Καταρχάς, αναφέρει χωρία της Παλαιάς και της Καινής Διαθήκης, όπου μνημονεύεται η χρησιμότητα της Ιατρικής επιστήμης και η εμπιστοσύνη σε αυτήν. Παρομοίως, μνημονεύονται περιπτώσεις από βίους αγίων όπου η πνευματική ενδυνάμωση επικούρησε την ιατρική επιστήμη. Τα παραπάνω είναι απολύτως αναμενόμενα αφού το ακροατήριο αποτελείται από πιστούς Χριστιανούς.

Στη συνέχεια, επιβεβαιώνεται ότι «…η Εκκλησία εμπιστεύεται την επιστημονική κοινότητα των ιατρών» και πως «…ο εμβολιασμός αποτελεί μέγιστη πράξη ευθύνης απέναντι στον συνάνθρωπο, συνιστά σε όλους, σε συνεννόηση με τον ιατρό τους…». Με απλά λόγια, ενθαρρύνεται ο εμβολιασμός ως μια πράξη αγάπης προς τον συνάνθρωπο, αλλά τονίζεται η  αναγκαιότητα συνεργασίας με τον εκάστοτε γιατρό. Υπάρχουν άλλωστε συμπολίτες μας οι οποίοι για συγκεκριμένους λόγους δεν ενδείκνυται να εμβολιαστούν. Αν η εγκύκλιος είχε την αυθαίρετη οδηγία «άντε, να εμβολιαστείτε όλοι», θα ήταν επικίνδυνο από την αντίστροφη πλευρά. 

Για να διαλύσει, τέλος, τις πνευματικές ανησυχίες για το ορθό δόγμα επισημαίνεται ότι «…αυτό το εμβόλιο δεν έρχεται σε καμία αντίθεση με την Αγιογραφική, Πατερική και Κανονική διδασκαλία της Αγίας μας Εκκλησίας». Διαλύει επίσης με σαφήνεια διάφορους διαδικτυακούς μύθους όπως ότι «το εμβόλιο έχει μικροτσίπ» ή ότι «το εμβόλιο περιέχει εμβρυϊκά κύτταρα». Άλλωστε έχει τον σοφό τίτλο «Οι χριστιανοί ρωτούν για το εμβόλιο και οι γιατροί μας απαντούν». Δηλαδή, δεν κάνει ένα αυστηρό κήρυγμα πειθάρχησης αλλά απαντάει σε ερωτήματα που αναφύονται.

Η εγκύκλιος απαντάει στον φόβο. Άλλωστε ένα μικρό μόνο μέρος αυτών που δεν εμβολιάζονται είναι εμμονικοί αρνητές. Οι περισσότεροι συμπολίτες μας απλώς φοβούνται για τις παρενέργειες ή τις συνέπειες του εμβολιασμού. Έτσι, η ελληνική εκκλησία αποκρούει αυτούς που επιδιώκουν μέσω της υγειονομικής κρίσης να δημιουργήσουν «σύγχυση και διαχωρισμό».

Η Ορθόδοξος εκκλησία άργησε. Έχουν ήδη περάσει πολλοί κρίσιμοι μήνες, κατά τους οποίους μερικοί ανεκδιήγητοι Μητροπολίτες, Ιερές Μονές και παραεκκλησιαστικές οργανώσεις διέδιδαν κάθε συνομωσιολογική θεωρία για «μικροτσίπ», «αναίσχυντες μασκοφορίες», το «μπόλι του διαβόλου» και άλλα τέτοια. Πολλοί μάλιστα φανατικοί αντι-εμβολιαστές κράδαιναν το σταυρό και τα σύμβολα της πίστης στις συγκεντρώσεις τους. Η πλειοψηφία του κλήρου και η επίσημη εκκλησία δεν αντιστρατεύονται τις οδηγίες των επιστημόνων. Η σιωπή όμως δημιουργούσε σύγχυση. Οι έξαλλοι θρησκευτικώς μαινόμενοι παραληρούντες ακούγονταν πιο δυνατά.

Τώρα όμως πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι έγινε το σωστό και με τον σωστό τρόπο. Πρώτον, δόθηκε ένα μάθημα στην κυβέρνηση. Εδώ και 2-3 μήνες η εκστρατεία υπέρ του εμβολιασμού έχει μετατραπεί σε ένα σύνολο απειλών, εκφοβισμού και τιμωριών, που επισείονται πάνω από το κεφάλι των ανυπάκουων. Ακόμη και οι συγκεντρώσεις των αντι-εμβολιαστών αντιμετωπίζονται με χημικά και ξύλο. Μπορεί το συγκεντρωμένο πλήθος να είναι ένα άθροισμα ακροδεξιών, αμαθών συνομωσιολόγων και φανατικών θρησκόληπτων. Δεν παύουν όμως να είναι πολίτες. Δεν αντιμετωπίζονται οι «ψεκασμένοι» με ψεκασμό (χημικών). Η πειθώ έχει ξεχαστεί, όταν στέρεψε η κρατική κάνουλα του «Μένουμε σπίτι».

Η εκκλησία χρησιμοποιεί εδώ την πειθώ. Δεν απειλεί με αφορισμούς, ούτε μνημονεύει τα καζάνια της κόλασης. Προσπαθεί να πείσει. Και αυτό είναι το σωστό. Πολλές φορές, ο υπογράφων έχει στηλιτεύσει τον σκοταδισμό του εκκλησιαστικού λόγου. Η εκκλησία δεν έχει ανάγκη «τον καλό του λόγο». Η εγκύκλιος της εκκλησίας είναι όμως ένα τρανό παράδειγμα του πώς χρησιμοποιούνται τα κοινωνικά δίκτυα για την ενημέρωση και την ενεργοποίηση της κοινότητας. Τέτοιες «εγκυκλίους» ας βγάλουν τα τζαμιά όλης της χώρας, οι προτεσταντικές εκκλησίες, οι συναγωγές και οι καθολικές επισκοπές. Ας βγάλουν οι πολιτιστικοί σύλλογοι, τα αθλητικά σωματεία, οι εθνοτοπικές συλλογικότητες.

Γνωρίζουμε ότι πριν την εγκύκλιο της Ιεράς Συνόδου, ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος είχε δεχθεί την επίσκεψη του κου Κικίλια και του κου Τσιόδρα. Έκαναν καλώς. Άργησαν όμως. Άργησαν πολύ, με συνέπειες στη Δημόσια Υγεία, με θανάτους και εντατικές. Τώρα ας εντείνουν την εκστρατεία της πειθούς και ας αφήσουν τους πολιτικούς κουτσαβακισμούς.

Μανόλης Χατζηπαναγιώτου

Αναδημοσίευση από: Cretanleft.gr