Δύο ήταν οι εμβληματικές αντιδράσεις  στην πολιτική δίνη που κλυδωνίζει τη Μ. Βρετανία το τελευταίο διάστημα. Η πρώτη του δημοσιογράφου Πολ Μέισον που, παρ’ ότι έχει ταχθεί δημοσίως κατά της ΕΕ,  ήταν ανάμεσα στους διαδηλωτές του Λονδίνου κρατώντας μάλιστα το πανό  που έγραφε defend democracy. Η άλλη, πιο οργισμένη, του ηθοποιού Χιου Γκραντ που, αφού απηύθυνε διάφορα «γαλλικά» στον Μπόρις Τζόνσον τον χαρακτήρισε «υπερ-προβεβλημένο λαστιχένιο παιχνίδι μπάνιου». Γιατί οι συμπατριώτες του όλα θα μπορούσαν να του τα συγχωρήσουν: την πλούσια ερωτική ζωή, τις εξωσυζυγικές σχέσεις, την εκκεντρική συμπεριφορά, τα χοντροκομμένα αστεία, την παραβίαση του πρωτοκόλλου, εκτός από το αυθαίρετο κλείσιμο της Βουλής ώστε να επιταχύνει τη διαδικασία του άτακτου Βrexit χωρίς να πάρει την κοινοβουλευτική  έγκριση.

Αυτή του η βιασύνη, αγνοώντας θεσμούς και διαδικασίες δεν εξόργισε μόνο τους δημοκρατικούς πολίτες ανεξαρτήτως πολιτικών πεποιθήσεων αλλά και βουλευτές του κόμματός του και έτσι η ανταρσία του Φιλιπ Λι την προηγούμενη βδομάδα ήρθε σαν φυσικό επακόλουθο. Ο βουλευτής των Τόρις υποστήριξε ότι η τακτική του πρωθυπουργού «θέτει σε κίνδυνο ζωές και απειλεί με αδικαιολόγητο τρόπο την ακεραιότητα του Ηνωμένου Βασιλείου».

Σε ένα άρθρο τους οι Financial Times είχαν αποκαλύψει ότι ο Τζόνσον ως φοιτητής συμμετείχε στους αγώνες ρητορικής της Oxford Union, του άρεσε μάλιστα ιδιαιτέρως να απαγγέλει δημηγορίες του Θουκυδίδη. Δεν ξέρουμε αν ανάμεσα σ’ αυτές περιλαμβανόταν και κείνη του Αλκιβιάδη  με την οποία έπεισε τελικά τους Αθηναίους  να πραγματοποιήσουν τη Σικελική εκστρατεία, υποσχόμενος δύναμη, χρήμα και δόξα. Το αποτέλεσμα είναι γνωστό. Οι Αθηναίοι ηττήθηκαν ολοσχερώς και δεν συνήλθαν ποτέ από κείνη την πανωλεθρία. Τηρουμένων των αναλογιών, καμία από τις κινήσεις του Τζόνσον δεν έχει ευοδωθεί. Η λίρα κατρακυλάει και το βασικό του επιχείρημα ότι η έξοδος από την ΕΕ θα επιτρέψει στο Κοινοβούλιο να ανακτήσει τη χαμένη του κυριαρχία χωρίς τους ελέγχους της Κομισιόν, προς το παρόν έχει γίνει μπούμεραγκ. Οι κοινοβουλευτικές του ήττες διαδέχονται η μία την άλλη, ο θεσμός αντέχει αλλά εις βάρος του. Ας μην ξεχνάμε ότι η Αγγλία είναι η πρώτη χώρα του κόσμου που ήδη από τον 13ο αιώνα με την ψήφιση της Magna Carta προστάτευε τους πολίτες από τις αυθαιρεσίες της βασιλικής εξουσίας. Μαζί μάλιστα με το Habeas Corpus, μια πρώτη διακήρυξη των ανθρώπινων δικαιωμάτων, αποτέλεσαν το πρότυπο για κάθε ευνομούμενη πολιτεία. 

Ποιος είναι λοιπόν ο Μπόρις και κυρίως ποιο το μέλλον του; Ένας δυναμικός ηγέτης, ένας οπορτουνιστής του οποίου η δημοτικότητα ανέβηκε επειδή έκανε τους συμπατριώτες του να γελάνε κάτι που είχαν ξεχάσει με την άχρωμη και άοσμη Τερέζα Μέι ή ένας Τραμπ με πιο πλούσιο λεξιλόγιο; Προς το παρόν η απώλεια της κυβερνητικής πλειοψηφίας και η απόρριψη της πρότασής του για πρόωρες εκλογές επιβεβαιώνει τα λόγια του Τσόρτσιλ: Επιτυχία είναι να προχωράς από αποτυχία σε αποτυχία χωρίς να χάνεις τον ενθουσιασμό σου. Θα προσθέταμε και την αυθόρμητη γνώμη μιας ταβερνιάρισσας από το Πήλιο όπου συχνά παραθερίζει. «Σαν την Μπάρμπι είσαι», ένα είδωλο δηλαδή της ποπ κουλτούρας που γρήγορα ξεφουσκώνει.

Χρύσα Κακατσάκη