Οπαδοί της Ολλανδικής ομάδας ποδοσφαίρου PSV σκοτώνουν την ώρα τους πετώντας δίφραγκα σε ζητιάνους. Οι τελευταίοι, δίχως ίχνος αξιοπρέπειας, διασκεδάζουν το κοινό προβαίνοντας σε κοκορομαχίες προκειμένου να μαζέψουν όσα περισσότερα μπορούν. Εικόνες μιας Ευρώπης που θέλει να ορίζεται ως το κέντρο του πολιτισμού. Ο ανθρώπινος εξευτελισμός στην Plaza Mayor της Μαδρίτης, σε μία πλατεία κόσμημα και καύχημα όχι μόνο της Ισπανίας αλλά και των πανανθρώπινων τεχνών.

Πείτε ό,τι θέλετε για τους Ρομά. Στ' αλήθεια κέρδισαν οι οπαδοί της Αϊντχόφεν το σκήπτρο των ηλιθίων; Βλέποντας μια τέτοια εικόνα γεννιέται ένας ακόμα προβληματισμός: Πόσο έχουμε εξελιχθεί από την εποχή των αρένων; Και πάνω απ' όλα, ποιά ανάγκη ικανοποιεί τον άνθρωπο ώστε να παρακολουθεί σκηνές εξαθλίωσης, και να το ευχαριστιέται;

Πολλοί θα υποστηρίξουν πως η συμπεριφορά των οπαδών δεν αποτελεί αντιπροσωπευτική εικόνα του ανθρώπινου ήθους. Θα συμφωνήσουν πως οι εικόνες εξαθλίωσης, πόνου και θανάτων προκαλούν φρίκη και γενικότερα αρνητικά συναισθήματα. Ξέρω πως οι περισσότεροι, όπως και εγώ, καταδικάζουν τέτοιες συμπεριφορές και μάλλον δεν θα έκαναν ποτέ κάτι παρόμοιο. Σκεφτήκατε όμως ποτέ, γιατί οι εικόνες καταστροφής, πολέμου, θανάτων και ανθρώπινου πόνου βρίσκονται επί καθημερινής βάσης σε ενημερωτικές εκπομπές και φυλλάδες; Μα επειδή πουλάνε πολύ! Και ποιοί ευθύνονται γι αυτό; Φυσικά όλοι εμείς που θέλουμε να βλέπουμε τέτοιες σκηνές, ακόμα και αν μας προκαλούν αποστροφή!

Θέλω να κάνω εδώ μια παρένθεση για να αναφέρω ένα περιστατικό που έζησα. Πριν κάποια χρόνια, σε μια παραλία του Αγίου Νικολάου Λασιθίου είχε ξεβραστεί ένα πτώμα. Ήταν μια καθημερινή μέρα με τις καφετέριες που πλαισιώνουν την παραλία να μην έχουν πολύ κόσμο. Με το που μαθεύτηκε πως ένα πτώμα επιπλέει στη θάλασσα, οι καφετέριες ως δια μαγείας γέμισαν με κόσμο για να παρακολουθήσει το περίεργο συμβάν! Και μιλάμε για πολύ κόσμο! Όλοι μπορούμε να φανταστούμε τι συναισθήματα γέννησε η θέα ενός πτώματος σε κατάσταση αποσύνθεσης. Παρ 'όλα αυτά το θέαμα τραβούσε όλο και περισσότερο κόσμο. Κι αυτό είναι μόνο ένα παράδειγμα που νομίζω αποδεικνύει περίτρανα κάτι που κανείς δεν παραδέχεται, άλλα όλους μας διακατέχει: Μια άρρωστη δίψα για εικόνες φρίκης.

Κλείνει η παρένθεση και τα συμπεράσματα δικά σας. Σκηνικά σαν αυτά της Κεντρικής Πλατείας της Μαδρίτης, είναι σχεδόν καθημερινά σκηνικά και συμβαίνουν παντού. Το εν λόγω περιστατικό φυσικά πήρε διαστάσεις λόγω των βίντεο που αναρτήθηκαν στο διαδίκτυο. Φυσικά ο πρόεδρος της Αϊντχόφεν σχολίασε το γεγονός λέγοντας: “Είδα εικόνες, οι οποίες δεν ήταν ωραίες. Δεν πρέπει να συμπεριφέρεσαι έτσι. Όλοι συμφωνούν σε αυτό. Λυπούμαι που συνέβη”. Φυσικά δε φταίει η ομάδα, αλλά η δήλωση έπρεπε να γίνει. Στο κάτω-κάτω ζούμε στην Ευρώπη. Τέτοια σκηνικά δεν πρέπει να μας προκαλούν εντύπωση. Ζούμε στην Ευρώπη των λαών, που έχει κλείσει τις πόρτες της σε χιλιάδες κατατρεγμένων προσφύγων, για να μην "λερώσει" την εικόνα της ανεπτυγμένης κοινωνίας της.  Η Ευρώπη έχει ούτως ή άλλως διαπράξει ένα από τα χειρότερα εγκλήματα της ανθρωπότητας. Παγίδευσε χιλιάδες αθώους ανθρώπους που αναζήτησαν μια καλύτερη ζωή, μακριά από τους βομβαρδισμούς και τον εμφύλιο, σε ένα κράτος που η ίδια ρήμαξε και μετέτρεψε σε προτεκτοράτο. Τόσο απλά.

Τους στοίβαξε σε αποθήκες - στρατόπεδα συγκέντρωσης όμοια με αυτά του Χίτλερ ή με τα Γκουλάγκ των Σοβιετικών. Η Ελλάδα μετατρέπεται σε αποθήκη φτηνού εργατικού δυναμικού και παρ'όλα αυτά έχουν ακόμα το θράσος να ονομάζουν τις φυλακές τους, εγκαταστάσεις ανθρωπιστικής βοήθειας. Διότι ο μόνος πολιτισμός που γνωρίζουν οι πολιτισμένοι Ευρωπαίοι τραπεζ... ηγέτες είναι η οικονομία, άρα και ο μαύρος πλούτος. Κι εμείς όμως επιμένουμε να μένουμε Ευρώπη, ζηλεύοντας την αίγλη των πλούσιων ευρωπαϊκών κρατών, τον πολιτισμό, τις τέχνες και την ιστορία τους!

Μια ιστορία που αποδεικνύει περίτρανα το μυστικό της επιτυχίας. Από τις σταυροφορίες, στην αποικιοκρατία και το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Η συνταγή είναι δοκιμασμένη και τα αποτελέσματα πάντα τα ίδια. Ο δυτικός πολιτισμός φοράει το προσωπείο της ευγένειας, απολαμβάνοντας τα αγαθά που κατέκτησε με το σπαθί της. Κυριολεκτικά με το σπαθί της, εις βάρος απολίτιστων και βάρβαρων εθνοτήτων στα πέρατα της γης. Αυτή είναι η Ευρώπη μας, μια ήπειρος που αναπτύχθηκε όχι με ιδρώτα, αλλά με το αίμα άλλων λαών, αίμα που δε σταμάτησε ποτέ να ρέει και ούτε θα σταματήσει.

Σήμερα όμως ντύνουν ομορφότερα την απληστία. Σήμερα δε χρειάζεται να σκοτώσεις για να κερδίσεις. Σήμερα δεν έχουμε αρένες. Σήμερα απλά πετάνε δίφραγκα σε ζητιάνους που θα έκαναν τα πάντα για λίγα ευρώ. Κάντε το εικόνα και αντί των ζητιάνων βάλτε εμάς, τους Έλληνες, στη θέση τους. Υπερβάλλω; Δουλεύουμε για λίγα ευρώ, και δοξάζουμε το Θεό που είμαστε από τους τυχερούς που τουλάχιστον δουλεύουν. Κάνουμε ότι μας πούνε και πληρώνουμε ότι φόρο μας επιβάλλουν. Για λίγα ευρώ. Πόσο απέχει αυτή η εικόνα της πλατείας της Μαδρίτης από την Ελληνική πραγματικότητα; Μας πετούν από την εξέδρα βροχή δεκάρικα που λέει και το Ανεμολόγιο. Και οι Ρομά του βίντεο δεν δείχνουν ίχνος αξιοπρέπειας. Κάνουν ότι τους πουν για να εισπράξουν λίγα ακόμα νομίσματα. Εμείς δηλαδή τι κάνουμε; Μας χορεύουν όπως θέλουν, όσο εμείς τους δίνουμε το δικαίωμα να το κάνουν.

Το περιστατικό που συνέβη είναι μια μικρογραφία της παγκόσμιας πραγματικότητας. Δε φταίνε οι οπαδοί, φταίνε οι Ρομά που τους επέτρεψαν να ικανοποιήσουν το κτήνος που κρύβουν μέσα τους. Ένα κτήνος που όλοι έχουμε σε μια μορφή υπολανθάνουσα κάπου βαθιά κρυμμένη. Η Ευρώπη δεν έχει τίποτα αξιοζήλευτο. Η Ευρώπη δεν κατάφερε τίποτα από μόνη της, παρά έφτασε σε ένα υποτιθέμενο επίπεδο πατώντας επί πτωμάτων. Κι εμείς τι θέλουμε; Να μοιάσουμε στους οπαδούς ή στους ζητιάνους; Μήπως σε άπραγους θεατές ή ίσως να παίρναμε μια θέση σε αυτό το πανηγύρι;

Διογένης