φωτο, διαδίκτυο

Σήμερα συμπληρώνονται 53 χρόνια από το πραξικόπημα της 21^ης Απριλίου του 1967. Μίας δικτατορίας που σφράγισε τη μνήμη του λαού μας και δίχασε τους πολίτες αυτής της χώρας, δημιουργώντας δύο ακραίες πολιτικές ιδεολογίες, εκείνη της άκρας δεξιάς και εκείνη της άκρας αριστεράς. Τότε, η στέρηση των προσωπικών ελευθεριών είχε πρόσωπο και ο εχθρός της δημοκρατίας ήταν ορατός, ενώ οι προθέσεις του σαφείς και ξεκάθαρες.

Αντίστοιχα σήμερα ζούμε μία πρωτόγνωρη κατάσταση, για τα μέχρι τώρα δεδομένα. Ο εχθρός της δημοκρατίας και της ελευθερίας είναι αόρατος. Έχει όνομα, αλλά όχι πρόσωπο. Στερεί τα κατοχυρωμένα ανθρώπινα δικαιώματα, επιβάλλει περιορισμούς, ελέγχει συνειδήσεις μέσα από τα ΜΜΕ και όλα αυτά συμβαίνουν με έναν τρόπο «κοινωνικά αποδεκτό», τόσο αποδεκτό που η λύτρωση θα φαντάζει ως η μόνη σωτηρία!

Υπάρχει άραγε τέλος σε αυτή την παγκόσμια δικτατορία; Πότε το «θηρίο» θα χορτάσει; Πότε θα αποσυρθεί στη σπηλιά του απολύτως ικανοποιημένο; Η απάντηση είναι προφανής. Μόνο όταν θα κατορθώσει να έχει τον πλήρη έλεγχο! Όταν οι άνθρωποι θα σκέφτονται με τον τρόπο που θα επιβάλλει η Παγκόσμια Τάξη Πραγμάτων. Όταν η ελεύθερη βούληση θα ελέγχεται με τέτοιον τρόπο, που θα είναι απίστευτα προβλέψιμη.

Οι αντιδράσεις που τώρα καταστέλλονται υπό από τον φόβο της επικράτησης ενός ιού που σκορπίζει τον θάνατο, δεν θα υπάρχουν πια. Τα σπίτια θα είναι σφραγισμένα, τα στόματα για πάντα κλειστά κι οι άνθρωποι άβουλα και αναλώσιμα όντα, που θα έχουν πλέον αντικατασταθεί από μοναδικούς κι ανεπανάληπτους αριθμούς. Σενάρια επιστημονικής φαντασίας και καταστροφολογίας θα πουν πολλοί.

Παρατηρητές και συμμέτοχοι, συνεργοί και πρωταγωνιστές, κάποιοι από εμάς θα είμαστε εδώ. Και θα ακροβατούμε ανάμεσα στην αλήθεια που θα μας προβάλει η επιστήμη και στην αλήθεια που θα νιώθουμε όσο θα είμαστε ακόμα πνευματικά ζωντανοί. Άλλωστε, ο χρόνος άλλες φορές αποκαλύπτει τις αλήθειες και άλλες φορές τις παίρνει μαζί του και φεύγει σιωπηλά, χωρίς να ξέρεις αν ποτέ τις συναντήσεις...