Ο Πίτερ ντε Χόοχ (1629 - 1684) ήταν Ολλανδός ζωγράφος σύγχρονος του Βερμέερ. Όπως και ο Βερμέερ αντλούσε τα θέματά του από την καθημερινότητα και φιλοτέχνησε πολλά εσωτερικά σπιτιών γεμάτα θαλπωρή λουσμένα σε ένα υπέροχο ζεστό φως. Πολλοί ιστορικοί τέχνης του 19ου αιώνα υποστήριζαν ότι ο Βερμέερ είχε επηρεαστεί από τον Χόοχ. Στον πίνακα βλέπουμε μια οικιακή σκηνή όπου μια μητέρα δίνει ένα κανάτι στο παιδί της, πιθανολογείται ότι είναι η γυναίκα του ζωγράφου Αννέτχε βαν ντε Μπουρχ και ο μεγαλύτερος γιος της Πίτερ που γεννήθηκε το 1655. Τυπικό επίσης γνώρισμα του Χόοχ οι συνεχείς ανοιχτές πόρτες ή παράθυρα που οδηγούν  στον εξωτερικό χώρο.

Το έργο μας δίνει επίσης μια ενδιαφέρουσα ιστορική πληροφορία, το αγόρι απεικονίζεται να φορά φόρεμα, αυτή ήταν η ενδυμασία των μικρών αγοριών στην Ολλανδία του 17^ου  αιώνα.

Από τα μέσα του 16ου αιώνα έως τα τέλη του 19ου και τις αρχές του 20ου αιώνα, τα  αγόρια στις χώρες του δυτικού κόσμου από δύο ετών φορούσαν φορέματα μέχρι την ηλικία των επτά ή οκτώ ετών. Η πρώτη φορά που ένα αγόρι θα φορούσε παντελόνι γινόταν με μια τελετή η οποία λεγόταν breeching και ήταν πολύ σημαντική στιγμή στη ζωή του. Την τελετή συχνά ακολουθούσε και μια μικρή ή μεγάλη γιορτή. 

Ο βασικός λόγος της ένδυσης με φορέματα ήταν η εκπαίδευση τουαλέτας ή η έλλειψή της. Επίσης όλα τα παιδιά φορούσαν φορέματα επειδή δεν χρειάζονταν να κουμπώνουν κουμπιά ή άλλους συνδετήρες που μπορεί να ήταν μια δύσκολη εργασία για τα μικρά δάχτυλα. Επιπλέον τα φορέματα ήταν ευκολότερα στο πλύσιμο. Ορισμένες οικογένειες έντυναν τα αγόρια με πιο απλά φορέματα ως έναν τρόπο για να ανακοινώσουν το φύλο τους, αλλά και πολλές άλλες τα έντυναν με τα ίδια frilly frocks όπως τα κορίτσια δηλαδή με πιο επίσημα δαντελωτά.

Μόλις ένα παιδί άρχιζε να περπατάει, το μήκος του φορέματος μειώνονταν ώστε να το διευκολύνει στη βάδιση. Το Breeching λοιπόν ήταν συχνά μια τελετουργική εκδήλωση, η οποία συμπεριλάμβανε και το κόψιμο των μαλλιών ενός αγοριού.  Ορισμένες οικογενειακές παραδόσεις περιελάμβαναν και μια μεγάλη γιορτή γύρω από την τελετή, όπως τα σημερινά πάρτι γενεθλίων με επισκέψεις και δώρα από συγγενείς.

Κατά τη βικτοριανή εποχή (1837-1901) το πατριαρχικό σύστημα ήταν ο κανόνας και οι ρόλοι των φύλων ήταν εξαιρετικά πολωμένοι. Ωστόσο, τα μικρά παιδιά έμεναν εκτός της εξίσωσης. Σύμφωνα με πίνακες και φωτογραφίες της εποχής μέχρι την ηλικία των επτά, το φύλο δεν απασχολούσε τους γονείς. Τα ρούχα που φορούσαν αγόρια και κορίτσια ήταν σχεδόν πανομοιότυπα, δεν μπορούσαν να διακριθούν μεταξύ τους. Η αλλαγή γινόταν όταν τα αγόρια ήταν σε θέση να μπορούν να κάνουν χρήση των  παντελονιών που ήταν δυσκολότερα από τα φορέματα.

Ακόμα και μερικά από τα πιο διάσημα άτομα του 20ού αιώνα, συμπεριλαμβανομένων των Ernest Hemingway και Franklin D. Roosevelt, είχαν τραβήξει τη φωτογραφία τους φορώντας λευκές φούστες που θεωρούνταν ουδέτερες ως προς το φύλο για τη χρονική περίοδο. Όταν υπήρχε αμφιβολία, οι ζωγράφοι απεικόνιζαν τα αγόρια  με κάποια αντικείμενα για να επιβεβαιώσουν το φύλο, όπως για παράδειγμα το μαστίγιο ή το όπλο.

Όταν υπήρχε αμφιβολία, οι ζωγράφοι απεικόνιζαν τα αγόρια  με κάποια αντικείμενα για να επιβεβαιώσουν το φύλο, όπως για παράδειγμα το μαστίγιο ή το όπλο.

Κατερίνα Κοφφινά

Πηγές:

1)Τα Μουσεία του Κόσμου, Βασιλικό Μουσείο Άμστερνταμ, εκδ. Φυτράκης 1986.

2) https://en.wikipedia.org/wiki/Breeching_(boys)

3) https://donnahatch.com/breeching-boys/

4) https://www.thevintagenews.com/2018/03/20/breeching-boys/