Περασμένα μεγαλεία - του Μανόλη Χατζηπαναγιώτου - Ειδήσεις Pancreta

Δημοσιεύτηκε

Ίσως το πιο δημοφιλές μνημείο της Θεσσαλονίκης, ίσως και το πιο αγνοημένο. Η πασίγνωστη Αψίδα του Γαλέριου, κατά κόσμον Καμάρα, είναι (μετά τον Λευκό Πύργο) το δεύτερο διασημότερο μνημείο της πόλης και μακράν το δημοφιλέστερο. Κάθε μέρα δίνονται στην Καμάρα εκατοντάδες ραντεβού για καφέ, για δουλειές, για γκομενιλικια κ.τ.λ. Από δίπλα περνάνε καθημερινά δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι. Όμως ούτε ένας στους χίλιους δεν σηκώνει το κεφάλι του να δει τα ανάγλυφα της Καμάρας. Αν ήταν τρόπος να ζωντανέψουν οι άνθρωποι των αναγλύφων θα κατέληγαν στον ψυχολόγο. Τόση περιφρόνηση πια;

Τι παριστάνουν όμως τα ανάγλυφα αυτά; Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Γύρω στο 300 μ.Χ. τα πράγματα δεν ήταν τόσο ρόδινα για την ρωμαϊκή αυτοκρατορία. Τα σύνορα είχαν γίνει κόσκινο και εμπαζαν από παντού. Τότε βρέθηκε μια πατέντα συλλογικής ηγεσίας. Η αυτοκρατορία μοιράστηκε σε τέσσερα κομμάτια που τα διοικούσαν ισάριθμοι συν-αυτοκρατορες. Ήταν το σύστημα της Τετραρχίας.

Ένας από τους τέσσερις, ο Γαλέριος ανέλαβε κάνει τον αυτοκράτορα με έδρα την Θεσσαλονίκη. Έτσι της έλαχε να είναι για μερικές δεκαετίες πρωτεύουσα. Η Ρώμη βρισκόταν στη δύση της, ενώ η Κωνσταντινούπολη δεν είχε ακόμη αναδυθεί. Ο Γαλέριος, όπως κάθε αυτοκράτορας που σέβεται τον εαυτό του έκανε δύο πράγματα. Παλάτια και πόλεμους. Τα απομεινάρια του μεγαλείου τα βλέπουμε σήμερα στην ανασκαφή του Ναβαρίνου και στην εντυπωσιακή Ροτόντα.

Πόλεμο έκανε με την τότε μεγάλη δύναμη της εποχής, τους Πέρσες. Με τα πολλά τους νίκησε, τους υπέταξε και για να το μάθουν όλοι έβαλε να του κάνουν μια μεγαλοπρεπή αψίδα να περάσει από κάτω.

Τα ανάγλυφα της Καμάρας εξιστορούν ακριβώς αυτό. Τον πόλεμο με τους Πέρσες, τις συνθήκες ειρήνης, τους αιχμαλώτους κ.τ.λ. Σήμερα σώζεται περίπου η μισή αψίδα και περίπου τα μισά ανάγλυφα που καταρρέουν από την ατμοσφαιρική ρύπανση της πολύβουης Εγνατίας.

Τι ακριβώς εξιστορεί κάθε ανάγλυφο μη με ρωτάτε. Όποτε περνάω από την Καμάρα, έχω δουλειές και δεν προλαβαίνω να τα δω. Έτσι κι αλλιώς πρόκειται για περασμένα μεγαλεία και για δόξες πρόσκαιρες.

Μανόλης Χατζηπαναγιώτου






Αναρτήθηκε από:

Μανόλης Χατζηπαναγιώτου