Αν εξαιρέσεις τη λεύκα, το καφενείο Καπιτόλ, σφηνωμένο ανάμεσα στις πολυκατοικίες της Αθήνας, δεν είχε κάτι το ιδιαίτερο. Πελατεία του οι χαρτοπαίκτες της γειτονιάς, φοιτηταρία για μπύρες αλλά και λίγοι περαστικοί που ξαπόσταιναν από δουλειές. Ιδιοκτήτες του οι δυο συνεταίροι, ο Γιάννης κι ο Βαγγέλης. Τη λεύκα την πότιζε ο Γιάννης, καθώς μπαινόβγαινε. Όταν μάζευε τα μισογεμάτα ποτήρια με νερό που άφηναν οι πελάτες, σχεδόν ταχυδακτυλουργικά τα άδειαζε στο δέντρο πριν μπει μέσα. Το’ χε καμάρι. Ο ίδιος την είχε φυτέψει πριν από δέκα χρόνια και το είχε γράψει στην ταμπέλα που στερέωσε στον κορμό:  «Εφυτεύθη το έτος 1978 υπό Ιωάννου Καβακλή, καφεπώλη».

Οι τακτικοί πελάτες το ήξεραν και, πού και πού, τον πείραζαν: «Οικονομία στο νερό κάνεις, αφεντικό;» ή «σε βαραίνουνε, ρε Γιάννη, τα γεμάτα ποτήρια;». Ένας κάποτε, ο Παρασχάκης, ήπιε λίγο ούζο παραπάνω και το παραξήλωσε: «Ξέρεις τι λένε για την λεύκα, ε; Όταν ο κορμός τους φτάσει να ξεπεράσει τη μέση αυτού που τη φύτεψε, ο φυτευτής πεθαίνει, τα παίζει». Ο Γιάννης τον αποπήρε: «Παρασχάκη, αλλού αυτά, άντε να βρεις κανένα σχολιαρόπαιδο να το δουλέψεις». Ο Βαγγέλης τσιμογέλασε καθώς μάζευε τα τραπεζάκια από έξω.

Λίγο πριν φύγουν όμως, θες η πλάκα, θες η περιέργεια, ο Γιάννης πήρε μια μεζούρα ξεχασμένη στο συρτάρι και μετρήθηκε ο ίδιος, μέτρησε και το δέντρο. Έφυγε λίγο σκοτεινός. Πάντως από εκείνο το βράδυ, καλού-κακού, άρχισε να αδειάζει τα ποτήρια στο νεροχύτη. 

Σε δυο χρόνια ο Γιάννης πέθανε. Ξαφνικά. «Στα καλά καθούμενα», εξηγούσε ο τότε συνέταιρός του, ο Βαγγέλης, μοναδικός πια ιδιοκτήτης του καφενείου. Οι απέναντι τον είχαν δει βέβαια πολλές φορές να επιστρέφει τη νύχτα και να ποτίζει το δέντρο με τον κουβά. Αλλά δεν έδωσαν σημασία.

Μανόλης Χατζηπαναγιώτου

Σημείωση: Το μικροδιήγημα «Καπιτόλ» βραβεύτηκε στον πρόσφατο λογοτεχνικό διαγωνισμό της σελίδας Τέχνης Art in Vivo, με θέμα «Το ψέμα». Το καφενείο και η λεύκα ήταν υπαρκτά. Τον θρύλο-καλαμπούρι με την λεύκα μού τον μετέφερε ο φίλος Ανδρέας Παπανδρέου, θαμώνας κάποτε κι αυτός. Υπαρκτός και ο ιδιοκτήτης Βαγγέλης, μόνο που φυσικά δεν «δολοφόνησε» κανέναν συνέταιρο, αντίθετα αποβίωσε ο ίδιος ξαφνικά και πρόωρα.