Δημοσιεύτηκε
Μέσα φθινοπώρου στην Κρήτη [Ρέθυμνο και Χανιά], αλλά ποιου φθινοπώρου; Εδώ είναι καλοκαίρι ακόμη· οι άνθρωποι πράττουν και ζουν όπως τους θερινούς μήνες. Ο «καιρός» αλλάζει αρχές Νοέμβρη -φεύγουν οι τουρίστες, εννοούν. Πάνε οι εποχές, πάει η σπορά και λοιπά. Εφτά μήνες τουριστική περίοδος είναι ολόκληρη ζωή, δεν είναι παίξε γέλασε για την καθημερινότητα των κατοίκων. Οι περισσότεροι από τους τουρίστες, τούτες τις μέρες, είναι Ρώσοι -γι' αυτούς οι ζεστές μέρες του Οκτώβρη είναι σχεδόν καύσωνας. Λιγότεροι οι Γάλλοι και οι Γερμανοί και λοιποί από όλες τις φυλές του κόσμου.
Καθαρό κρητικό φως, εφάμιλλο του αττικού· και αυτό που επικρατεί στο Αιγαίο και αυτό που ξεχύνεται στο Λιβυκό Πέλαγος. Μερικοί το αξιολογούν υπέρτερο, αλλά αυτό δεν έχει σημασία -ίσως και να έχει, δεν είναι όμως της στιγμής για εισδοχή στα φυσικά φαινόμενα της χώρας ή σε μεταφυσικά διανοήματα. Τέλος πάντων: άφθονο, άπλετο φως, που φανερώνει και εκείνα που δεν επιτρέπουμε στους εαυτούς να δείξουν. Κάπως έτσι τα ιστορικά γεγονότα περιέρχονται σε υποδεέστερη εκτίμηση για τη ζωή όλων.
Οι εφημερίδες έχουν καταργηθεί έτσι κι αλλιώς ή όποιος θεάται να διαβάζει εφημερίδα, θεωρείται ότι μάλλον χάνει τον καιρό του. Περίμενα άλλες κινήσεις. Αργούς ρυθμούς, λιγότερο συνωστισμό αυτοκινήτων, κάτι σαν κι αυτό που έλεγε χαριτολογώντας ο Παναγιώτης Κονδύλης για τους Ελληνες γενικά: «Από τη θερινή ραστώνη, κατευθείαν στη χειμερία νάρκη». Δηλητηριώδες και απαξιωτικό, δεν απέχει όμως και πολύ από την αλήθεια [αλήθεια!].
«Δεν κουράζει η παρατεταμένη τουριστική περίοδος [αρχίζει μέσα Απριλίου και τελειώνει μέσα Νοεμβρίου], δεν νιώθετε την ανάγκη να ξεκουραστείτε;», ρωτάω, αφελώς, και μου ρίχνουν ματιές σαν να είμαι κάνας εξωγήινος. Εμ, βέβαια, άλλες είναι οι ανάγκες και ας πάει κατά διαόλου η πρωτογενής παραγωγή και όλα τα άλλα που ευαγγελίζονται οι αρνητές του τωρινού, απεχθούς οικονομικού συστήματος [ήπιος τουρισμός, αποανάπτυξη, εθνικά προϊόντα και άλλα, ασύλληπτα για τη σύγχρονη οικονομική σκέψη -όχι μόνο των Νεοελλήνων].
Η Κρήτη θεωρείται αυτάρκης σε όλα της -αλλά καμία περιοχή, καμία χώρα δεν μπορεί να είναι αυτάρκης όταν είναι εγκλωβισμένη στο εμπόριο και στον καταναλωτισμό, τις «ωραίες» αυτές διεξόδους του καπιταλιστικού συστήματος. Πολλά από τα προϊόντα έχουν χάσει τη γεύση τους, οι ρακές δεν είναι όλες εύγευστες, μήτε οι περίφημες γραβιέρες -σπαρτά πλέον και τα νοστιμότατα, κάποτε, σταμναγκάθια. Υπομένεις. Ευτυχώς οι άνθρωποι δεν έχουν άπαντες -κατά Μαρξ- απαλλοτριωθεί -αλλοτριολογούμε εντούτοις ασυστόλως· και ακαταπαύστως, ζωή να ’χουμε [τρόπος του λέγειν...]. Οσο υπάρχουν ανιδιοτελείς φίλοι, είναι υποφερτή η συμπόρευση.
Τα δύσκολα έρχονται όταν ο καθένας αποφασίζει να βαράει το βιολί του και ας καίγεται ο κόσμος. Κάπως έτσι είναι τα πράγματα με την τεράστια τουριστική περίοδο στη νήσο της Κρήτης. «Κολοκύθια με τη ρίγανη», θα μπορούσε να αντιτείνει ο κάθε Κρης και ο κάθε Ελλην [ο κάθε Κρητικός και ο κάθε Ελληνας για να συνεννοούμεθα, γιατί αλλιώς μπορούμε να πνιγούμε σε μια κουταλιά λεξιλογικό κενό -που είναι νερό το κενό]. Τρέχα γύρευε. Απετάξασο σατανά; Ε, ναι, απεταξάμην.. Και τούτο [Κρητικός το έχει πει]: Κρήτες αεί ψεύσται. Αρα λέει ψέματα [ο ποιος];
Πηγή: efsyn.gr
