Δημοσιεύτηκε
Αρχοντικό των κληρονόμων του Γκόγια, στο Quinta del Sordo, 1900. Περιοδικό The Spanish and American Illustration στις 15 Ιουλίου 1909
Το 1819 ο ζωγράφος Φρανθίσκο Γκόγια αγόρασε ένα μικρό διώροφο σπίτι στις όχθες του ποταμού Μανθανάρες που πήρε την ονομασία του Έπαυλη του Κουφού από τον προηγούμενο ιδιοκτήτη που ήταν κουφός. Η ειρωνεία ήταν ότι και ο Γκόγια είχε χάσει επίσης την ακοή του. Σε ηλικία 73 ετών ο ζωγράφος παλεύει με τους δαίμονές του, τη θνητότητα, τη φθορά και αυτή η πάλη του παίρνει σάρκα και οστά στους τοίχους του σπιτιού. Φιλοτεχνεί 14 μυστηριώδη έργα αλληγορικού χαρακτήρα στον πρώτο όροφο και στο ισόγειο του σπιτιού με λάδι σε επιχρίσματα γύψου. Τα έργα αυτά παίρνουν την ονομασία «μαύροι πίνακες» έχοντας ως θέμα το κακό με μια βαθιά φιλοσοφική προσέγγιση που σχετίζεται με τη φύση και τη βαρβαρότητα. Οι τοιχογραφίες αυτές αποτυπώνουν τον όλεθρο, τη βία, την παράνοια και το μηδενισμό. Το κοσμικό κακό και οι υπερβατικές του διαστάσεις, ο θάνατος, ο παραλογισμός και όλες οι σκοτεινές πτυχές του. Τα εφιαλτικά νυχτερινά τοπία, οι συνάξεις των μαγισσών, τα παραμορφωμένα πρόσωπα συνθέτουν μια απόκοσμη ατμόσφαιρα. Σαράντα χρόνια νωρίτερα ο καλλιτέχνης φιλοτεχνούσε φωτεινά και εορταστικά έργα στους βασιλικούς τοιχοτάπητες, με τοπία που έλαμπαν κάτω από τον ήλιο. Τώρα βρίσκεται αντιμέτωπος με τη νομοτέλεια και το επερχόμενο τέλος.
Το έργο Ο Κρόνος καταβροχθίζει τον γιο του, είναι ένα από τα έξι έργα με τα οποία ο Γκόγια διακόσμησε την τραπεζαρία του. Μία αποκρουστική απεικόνιση του Τιτάνα να τρώει ένα από τα παιδιά του,. Σύμφωνα με τον ρωμαϊκό μύθο (που προέρχεται από τον αντίστοιχο ελληνικό μύθο), υπήρχε η προφητεία ότι ένας από τους γιους του Σατούρνου (αντίστοιχος του αρχαιοελληνικού Κρόνου) θα τον ανέτρεπε όπως και ο ίδιος είχε ανατρέψει τον πατέρα του Caelus (αντίστοιχος του αρχαιοελληνικού Ουρανού). Για να το αποφύγει αυτό ο Σατούρνους έτρωγε τα παιδιά του αμέσως μετά τη γέννησή τους.
Ο Γκόγια δώρισε την Έπαυλη του Κουφού στον εγγονό του και στα τέλη του 19ου αιώνα την πήρε ο βαρόνος Emile d’ Erlager, ο οποίος ζήτησε να ξηλώσουν τις τοιχογραφίες και τις δώρισε το 1881 στο Μουσείο Πράδο. Η Έπαυλη γκρεμίστηκε το 1910 και σήμερα στη θέση της βρίσκεται ένας σιδηροδρομικός σταθμός. Τα τελευταία χρόνια της ζωής του εγκαταλείπει την Ισπανία λόγω πολιτικής καταπίεσης του απολυταρχικού καθεστώτος και εγκαθίσταται στη Γαλλία στην Cour de Tournay, παραιτείται από τη θέση του «ζωγράφου του βασιλιά» και πεθαίνει στα μέσα Απριλίου του 1828 μετά από ολική παράλυση.
Πηγές
- Μεγάλοι Ζωγράφοι, Γκόγια, έκδοση Καθημερινής
- https://en.wikipedia.org/
Αναρτήθηκε από:
