Δημοσιεύτηκε
Μερικές ειδήσεις είναι τραγικές, στον αντίποδα μερικές άλλες είναι φαιδρές. Πολύ σπάνια συμβαίνει μια είδηση να είναι τραγική και φαιδρή μαζί. Μια τέτοια είδηση μας ήρθε προχθές από την Ιταλία: Η δήμαρχος μιας μικρής πόλης απαγόρευσε… το κρίκετ! Ναι, αυτό το άθλημα που παίζεται με ένα πλατύ μπαστούνι και μπαλάκι και αυτά είναι όλα όσα ξέρω για το άθλημα αυτό. Δεν ξέρω τι προσπαθούν να κάνουν οι παίκτες, σίγουρα πάντως όχι κάτι επικίνδυνο για την δημόσια υγεία και ασφάλεια.
Η δήμαρχος της μικρής πόλης Μονφαλκόνε λέγεται Anna Maria Cisint και εμφορείται από εξόχως ακροδεξιά φρονήματα. Αυτό έχει καθοριστική σημασία για την απόφασή της. Η πόλη της, το Μονφαλκόνε, έχει μόνο 30.000 κατοίκους, πες ένα Ρέθυμνο δηλαδή. Στη πόλη αυτή διαβάζουμε ότι κατασκευάζονται τεράστια κρουαζιερόπλοια. Στην βαριά βιομηχανία δουλεύουν αρκετές χιλιάδες ξένοι, οι περισσότεροι από το Μπανγκλαντές. Αυτοί λοιπόν οι Μπανγκλαντέζοι (Ινδοί μουσουλμάνοι δηλαδή) στις αργίες αρέσκονταν να παίζουν το αγαπημένο τους άθλημα, το κρίκετ. Η εν λόγω δήμαρχος θεώρησε ότι το να παίζεις κρίκετ σε δημόσια θέα, μάλλον υπονομεύει τα πατροπαράδοτα ήθη της Ιταλίας και προκαλεί τον μέσο Ιταλό οικογενειάρχη. Τους υποχρέωσε λοιπόν να παίζουν το κρίκετ έξω από τα όρια του Δήμου, μακριά από την κοινή θέα. Οι παραβάτες τρώνε πρόστιμο.
Η είδηση καταρχάς είναι γελοία. Δύσκολα μπορεί κάποιος να φανταστεί ποια συμφορά μπορεί να βρει το ιταλικό έθνος από το κρίκετ. Είναι γελοία γιατί το κρίκετ δεν είναι καν ένα άθλημα ασιατικής προέλευσης. Παρεμπιπτόντως, αν η κυρία θέλει να απαγορεύσει ένα ασιατικής προελεύσεως άθλημα, ας απαγορεύσει… το σκάκι. Οι Ινδοί (και οι Πακιστανοί και οι Μπανγκλαντεσιανοί) γνώρισαν και λάτρεψαν το κρίκετ από τους Βρετανούς αποικιοκράτες. Είναι δηλαδή ένα κομμάτι δυτικής κουλτούρας που το ενστερνίστηκαν οι Ασιάτες. Όπως οι Αργεντίνοι έμαθαν το ποδόσφαιρο από τους Εγγλέζους ναυτικούς που έπαιζαν στα λιμάνια, όπως οι Ευρωπαίοι έμαθαν το μπάσκετ από τους Αμερικάνους ναύτες. Έτσι είναι τα αθλήματα, ταξιδεύουν και καθώς ταξιδεύουν ξεθωριάζουν τα εθνικά τους χρώματα.
Έτσι είναι κάθε προϊόν πολιτισμού. Ταξιδεύουν οι θρησκείες, τα τραγούδια, τα ρεύματα ζωγραφικής, τα αρχιτεκτονικά στυλ, οι μόδες στο ντύσιμο. Είναι αυτό που δεν μπορούν να καταλάβουν (ή δεν θέλουν να καταλάβουν) οι εθνικιστές σε όλο τον κόσμο: ότι κανένα έθνος στον κόσμο δεν ζει μόνο του, κανένα έθνος δεν υπήρχε από πάντα (ε, εκτός από τους Έλληνες που δημιουργήθηκαν την εβδόμη μέρα της Δημιουργίας). Το τραγικό της είδησης είναι ότι στην Ευρώπη του 2024, στην Ιταλία που μας φανέρωσε την Αναγέννηση, αναβιώνουν οι διώξεις των αλλόθρησκων στην πιο φαμφαρόνικη μορφή. Οι πολίτες του Μονφαλκόνε που αποδέχθηκαν την απαγόρευση της μουσουλμανικής λατρείας και του κρίκετ, εύκολα θα δεχθούν μια απόφαση να φοράνε όλοι την ημισέληνο στο πέτο όπως οι Εβραίοι κάποτε φορούσαν το κίτρινο άστρο. Ή να κατοικούν με το ζόρι σε γκέτο.
Στον αντίποδα, την ίδια μέρα έγινε γνωστή για τους ακριβώς αντίθετους λόγους μια Ελληνίδα Δήμαρχος. Η κυρία Μαρία Καμμά είναι Δήμαρχος της Τήλου. Την ώρα που το λιμενικό αποβίβαζε και διέσωζε 106 πρόσφυγες, κάποια κυρία διαμαρτυρήθηκε. Βρήκε την διάσωση επικίνδυνη για το ελληνικό έθνος. Τότε η κυρία Καμμά της αντιγύρισε: «Κυρία μου, αυτό το νησί δεν κάνει για σας». Η κυρία Καμμά δεν ανησύχησε μήπως οι διασώσεις προσφύγων υπονομεύσουν τον τουρισμό της Τήλου. Ανησύχησε μήπως η ανοησία υπονομεύσει την αξιοπρέπεια του νησιού και φρόντισε να την διαφυλάξει. Κι ας μην ξέρει κρίκετ.
Αναρτήθηκε από:
