Σήμερα αποφάσισα να μη μακρηγορήσω, ούτε να αναλύσω πολύ το θέμα στο οποίο είναι αφιερωμένο το παρών άρθρο. Στο κάτω-κάτω όταν μιλάμε για έργα τέχνης (γιατί περί αυτού πρόκειται), τα λόγια είναι περιττά, για να μη πω πως υποβαθμίζουν και κατά κάποιο τρόπο περιορίζουν το ίδιο το έργο.

Μ' αρέσει να σχολιάζω την καθημερινότητα, να κρίνω τις συνήθειές μας, με τρόπο καμιά φορά επικριτικό, καυστικό και γιατί όχι και πικρόχολο. Αυτή τη φορά θα πω δυο λόγια μόνο γι αυτό το τραγούδι που πάντα με συγκλόνιζε, και θα αφήσω τους στίχους του να κάνουν τη δουλειά αυτή που μέχρι σήμερα δε μπορώ να κάνω στο βαθμό που θα ήθελα. Διότι, φίλοι μου, ο κόμπος ήλθε και παρήλθε από το χτένι. Χρόνια τώρα. Το τραγούδι γράφτηκε το '88 όμως παραμένει ειρωνικά επίκαιρο ακόμα και σήμερα. Σε μουσική του Γιάννη Μαρκόπουλου, στίχους του Δημήτρη Βάρου και ερμηνευτές τον Παύλο Σιδηρόπουλο και την Μαρία Φωτίου, ο Ηλεκτρικός Θησέας περιγράφει ακριβώς (και) τη σημερινή κατάσταση που είναι υπαίτια όλων των προβλημάτων μας.

Ο Ηλεκτρικός Θησέας δε χαϊδεύει αυτάκια. Είναι ο ύμνος ενός λαού που χρόνια τώρα ζει στην πλάνη. Ο νεοέλληνας λατρεύει την ιστορία του, όμως τι ειρωνεία, δε μαθαίνει τίποτα και δεν αντλεί καμιά έμπνευση από αυτή. Όχι μόνο δεν αντιδρά, αλλά χάνεται και τρελαίνεται σαν την ίδια την Αριάδνη του τραγουδιού. Δε  μπαίνει καν στο κόπο να αναρωτηθεί αν αυτός που του προσφέρει το ξεροκόμματο είναι ο ίδιος που του κλέψε το φαΐ. Δε χρειάστηκε καμιά προσπάθεια. Μόνο κάτι σημαίες κι ένα χαζοκούτι να τις βαφτίζει πατρίδα. Ο νεοέλληνας παραιτήθηκε, βαρέθηκε να περιμένει την άσπρη μέρα, τώρα βουβός και άβουλος κοιτάει παθητικά τις εξελίξεις, γυρεύοντας μόνο το καθημερινό "δόξα τω θεώ".

Ο λόγος του είναι σκληρός, ενώ οι αναφορές σε ιστορικά πρόσωπα του ένδοξου παρελθόντος μας συνδυάζονται εκπληκτικά με σάπια πράγματα που ταλανίζουν την ελληνική πραγματικότητα. Η αναφορά στα ΜΜΕ, ο εμφύλιος, ο σύγχρονος τρόπος ζωής, το βρώμικο πολιτικό σύστημα, είναι μόνο μερικά από τα στοιχεία τα οποία δένουν αρμονικά, με τη θέση του μέσου έλληνα μέσα σε αυτά. Και ουσιαστικά δίνουν απάντηση στην ερώτηση ποιός φταίει. Φταίνε αυτοί που κάνουν κουμάντο, όσο και συ που δεν κάνεις τίποτα γι αυτό. Αυτό είναι όλο!

Ο Ηλεκτρικός Θησέας είναι νομίζω ένα από τα ελάχιστα τραγούδια που περιγράφουν ακριβώς την κατάσταση που βιώνουμε καθημερινά. Και για σκέψου, γράφτηκε σχεδόν 30 χρόνια πριν. Αυτό δυστυχώς σημαίνει πως τα τελευταία 30 χρόνια κοιμόμαστε τον ίδιο λήθαργο. Τίποτα δεν άλλαξε από τότε. Όμως το ίδιο το τραγούδι, δε σε θλίβει. Ο εμβατηριακός του ρυθμός σε ωθεί να σκεφτείς πως μάλλον κάτι εσύ ο ίδιος δεν κάνεις σωστά. Θα έλεγα πως σχεδόν σε ξεσηκώνει ενώ ο τελευταίος του στίχος είναι από μόνος του φωτιά: Πάρε τηλέφωνο την μοναξιά σου ή βγες ξανά στον δρόμο της φωτιάς.

Ναι η τέχνη μπορεί να μας αλλάξει!

Με κάτασπρο πανί ένα καράβι απ' το πενήντα έχει να φανεί
και συ βιδώθηκες μες στο λιμάνι με ανθοδέσμη που 'χει μαραθεί.
Ηλεκτρικός Θησέας σε πηγάδι κι η Αριάδνη έχει μουγκαθεί
ηλεκτρικός Θησέας σε πηγάδι κι η Αριάδνη έχει μουγκαθεί.

Σε δίκασαν να σπαταλάς τα χρόνια σε μια ζωή χωρίς προοπτική.
Χάνεσαι σαν το γλάρο στην Ομόνοια και όταν ψάχνεις λύση στην φυγή.
Πληρώνεις όσο-όσο τα διόδια και κομματιάζεσαι στην εθνική.
Ηλεκτρικός Θησέας σε πηγάδι κι Αριάδνη έχει μουγκαθεί.

Ποιος είναι ισοβίτης στο σκοτάδι ποιος αλαφιάζει δίχως πληρωμή;
Ποιος σκύβει στους αφέντες το κεφάλι και ποιος τα βράδια κλαίει σαν παιδί;
Ποιος ονειρεύεται πως κάποιοι άλλοι βγαίνουν και κάνουν πρώτοι την αρχή;
Ηλεκτρικός Θησέας σε πηγάδι κι η Αριάδνη έχει μουγκαθεί.

Ναυάγια ονείρων αρμενίζουν και τα κεφάλια γέμισαν σκουριά.
Στα σούπερ μάρκετ τέλειωσε η ελπίδα και συ κοκάλωσες στη σκαλωσιά.
Πού πήγαν οι τρακόσοι του Λεωνίδα και τι θα πούμε τώρα στα παιδιά;
Ηλεκτρικός Θησέας; Και τα λοιπά.

Φοβάσαι ότι θα 'ρθει καταιγίδα και θα μας πνίξει όξινη βροχή,
βάλε σε γυάλα μέσα την πατρίδα και κρύψε την καλά μέσα στη γη.
Μήπως την ψάχνουν σαν την Ατλαντίδα αφού η Πανδώρα ανοίγει το κουτί;
Ηλεκτρικός Θησέας σε πηγάδι κι η Αριάδνη έχει μπερδευτεί.

Ψηφοθηρία, λόγοι κι εμβατήρια ποτέ δεν έφεραν την αλλαγή
για αυτό και χάθηκες στα σφαιριστήρια και μες στα γήπεδα την Κυριακή.
Τώρα καθώς κοιτάς τα διυλιστήρια ρωτάς ποιοι σ' έχουν βάλει στο κλουβί.
Ηλεκτρικός Θησέας σε πηγάδι κι η Αριάδνη έχει τρελαθεί.

Να κλείσεις θες πληγή θανατηφόρα και μες στα νέα ψάχνεις για δουλειά.
Τα δάκρυα σου γίνονται μαστίγια και τον λαιμό σου σφίγγουν σα θηλιά.
Όσα τα κέρδισες με τα μαρτύρια τα παζαρεύουν πάλι στα χαρτιά,
τρέχεις να ψάξεις μες στα καταφύγια και βρίσκεις μιαν αιχμάλωτη γενιά.

Μια πλαστική ανέμισες σημαία, πίστεψες σ' έναν άγνωστο θεό
κρέμασες το μυαλό σε μια κεραία ειδήσεις σίριαλ και τσίχλα ροκ.
Και πώς θα ξημερώσει άλλη μέρα όταν τα λάθη κλέβουν τον καιρό;
Και πώς θα ξημερώσει άλλη μέρα όταν το ψέμα σέρνει τον χορό;

Ζωγράφισε έναν ήλιο στο ταβάνι, μίλησε με τ' αγέρι της νυχτιάς
και χόρεψε μαζί με τη σκιά σου στους ήχους μιας αδύναμης καρδιάς.
Πάρε τηλέφωνο την μοναξιά σου ή βγες ξανά στον δρόμο της φωτιάς
πάρε τηλέφωνο την μοναξιά σου ή βγες ξανά στον δρόμο της φωτιάς.

Διογένης