης χώρας. Δε θέλω όμως να επαναλάβω όλα όσα λέγονται πάνω στο ζήτημα αυτό, δηλώσεις - συγκρούσεις για τον ανιστόρητο ούτως ή άλλως υπουργό. Θέλω να σχολιάσω περισσότερο τη στάση του κόσμου πάνω στο θέμα και κάποιες σκέψεις που πηγάζουν από αυτή.

Βλέπετε σε κάθε γεγονός που αμφισβητεί την ιστορική πραγματικότητα, ο μέσος έλληνας ορθώνει το πατριωτικό του ανάστημα κατηγορώντας - αμφισβητώντας καθετί διαφορετικό από αυτό που γνωρίζει για το παρελθόν του. Λοιπόν, μάλλον κάπου βλέπουμε το δέντρο και χάνουμε το δάσος. Δεν είναι μυστικό ότι η ιστορία που διδασκόμαστε είναι τελείως μονόπλευρη και σκοπό έχει τη συσπείρωση γύρω από το πατριωτικό φρόνιμα που χρειάζεται ένα κράτος υπό την ηγεμονία των δυτικών. Ενίοτε, οι συνειδήσεις των λαών διαμορφώνονται ανάλογα με τις ανάγκες τις εκάστοτε εποχής, χωρίς ωστόσο να εξυπηρετείται η ορθότητα τις ιστορικής αλήθειας και αντικειμενικότητας. Πως να γίνει αυτό άλλωστε όταν στην Ελλάδα, οι Έλληνες είναι πάντοτε οι "καλοί";

Για το ποντιακό ζήτημα ο Φίλης αμφισβήτησε την απόφαση της Διεθνής Ένωσης Μελετητών Γενοκτονιών (International Association of Genocide Scholars ή IAGS) που το 2007 αναγνώρισε επίσημα τη γενοκτονία των Ποντίων μαζί με αυτή των Ασσύριων. Ποιός είναι ο Φίλης που θα αμφισβητήσει επιστημονικές ομάδες που ειδικεύονται σε τέτοιου είδους γεγονότα; Ποιός είναι ο Φίλης που θα ακυρώσει αποφάσεις του ΟΗΕ; ΚΑΝΕΝΑΣ. Η άποψή του σχετικά με ένα τόσο ευαίσθητο θέμα είναι για μένα το ίδιο σημαντική με την άποψη ενός μπακάλη που δεν έβγαλε το δημοτικό.  Ο εν λόγω κύριος δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένα ακόμα ξέρασμα του σύγχρονου παρηκμασμένου πολιτικού συστήματος που κυβερνά ένα εξαθλιωμένο κράτος. Το κράτος του πρωινάδικου, του φραπέ και των ειδήσεων των 8. Και μέσα σε όλα αυτά μπολιάζουμε και μια ανώφελη ψευτοπατριωτική έπαρση, όπου μας συμφέρει βέβαια, έτσι για να είμαστε περήφανοι για όσα καταφέραμε "εμείς" σε μια ιστορία 3.000 ετών.

Θα μου πείτε, τα σχόλια δεν προήλθαν από κάποιον άσχετο, αλλά από τον υπουργό παιδείας. Αλήθεια ποιός μαθητής μαθαίνει ιστορία από τα βιβλία του σχολείου; Γιατί ασχολούμαστε τόσο με μία ηλίθια φράση ενός εφήμερου βολεμένου αντί να αντιδράσουμε το ίδιο μαζικά για το βαθμοθηρικό σύστημα, την ανεπάρκεια των σχολείων, την υποχρηματοδότηση της παιδείας; Προσωπικά ιστορία έμαθα μόνο όταν έκατσα να ασχοληθώ από μόνος μου με το αντικείμενο. Από το σχολείο δε θυμόμουν τίποτα, ή ελάχιστα πράγματα. Όποιος θέλει να μάθει, θα μάθει. Δε θα περιμένει τίποτα από κανένα σχολείο, όσο έχουμε αυτό το εκπαιδευτικό σύστημα. Μας ενοχλούν οι δηλώσεις του υπουργού παιδείας, όμως τα παιδιά μας δεν έχουν καθηγητές, θέρμανση και υποδομές στα σχολεία τους.

Η δήλωση του κ. Φίλη όμως έκανε ένα καλό. Πόσοι αλήθεια μέχρι τότε είχαν ασχοληθεί με τη γενοκτονία των Ποντίων; Πόσοι τον κατηγόρησαν χωρίς καν να ερευνήσουν αν όντως έχει καταχωρηθεί σαν γενοκτονία; Πόσοι γνώριζαν τη διαφορά εθνοκάθαρσης - γενοκτονίας, πότε έγινε, γιατί έγινε, και πριν καλά καλά τα ξεκαθαρίσουν στο μυαλό τους, έσπευσαν να κατηγορήσουν τον υπουργό; Με απασχολεί πολύ περισσότερο η άποψη του κόσμου, παρά εκείνες των Φίλη, Ρεπούση κ.ο.κ. Και εάν το 5% είδε τη δήλωση αυτή σαν τροφή για το μυαλό, αν αξιώθηκε να ερευνήσει το θέμα και να μάθει κάτι από αυτό, τότε η Ελλάδα κάτι κέρδισε από αυτή την ιστορία. Και ας αλλάξει το βιβλίο του σχολείου. Δυστυχώς όμως οι περισσότεροι θα παραμείνουν το ίδιο ανίδεοι, στην ίδια ψευτοπατριωτική αποβλάκωση που ζουν και εισπνέουν καθημερινά, περιμένοντας απλά την επόμενη δήλωση-βόμβα κάποιας "εξέχουσας προσωπικότητας" για να ξυπνήσει μέσα τους ο Έλλην.

Η ιστορία είναι η καλύτερη πηγή παραδειγμάτων, ικανών να μας κάνουν καλύτερους ανθρώπους. Στην Ελλάδα έχουμε μπόλικη απ' αυτή. Αν την αξιοποιούσαμε σαν πηγή έμπνευσης, γνώσης κι εμπειρίας, η Ελλάδα δεν θα ήταν η αβελτηρία που είναι σήμερα. Καταντήσαμε τις εθνικές επετείους μιλιταριστικές πασαρέλες, με τα απορριματοφόρα να παρελαύνουν, απορριματοφόρα που αγόρασαν με ευρωπαϊκά κονδύλια, γιατί εμείς δε μπορούμε να μαζέψουμε τα σκουπίδια μας. Μόνο εκείνες τις μέρες κυματίζουν οι ελληνικές σημαίες, για να φυλαχθούν ξανά στις ντουλάπες, μέχρι την επόμενη εθνική επέτειο ή κάποια νίκη της εθνικής ομάδας. Αυτή είναι η εθνική μας μνήμη αυτή και η ιστορική συνείδηση.

Δε μετράνε μόνο τα έργα των προγόνων μας, αλλά και τι κάνουμε σήμερα εμείς. Αν θέλουμε να λεγόμαστε έλληνες ας ακολουθήσουμε το πνεύμα τους. Δε μας ανήκει τίποτα, παρά αυτά που αιώνια θα διεκδικούμε και για τα οποία θα αγωνιζόμαστε. Δεν θα είσαι ποτέ απόγονος κανενός Σωκράτη, παρά αν γίνεις σαν αυτόν. Εμπνεύσου από το παρελθόν και φτιάξε το μέλλον σου.

Διογένης