Υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που αξίζει να συναντήσεις σε αυτό το σύντομο ταξίδι της ζωής. Είναι άνθρωποι με βαθύ και καθαρό βλέμμα. Άνθρωποι που τα σημάδια από τις πληγές τους δεν τους εμποδίζουν να σου εκφράσουν με ειλικρίνεια τα συναισθήματά τους.

Σε ακούνε πάντα με πραγματικό ενδιαφέρον, προστατεύοντας τα κομμάτια της ψυχής σου που μοιράζεσαι μαζί τους. Νιώθεις την ασφάλεια και τη σιγουριά ότι δεν θα σε εκμεταλλευτούν.

Το άγγιγμά τους είναι τόσο απαλό που όχι μόνο δεν σε πονάει, αλλά διεισδύει στα πιο βαθιά μονοπάτια της ψυχής σου με τόσο διακριτικό κι ευαίσθητο τρόπο, που νιώθεις ότι την χαϊδεύουν απαλά κι αυτή ξεδιπλώνεται, ανοίγει, επεκτείνεται...

Αν τους συναντήσεις αυτούς τους ανθρώπους, αν μοιραστείς μαζί τους ένα έστω και μικρό μέρος της προσωπικής σου ιστορίας, δεν θα είσαι πια ποτέ ο ίδιος. Γιατί σου μαθαίνουν ακούς τις εσωτερικές σου ανάγκες, να σέβεσαι και να αγαπάς τον εαυτό σου.

Ίσως γιατί κι αυτοί έχουν μάθει να αγαπούν τον εαυτό τους, να τον προστατεύουν και να τον παίρνουν μαζί τους κάθε φορά...

Μαρία Μουσουράκη