Πέρα από τον αφορμαλισμό, η σαφής και διαρκής αυτοθέσμιση για να μιλήσουμε με καστοριαδικούς όρους, είναι βασικός παράγοντας για την επιτυχή συγκρότηση οριζόντιων κινήσεων και πρωτοβουλιών. Κείμενο: Ηλίας Σεκέρης

Σε έναν κόσμο που συχνά θολώνεται από τις ατομικές επιδιώξεις και τις απομονωμένες φιλοδοξίες, η σημασία της αλληλεγγύης αναδύεται –κατά κύριο λόγο– ως κάλεσμα για συλλογική συνείδηση. Η αλληλεγγύη δεν είναι μοναχική αρετή. Δεν είναι προνόμιο και υποχρέωση του ενός. Αντίθετα, ευδοκιμεί στη συνέργεια κοινών ονείρων και αγώνων καθώς η ευημερία του καθενός είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την ευημερία όλων.

Εντός του νεοφιλελεύθερου καπιταλιστικού φαντασιακού, όπου ο ανταγωνισμός και ο διχασμός ενθαρρύνονται με κάθε τρόπο, η αλληλεγγύη αναδεικνύεται ως μια ριζοσπαστική πράξη – μια εξέγερση ενάντια στην κυρίαρχη αφήγηση που σε πείσμα του καιρού, ενώνει και δημιουργεί δεσμούς, αντί να χωρίζει και να απομονώνει. Ένα κάλεσμα να αναγνωρίσουμε την ανθρωπινότητα που μας ενώνει, υπερβαίνοντας τις επιφανειακές διαφορές που συχνά συσκοτίζουν τους κοινούς μας δεσμούς.

Μέσα στις δυναμικές των κοινωνικών κινημάτων, πολλές φορές μεμονωμένα άτομα αναδεικνύονται ως προσωπικότητες με επιρροή, κουβαλώντας τις ελπίδες και τις φιλοδοξίες των φωνών των πολλών. Ωστόσο, είναι σημαντικό να αναγνωρίσει κανείς ότι οι ενέργειες ενός και μόνο ατόμου, ανεξάρτητα από το πόσο σημαντικές ή ασήμαντες είναι, δεν μπορούν να υπονομεύσουν εγγενώς την εγκυρότητα και τη δύναμη των ιδεών.

Το ατομικό σφάλμα δεν αλλοιώνει τις αρχές ή τα ιδανικά ενός ευρύτερου κινήματος.

Η ανθρώπινη ιστορία είναι γεμάτη από παραδείγματα ηγετών μέσα στα κοινωνικά κινήματα που παρά τη θετική τους συμβολή, έχουν κάνει σοβαρά λάθη έως και βαριά εγκλήματα. Οπότε είναι κρίσιμο να γίνει διάκριση μεταξύ του ατόμου και των ιδανικών. Η ουσία ενός κοινωνικού κινήματος δεν βρίσκεται στις προσωπικότητες και στους ηγέτες, αλλά στη συλλογική επιδίωξη της δικαιοσύνης, της ισότητας και της μετασχηματιστικής αλλαγής.

Όταν μια τέτοια προσωπικότητα σύμβολο γκρεμιστεί, αυτό είναι μια αφορμή για προβληματισμό, όχι για μια γενική απόρριψη των αρχών του κινήματος. Τα κοινωνικά κινήματα είναι δυναμικά και πολύπλευρα και η δύναμή τους έγκειται στη συλλογική δέσμευση για έναν κοινό σκοπό, που υπερβαίνει τις ενέργειες κάθε ατόμου. Αντέχουν στον χρόνο, όχι λόγω του αλάθητου των ηγετών και των συμβόλων, αλλά λόγω της διαρκούς δύναμης των ιδεών που ενώνουν τους ανθρώπους στη συλλογική τους επιδίωξη για έναν καλύτερο κόσμο.

Μακριά από ηγέτες και αναθέσεις ελπίδας. Η αλληλεγγύη θα θριαμβεύσει.

Ηλίας Σεκέρης