Ασφαλώς τυγχάνω υποστηρικτής κάθε είδους μαζικής κινητοποίησης που αποσκοπεί στην διεκδίκηση των αυτονόητων, κατά τα άλλα, δικαιωμάτων του λαού. Είμαι υπέρ της απεργίας, υπέρ του να βγούμε στους δρόμους και να βροντοφωνάξουμε για όλα αυτά που μας στερεί η ευρωπαϊκή μας πορεία. Γιατί, πως να το κάνουμε, αν θέλουμε να λεγόμαστε ευρωπαίοι, πρέπει να κάνουμε ρε παιδί μου και κάποιες θυσίες για να εξισωθούμε με τους οικονομικά υγιέστερους υπόλοιπους ευρωπαϊκούς λαούς. Τώρα αν θέλουν να μας μετατρέψουν σε ευρωπαίους ή σε κάτι άλλο... ένας τραπεζίτης το ξέρει!

Παρακολούθησα σήμερα εκτεταμένα τα λαϊκά συλλαλητήρια σε όλη την Ελλάδα. Ασφαλώς είδα αυτά που περίμενα: Πολλά, διαφορετικού ιδεολογικού υπόβαθρου, μπλοκ να κινούνται στο δρομολόγιο του συλλαλητηρίου. Έκανα κι εγώ σήμερα την απεργία μου, οπότε είχα αρκετό χρόνο στη διάθεσή μου για να παρακολουθήσω τα τεκταινόμενα σε ολόκληρη την Ελλάδα. Συμπλοκές με τα ΜΑΤ, τα απαραίτητα δακρυγόνα σε συνδυασμό με τις βόμβες μολότοφ, ορισμένοι αλαφιασμένοι δημοσιογράφοι που βρέθηκαν στη μέση της εμπόλεμης ζώνης, διαμαρτυρόμενοι που κέρδισαν λίγο τηλεοπτικό χρόνο για να εκφράσουν την περίσσια δυσαρέσκειά τους για την πρώτη φορά αριστερά.

Ασφαλώς σε ένα τέτοιο πανηγύρι δε λείπουν και οι επιτήδειοι που προσπαθούν είτε να αμαυρώσουν την εικόνα μιας μάλλον ειρηνικής διαδήλωσης, με τα γνωστά προβοκάτσια, είτε να βρουν ευκαιρία να προκαλέσουν φθορές σε δημόσια και ιδιωτική περιουσία "γιατί έτσι", να ληστέψουν, να παίξουν λίγο ξύλο βρε αδερφέ. Κάθε καρυδιάς καρύδι βρίσκεις πάντοτε σε τέτοιου είδους συλλαλητήρια που αδράχνουν  την ευκαιρία και κάνουν το κομμάτι τους. Φυσικά αυτές οι περιπτώσεις είναι ακόμα εξαίρεση στον κανόνα, πάντοτε όμως προσφέρουν το ανάλογο πάτημα στις κάμερες, προκειμένου να παρουσιάσουν τα πράγματα από την πλευρά που οι ίδιες επιλέγουν. Όπως είπαμε βέβαια κάτι τέτοιο το προσφέρουν ούτως ή άλλως οι μάλλον μισθωτοί προβοκάτορες.

Δε θέλω να επεκταθώ για τα παραπάνω, απλά να ενημερώσω πως τα ξέρω, όπως τα ξέρουν όλοι μας. Θέλω μόνο να μιλήσω για τη μικρότητα που χαρακτηρίζει ορισμένους από τους φιλειρηνικούς αγανακτισμένους συμπολίτες μας, που ασφαλώς δεν ανήκουν σε καμία από τις παραπάνω κατηγορίες. Βλέπετε ο εμπορικός σύλλογος της περιοχής μου έβγαλε ανακοίνωση κατά την οποία όλα τα μαγαζιά θα ήταν κλειστά από το πρωί μέχρι τις 5 το απόγευμα. Ένα συμβολικό κλείσιμο για τη συμμετοχή στην πανελλήνια απεργία της 4ης Φεβρουαρίου. Όλα καλά μέχρι εδώ. Από τις 5 και μετά κάποια μαγαζιά αποφάσισαν να ανοίξουν, έτσι για να μειωθεί η ζημιά της ημέρας. Βέβαια στους εμπορικούς δρόμους είχαν ήδη δημιουργηθεί τα ανάλογα πηγαδάκια από τα οποία μάθαινες ότι ο τάδε άνοιξε από τις 4 ή κάποιος άλλος ήταν μέσα στο μαγαζί του και έβαζε κρυφά πελάτες. Κάποιοι δεν άντεξαν την... αδικία και αποφάσισαν να γκρινιάξουν και στο facebook.

Ρε πάτε καλά; Αυτή είναι η συλλογικότητα του αγώνα που πρέπει να δώσουμε για το νομοσχέδιο που προωθεί η κυβέρνηση και που θα μας πατάξει όλους; Να κλείσετε μισή μέρα και να κράξετε τον άλλο που αποφάσισε να μη χάσει άλλα από τα ψίχουλα που προσπαθεί να μαζέψει; Αυτός είναι ο αγώνας σας; Αλλά ξέρω, οι περισσότεροι αν δεν είχαν την απόφαση του εμπορικού συλλόγου θα ήταν ανοικτοί. Ας παλέψουν άλλοι γι αυτούς. Οι υπόλοιποι απλά θα μαζεύουν ότι μπορούν και θα μιζεριάζουν για την κατάσταση. Και εφόσον κλείσανε το παίξανε και επαναστάτες, ότι είναι τάχα μου ανήθικο να μείνω ανοικτός όταν κλείνουν οι άλλοι. Φοβήθηκαν το στιγματισμό από τρίτους που θα λέγανε "να αυτός δεν έκλεισε το μαγαζί του" ακόμα και αν όλοι αυτοί θα θέλανε πολύ να μη χάσουν το τζίρο της μέρας. Τους δίνω βέβαια ένα δίκιο, όταν οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις πεθαίνουν μέρα με τη μέρα δεν έχεις περιθώρια να κατεβάζεις ρολά. Αλλά τέτοιες κοκορομαχίες; Ξαφνικά χάθηκε το νόημα της απεργίας, και για μια ακόμα φορά εξαφανίστηκε η όποια συλλογικότητα και ο απώτερος στόχος του "αγώνα".

Τώρα που είπα αγώνα ακούσατε για τα μπλόκα των αγροτών που άνοιξαν μόνο και μόνο για να περάσει ο ποδοσφαιριστής του ΠΑΟΚ Μπερμπάτοφ; Αλλά καλά τα έλεγε ο Τζίμης: "Όλο το έθνος προσκυνά σώβρακα και φανέλες". Και βέβαια οι καφετέριες, όπου ήταν ανοικτές, γέμισαν με απεργούς. Βεβαίως βρήκαν χρόνο να ξεκουραστούν από τον καθημερινό κάματο. Ακόμα, πολλοί από αυτούς ήλπιζαν σε αυτή την απεργία. Πολλές φορές τους κατηγορούμε όλους αυτούς που το παίζουν επαναστάτες από την καρέκλα της καφετέριας ή του καναπέ. Και δε δίνω άδικο όμως υπάρχει και άλλη πλευρά στο νόμισμα ρε φίλε. Βλέπεις υπάρχει και η μεριά κάποιου που δουλεύει για πενταροδεκάρες, χτυπώντας αμέτρητες υπερωρίες σε επαγγέλματα που απεχθάνεται ή που τον εκμεταλλεύονται οι ανώτεροί του. Και μάντεψε: Μένει σε αυτή τη δουλειά μόνο και μόνο γιατί είναι τυχερός που εργάζεται! Ε λοιπόν φυσικά θα απολαύσει την απεργία όπως γουστάρει ο ίδιος! Κι ας μην πάει στην πορεία!

Πάντα συμφωνούσα με όλα εκείνα τα συλλαλητήρια που οργανώνονται κατά καιρούς. Παραδέχομαι όμως και κάτι άλλο: Με μισή-μία μέρα απεργία δουλειά δε γίνεται. Με μπλόκα αριστερά δεξιά για λίγες μέρες, μέχρι τουλάχιστον να περάσει το μέτρο, δουλειά δε γίνεται. Για μένα υπάρχει μόνο ένα μέσο πίεσης. Αν θες να απεργήσεις, αν θες να αλλάξει το καθεστώς, κάνε απεργία όχι μια μέρα, κάνε ένα μήνα! Και όχι μόνος σου! Να κατεβάσει ρολά όλη η Ελλάδα για έναν ολόκληρο μήνα! Τι θα γίνει; Θα απολύσουν όλους τους εργαζόμενους; Όχι βέβαια! Και βέβαια είναι δύσκολο! Φυσικά ο κόσμος περιμένει με αγωνία ένα μεροκάματο για να θρέψει την οικογένειά του! Όμως ή θα τρως μια ζωή ένα ξεροκόμματο, ή θα επιλέξεις να πεινάσεις λίγο για να αλλάξει η κατάσταση. Αγώνας χωρίς θυσίες από όλους μας δεν γίνεται. Όλες αυτές οι απεργίες, οι πορείες και οι καταλήψεις που γίνονται συμβολικά, κοροϊδεύουν τον κόσμο και τον ταλαιπωρούν χωρίς λόγο. Αν θες να κάνεις κάτι, κάντο σωστά! Και επιτέλους κατάλαβε πως το κοινό καλό, είναι καλό και για σένα!

Καλή δουλειά αύριο!

Διογένης