Κρύβονται πίσω από το φόβο του αγνώστου, πίσω από την άγνοια: δεν εμπιστεύονται την επιστήμη και τους ειδικούς, διαδίδουν μεταξύ τους θεωρίες συνωμοσίας, κινούνται κι επιτίθενται ως όχλος σε όποιον υποστηρίζει την ανάγκη για εμβολιασμό του πληθυσμού επιτακτικά. Δεν διαφέρουν από τον όχλο που έκαψε τη Μαρφίν, επιτέθηκε σε κονβόι προσφύγων, σταμάτησε ανεμογεννήτριες, ούρλιαζε για τα «χημικά της Συρίας», ή διαδήλωσε ενάντια στις κεραίες 5G. Οι αντιεμβολιαστές είναι το νέο σύμπτωμα της ίδιας διαχρονικής ασθένειας.

Ποια είναι η άμυνα της Πολιτείας, των επιχειρήσεων, των πολιτών που προτάσσουν τη Δημόσια Υγεία ως μέγιστο αγαθό; Θα λέγατε, ενδεχομένως: η ενημέρωση. Δυστυχώς, δεν αρκεί. Αν αρκούσε η ενημέρωση, δε θα χρειάζονταν τα πρόστιμα για μη χρήση μάσκας ή για άσκοπη μετακίνηση. Δυστυχώς, εν μέσω πανδημίας, δεν υπάρχει χρόνος να καλυφθεί το κενό εκπαίδευσης, μόρφωσης, ή καλλιέργειας. Οφείλουμε να είμαστε αυστηροί και αμείλικτοι με όσους θέτουν σε κίνδυνο τη ζωή των άλλων.

Οργανώνοντας την άμυνά μας, εργαζόμενοι και εργοδότες, πολίτες και Πολιτεία, δίνουμε τη μάχη του αυτονόητου, του ορθολογισμού, απέναντι στον ιό κι απέναντι στους αρνητές της πραγματικότητας. Δικαίωμα καθενός είναι η άρνηση να συνεργαστεί και συγχρωτιστεί με ανθρώπους επικίνδυνους για τη Δημόσια Υγεία, ανθρώπους που αρνούνται την ύπαρξη του ιού, τη χρήση μάσκας, το πλύσιμο των χεριών. Όπως μπορούμε να αρνηθούμε την πρόσληψη σε κάποιον που έχει ναζιστικό τατουάζ στο πρόσωπο ή χυδαιολογεί για τους ξένους, τους μετανάστες και τους πρόσφυγες.

Με ρώτησαν αν θα έπρεπε να προσφέρουν οι επιχειρήσεις εμβολιασμό στο προσωπικό όταν τα εμβόλια θα γίνουν διαθέσιμα στην αγορά. Φυσικά και ναι, απάντησα. Και μετά με ρώτησαν αν θα προσλάμβανα κάποιον που του προσφέρει η επιχείρηση το εμβόλιο αλλά εκείνος το αρνείται. Εγώ προσωπικά όχι. Και κάνοντας ένα ανεπίσημο γκάλοπ, το 73% επίσης δεν θα προσλάμβανε κάποιον που του πρόσφερε η επιχείρηση εμβόλιο και εκείνος το αρνήθηκε. Άρα, υπάρχουν ορισμένοι που θα δεχτούν να προσλάβουν και είναι και εκείνων δικαίωμα, όπως όσων αρνηθούν.

Η Πολιτεία δεν υποχρέωσε τα παιδιά να εμβολιαστούν, αλλά τους αφαίρεσε το δικαίωμα να πάνε σχολείο. Το Συμβούλιο της Επικρατείας το στήριξε με μια απόφαση-σταθμό. Οι επιχειρήσεις δεν μπορούν να υποχρεώσουν κανέναν να εμβολιαστεί, όπως δεν μπορεί και η Πολιτεία. Αλλά, όπως η Πολιτεία αφαιρεί δικαιώματα από τους αντιεμβολιαστές για να προστατεύσει τη Δημόσια Υγεία, έτσι μπορούν και πρέπει οι επιχειρήσεις να βοηθήσουν την Πολιτεία σε αυτή την κατεύθυνση.

Έχουμε συλλογική ευθύνη και ατομική υπευθυνότητα. Πάντα θα υπάρχουν οι επικίνδυνα ανεύθυνοι. Δεν μπορούμε να τους εξαναγκάσουμε να κάνουν κάτι ενάντια στη θέλησή τους. Αλλά δεν είμαστε και υποχρεωμένοι να τους αφήσουμε να θέσουν σε κίνδυνο την Κοινωνία. Όσοι φοβάστε για τον εαυτό σας και δε σας νοιάζει τι θα πάθουν οι άλλοι από το φόβο σας, μείνετε σπίτι. Μείνετε ασφαλείς.

Φώτης Κοκοτός