φωτο: Αναπαράσταση της αίθουσας Έλγιν το 1819

Πολιτικός δεν είμαι, αλλά κοινή λογική νομίζω πως διαθέτω. Ο πρωθυπουργός της Ελλάδας σε χθεσινή του συνέντευξη στον Observer είπε επί λέξει απευθυνόμενος στον Βρετανό ομόλογό του: «As a first move, loan me the sculptures for a certain period of time and I will send you very important artefacts that have never left Greece to be exhibited in the British Museum’.” Η νομική παγίδα στην οποία υπέπεσε –έστω και άθελα του- είναι η εξής : Αν η πρόταση γίνει αποδεκτή από το Βρετανικό Μουσείο και η υπόθεση προχωρήσει, στη συμφωνία που θα υπογραφεί μεταξύ των δυο χωρών θα αναφέρεται φυσικά η λέξη δανεισμός, πράγμα που σημαίνει ότι αναγνωρίζουμε στην Αγγλία τη νόμιμη ιδιοκτησία, αναιρώντας έτσι διαπαντός το αίτημα της μόνιμης επιστροφής των μαρμάρων του Παρθενώνα. Η προσθήκη του στο τέλος για την τιμή των όπλων και της επικοινωνίας αυτοκαταργείται.
Ατόπημα 2. Το επιχείρημα του Μητσοτάκη «η Ακρόπολη είναι ένα μνημείο της παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς και υπό αυτή την έννοια δεν ανήκει αποκλειστικά στην Ελλάδα» το χρησιμοποιούν κατά κόρον όλα τα ξένα Μουσεία για να αρνηθούν την επιστροφή των θησαυρών τους στις χώρες προέλευσής τους. Και φυσικά λειτουργεί ως μπούμερανγκ στη δίκαιη ελληνική διεκδίκηση, αφού σύμφωνα με την αγόρευση ενός Άγγλου βουλευτή την εποχή της αγοραπωλησίας από τον Ελγιν «η Βουλή δεν πρέπει να ερωτευθεί τας κόρας του αετώματος, λησμονούσα ετέραν Δέσποιναν, την Δικαιοσύνην».