Δημοσιεύτηκε
Τα Αστερούσια Όρη αποτελούν την νοτιότερη Οροσειρά της Ελλάδας και βρίσκονται στην νότια μεριά του Νομού Ηρακλείου. Είναι μια στενόμακρη οροσειρά που σχηματίζεται ανάμεσα στην πεδιάδα της Μεσαράς και στο Λιβυκό Πέλαγος.
Ο καλός φίλος Ηρακλής Αντωνογιαννάκης μας έστειλε ένα ποίημα του, καθώς και κάποιες φωτογραφίες από το τόπο που ζει και που γνωρίζει καλά, μιάς και τον "περπατεί" χρόνια τώρα. Τα Αστερούσια Όρη, τον Κόφινα, τον Αμπά αλλά και πολλές άλλες φυσικές ομορφιές του τόπου του, του τόπου μας, της Κρήτης μας.
Ο τόπος μου
Πέρα απ τα όρια του νου και τση ψυχής τους δρόμους
γκρεμνά είναι οι τόποι μας που καταργούν τους νόμους
πέτρα, αστοιβίδα, αετοί, βιτσίλες και γεράκια
θύμος και πρίνοι στέκονται μες τα γυμνά χαράκια.
Στου ασπαλάθου την κορφή θα βρεις μαύρο μαντήλι,
στου πρίνου την κακοστιφιά πέρδικες στο σφοντύλι,
νερά τρεχούμενα περνούν και χάνονται σε ρίχτρες
που μολογούν τα βάσανα του τόπου και τσί πίκρες.
Μες σε σπηλιάρια και έρεβη γκρεμίζεται ο χρόνος
προπατηχτό παιζογελά το φως και λιάζει ο κλώνος
και σαϊτεύει τ 'άγρια κι οι ανεμικές κεντούνε
πάνω στο δρόσο της αυγής γλυκά πως τραγουδούνε.
Τα νέφαλα κουρνιάζουνε, τα πέπλα τους στολίζουν
με το λευκό τους νυφικό τσί κορυφές π΄ αγγίζουν
και βγαίνουνε τα άγρια μέσα στην κατσιφάρα
να δώσουν μάχη πριν φανεί του Ηλιάτορα η λαχτάρα.
Κεντά με πέπλα η αυγή την δροσουλιά της φύσης
ξυπνά την μνήμη του νερού και το κρυγιό της κτήσης
κι έρχονται οι αχτίνες της ξυπνούνε οι αισθήσεις
πριχού χαθούν παντοτινά μες το κουρνιό της δύσης.
Θεέ μου ο πόθος πώς μεθά και καταλύει το σώμα
α-πού ξαμώνει στα ψηλά του ουρανού το χρώμα
πετά και πέφτει - χάνεται - μέσα σε καταιγίδες
στων αίγαγρων τις εποχές - χρόνους απ' τους Λαγίδες.
Αναρτήθηκε από:
