Ένα άλλο Πάσχα των Ελλήνων από τον Σταύρο Κουγιουμτζή

Δημοσιεύτηκε

φωτο: Παναγία της Λαμπινής, Λαμπινή, χωριό του Δήμου Αγίου Βασιλείου στο Ρέθυμνο

Η βυζαντινή μουσική, το δημοτικό και το λαϊκό τραγούδι υπήρξαν η μοναδική πνευματική τροφή για τα παιδικά μου χρόνια, την κλασσική μουσική τη γνώρισα έφηβος. Θυμάμαι όταν ήμουν επτά χρονών, τη Μεγάλη Εβδομάδα και ιδιαίτερα τη Μεγάλη Παρασκευή, όταν όλα τα πιτσιρίκια μαζευόμασταν στον αυλόγυρο της εκκλησίας των Αγίων Αναργύρων, στο Επταπύργιο της Θεσσαλονίκης, για να παρακολουθήσουμε το στόλισμα του Επιταφίου και να συμβάλουμε κι εμείς με κανένα κλεμμένο λουλούδι από τους γειτονικούς μπαξέδες.

Από τη Μεγάλη Δευτέρα άρχιζε για μας ένας γολγοθάς που έφτανε μέχρι τη Σταύρωση κι εκεί στη Σταύρωση πάγωνε το παιδικό μας μυαλό από ένα βασανιστικό «γιατί». Ολόκληρη τη Μεγάλη Εβδομάδα μια θλίψη στα μάτια κι ένας πικρός κόμπος στο λαιμό. Ώσπου να σημάνει το «Χριστός Ανέστη» και να ’ρθει ο λυτρωμός για μας, τα παιδιά.
Τα χρόνια σιγά, σιγά πέρασαν, πολλά πράγματα άλλαξαν κι εγώ τώρα, στα εξήντα πέντε μου χρόνια, καθώς με πνίγει το κενό της εξέλιξης, η απόγνωση της τηλεόρασης και ο εφιάλτης των αυτοκινήτων, νοστάλγησα να προσφέρω πάλι λίγα λουλούδια για το στόλισμα του Επιταφίου, βγαλμένα μέσα από την ψυχή μου.

«Σταύρος Κουγιουμτζής»

Ο Σταύρος Κουγιουμτζής έφυγε από τη ζωή στις 12 Μαρτίου το 2005

Είπες πως θα ‘ρθεις να με βρεις
μα γέρασ’ η καρδιά μου
κι ούτε πουλί φτερούγισε
μέσα στην ερημιά μου

Χελιδονάκι του Μαγιού
πόσο πολύ σου μοιάζω
όταν ανθίζουν πασχαλιές
κι όταν αναστενάζω

Αναρτήθηκε από:

Χαράλαμπος Τσαγκατάκης

«Όποιος ελέγχει τα Μέσα Ενημέρωσης και την εικόνα, ελέγχει τον πολιτισμό»
Allen Ginsberg