φωτο αρχείου

Όλες οι Κυβερνήσεις της χώρας μας καταπιάστηκαν ανεπιτυχώς να δώσουν λύσεις σε αυτήν την κατάσταση αντιμετωπίζοντάς την ως «πρόβλημα» ενώ μόνο αποσπασματικά, άνευρα και χωρίς ουσιαστική πολιτική βούληση, μεταθέτοντας την πολιτική τους στο να αδιαφορούν συστηματικά μπροστά στο δράμα απελπισμένων ανθρώπινων ψυχών που αναζητούν ανακούφιση και ουσιαστική περίθαλψη μιας και προέρχονται από χώρες με πολεμικές συρράξεις, εμφυλίους, οικονομικές καταστροφές και χώρες που μαστίζονται από την κλιματική αλλαγή.

Πρόσφυγας ονομάζεται, σύμφωνα με τη Σύμβαση της Γενεύης για τους πρόσφυγες κάθε άνθρωπος που εγκαταλείπει χωρίς την θέληση του το κράτος του οποίου είναι πολίτης, εξαιτίας δικαιολογημένου φόβου ότι εκεί θα υποστεί διωγμούς λόγω της θρησκείας ή του πολέμου ή ακόμα και εξαιτίας της ιδιότητάς του ως μέλος μιας ιδιαίτερης κοινωνικής ομάδας ή των πολιτικών του απόψεων (πολιτικός πρόσφυγας), και επιπλέον του είναι αδύνατο να εξασφαλίσει προστασία από τη χώρα του ή, εξαιτίας του φόβου αυτού, δεν επιθυμεί να τεθεί υπό αυτή την προστασία. Μέχρι να του αναγνωρισθεί νομικά η ιδιότητα του πρόσφυγα από μία χώρα, ένας άνθρωπος μπορεί να βρίσκεται υπό το καθεστώς του «αιτούντος άσυλο». Συνήθως η αδυναμία εξασφαλίσεως προστασίας είναι αποτέλεσμα πολέμου, ωστόσο ο παραπάνω ορισμός αποκλείει τους πρόσφυγες εξαιτίας φυσικών καταστροφών. Μία άλλη κατηγορία ανθρώπων που ονομάζονται πρόσφυγες και δεν περιλαμβάνονται στον παραπάνω ορισμό είναι όσοι μετεγκαθίστανται ομαδικά σε άλλη περιοχή της δικής τους χώρας, είτε εξαιτίας φυσικών καταστροφών είτε για άλλο λόγο πάνω από τις δυνάμεις τους. Αυτοί ονομάζονται εσωτερικοί πρόσφυγες.. Νομικές διατάξεις όπως είναι ο τελευταίος νόμος Ν 4636/2019 περί Διεθνούς Προστασίας και άλλες διατάξεις (ΦΕΚ Α τ. 169/1.11.2019) για τη χορήγηση ασύλου στα άτομα αυτά που χαίρουν διεθνούς προστασίας, χαρακτηρίζεται στην πράξη από αναποτελεσματικότητα, αποσπασματικότατα και ανεπάρκεια καθώς χιλιάδες αιτήματα προσφύγων μένουν να εξεταστούν στο ράφι από τις εκάστοτε επιτροπές. Η Ελλάδα κλείνει τα μάτια και μετατρέπει την επικράτεια της σε μια απέραντη αποθήκη ψυχών στοιβάζοντας τους ανθρώπους αυτούς σε κάμπ στα νησιά του βορειοανατολικού Αιγαίου οι οποίοι ασφυκτιούν και χάνουν κάθε ελπίδα καθημερινά. Δεδομένων των πολιτικοκοινωνικών και γεωπολιτικών συγκυριών η κατάσταση αυτή θα επιδεινωθεί στο μέλλον με απρόσμενες κοινωνικές και πολιτικές συνέπειες τόσο σε τοπικό επίπεδο όσο και ευρωπαϊκό. Είναι άμεση ανάγκη να βρεθούν τώρα επιτακτικά λύσεις και πρακτικές εκτόνωσης της δυσμενούς αυτής κατάστασης.    

Το «Ενώνω» ως κατεξοχήν ανθρωποκεντρικό κόμμα με κέντρο τα ανθρώπινα δικαιώματα προτείνει:

Α) Την άμεση καταγραφή σε ένα ψηφιοποιημένο πρόγραμμα (πλατφόρμα) ώστε να γνωρίζουμε πόσοι και ποιοι είναι εκείνοι που ζητούν άσυλο. Έτσι ώστε να έχουμε μια πρώτη εικόνα πριν οι εκάστοτε επιτροπές προχωρήσουν στην ουσία τους αιτήματος.

Β) Την άμεση κατανομή πληθυσμών που αιτούνται άσυλο σε όλη την επικράτεια ώστε να αποσυμπιεσθούν τα νησιά με αποτέλεσμα να ενισχυθούν με έμψυχο δυναμικό πόλεις και χωριά που αντιμετωπίζουν δημογραφικό πρόβλημα και να συμβάλουν με την κουλτούρα τους και την εργασία τους στις τοπικές κοινωνίες.  

Γ) Την συνέχιση των προγραμμάτων που είναι έτοιμα να λήξουν όπως το «HELIOS» (για τους αναγνωρισμένους πρόσφυγες) και «ESTIA» (για τους αιτούντες άσυλο, λήγει 31/12/22 και έχει πάψει ήδη να τοποθετεί ωφελούμενους σε σπίτια) που ήταν υπό την αιγίδα του ΟΗΕ από το ελληνικό κράτος ώστε όσοι κριθούν ευνοϊκά και πάρουν καθεστώς ασύλου να έχουν εξασφαλίσει στέγαση, υγειονομική περίθαλψη  και στοιχειώδη εκπαίδευση.

Δ) Την δημιουργία τοπικά Κέντρων Μεταναστών και Προσφύγων ως  "Πολυδύναμα Διαπολιτισμικά Κέντρα", μια δομή που θα λειτουργεί ως δανειστική βιβλιοθήκη, κέντρο ψυχαγωγίας, εκμάθησης ελληνικών και φροντίδας μικρών ανηλίκων για τις εργαζόμενες μητέρες τους.

E) Tην λειτουργικότερη και ταχύτερη διαδικασία απόδοσης ταξιδιωτικών εγγράφων για όσους θέλουν να συνεχίσουν το ταξίδι τους. Σχετίζεται με τον δικαιότερο διαμοιρασμό των προσφύγων / μεταναστών εντός της ΕΕ.

Αυτές είναι μερικές σκέψεις που αφορούν το θέμα άμεσα πρακτέες και ρεαλιστικές ώστε να δώσουν πνοή και ελπίδα τόσο σε αυτούς τους ταλαιπωρημένους ανθρώπους που αναζητούν ένα καλύτερο αύριο όσο και στην τοπική μας ανθρωπογεωγραφία. Είναι άμεσο χρέος να προτάξουμε μια ανθρωποκεντρική πολιτική με κέντρο Τον Άνθρωπο και όχι τις συντεχνίες και τα μικροσυμφέροντα που λιμάζουν το χώρο. Γιατί δείκτης πολιτισμού μιας χώρας είναι το πώς προνοεί και φροντίζει όσους έχουν πραγματική ανάγκη.

Μαρία Δαριβιανάκη, Υπόψηφια Βουλευτής "ΕΝΩΝΩ"