Δημοσιεύτηκε
Σάντρο Μποττιτσέλλι – Η Γέννηση της Αφροδίτης, Ουφίτσι, Φλωρεντία (1485)
Ο Μποττιτσέλλι γεννήθηκε το 1445 στη Φλωρεντία και προερχόταν από μικροαστική τάξη βιοτεχνών, ο πατέρας του ήταν βυρσοδέψης και ήταν το τελευταίο παιδί της οικογένειας. Ο αδελφός του Τζιοβάννι λεγόταν “Botticello” (βαρελάκι) εξαιτίας της αγάπης του για το κρασί, κι έτσι, ο λεπτός εσωστρεφής και φιλάσθενος Σάντρο θα πάρει το καλλιτεχνικό του ψευδώνυμο από το περίεργο παρατσούκλι του αδελφού του.
Ο Μποττιτσέλλι ξεχωρίζει ανάμεσα στους πολλούς ζωγράφους που εργάζονται στην αυλή των Μεδίκων διότι εκφράζει το απόλυτο αισθητικό ιδεώδες της πρώιμης Αναγέννησης με τρόπο πραγματικά μοναδικό. Παράλληλα όμως εκφράζει και όλες τις εσωτερικές αντιφάσεις που συνοδεύουν την αναγεννησιακή περίοδο.
Η ζωγραφική του Μποττιτσέλλι διακρίνεται από την επιρροή τριών μεγάλων της εποχής, του Βερρόκιο, του Φιλίππο Λίππι και του Πολλαγιουόλο. Κατά την περίοδο της μαθητείας του δεν είναι γνωστά πολλά πράγματα. Σε ηλικία είκοσι πέντε χρόνων διευθύνει δικό του εργαστήριο και δουλεύει για τους Μεδίκους. Πιθανότατα τον ανακάλυψε ο πατέρας του Λορέντζο των Μεδίκων, ο Πιέρο ο «αρθριτικός».
Γνωστή ως «Γέννηση της Αφροδίτης», η σύνθεση δείχνει στην πραγματικότητα τη θεά του έρωτα και της ομορφιάς να φτάνει στη στεριά, στο νησί της Κύπρου, που γεννήθηκε από τη θάλασσα και φυσήθηκε εκεί από τους ανέμους, τον Ζέφυρο και, ίσως, την Αύρα. Η θεά στέκεται πάνω σε ένα γιγάντιο κέλυφος χτενιού, αγνό και τέλειο σαν μαργαριτάρι. Τη συναντά μια νεαρή γυναίκα, που μερικές φορές προσδιορίζεται ως μια από τις Χάριτες ή ως η Ώρα της άνοιξης, και που κρατά έναν μανδύα καλυμμένο με λουλούδια. Ακόμα και τα τριαντάφυλλα, που φυσάει ο άνεμος, θυμίζουν την άνοιξη. Το θέμα του πίνακα, που γιορτάζει την Αφροδίτη ως σύμβολο αγάπης και ομορφιάς, προτάθηκε ίσως από τον ποιητή Agnolo Poliziano.
Είναι πολύ πιθανό ότι το έργο παραγγέλθηκε από μέλος της οικογένειας των Μεδίκων, αν και δεν υπάρχει τίποτα γραμμένο για τον πίνακα πριν από το 1550, όταν ο Τζόρτζιο Βαζάρι τον περιγράφει στη Βίλα των Μεδίκων του Καστέλο, που ανήκει στον κλάδο των μαθητών της οικογένειας των Μεδίκων από τότε. τα μέσα του 15ου αιώνα. Αυτή η υπόθεση φαίνεται να γεννήθηκε από τις πορτοκαλιές στον πίνακα, που θεωρούνται έμβλημα της δυναστείας των Μεδίκων, λόγω της συνάφειας μεταξύ του οικογενειακού ονόματος και του ονόματος της πορτοκαλιάς, που εκείνη την εποχή ήταν «μαλά». φάρμακο».
Σε αντίθεση με την «Αλληγορία της Άνοιξης» , η οποία είναι ζωγραφισμένη σε ξύλο, η «Γέννηση της Αφροδίτης» ήταν ζωγραφισμένη σε καμβά, ένα στήριγμα που χρησιμοποιήθηκε ευρέως σε όλο τον 15ο αιώνα για διακοσμητικά έργα που προορίζονταν για αρχοντικά σπίτια.
Ο Μποτιτσέλι εμπνέεται από τα κλασικά αγάλματα για τη σεμνή πόζα της Αφροδίτης, καθώς καλύπτει τη γύμνια της με μακριά, ξανθά μαλλιά, τα οποία έχουν αντανακλάσεις φωτός από το γεγονός ότι είναι επιχρυσωμένα. ακόμη και οι Άνεμοι, το ζευγάρι που πετά ο ένας στην αγκαλιά του άλλου, βασίζεται σε ένα αρχαίο έργο, ένα στολίδι της ελληνιστικής περιόδου, που ανήκει στον Λορέντζο τον Μεγαλοπρεπή.
Πηγές:
3) Σαβοναρόλα, εκδόσεις Ο Τύπος ΑΕ, 1973
4) Ουφίτσι Φλωρεντία, εκδ. Mondatori – Φυτράκης, 1969
Αναρτήθηκε από:
