Με αφορμή τα σχόλια στο διαδίκτυο σχετικά με την αντικατάσταση από τον Εμανουέλ Μακρόν των ονομάτων μητρός και πατρός στις σχολικές αιτήσεις με τα γονέας 1 και 2 αντίστοιχα, είναι εμφανές ότι αυτή η πολιτική απόφαση καλύπτει κυρίως τους ομοφυλόφιλους γονείς. Γι’ αυτό ίσως θα έπρεπε να τον καλέσουμε στην Ελλάδα. Στον τόπο, όπου μέσα από τον φιλοσοφικό στοχασμό αναδύθηκε μία πιο απελευθερωμένη θεώρηση για την ομοφυλοφιλία. Σε αυτό τον τόπο, που η ομοφυλοφιλία ήταν τρόπος ζωής.

Είναι εξάλλου γνωστό, ότι οι Έλληνες στη συναναστροφή μας με τους Γάλλους, αλλά και άλλους λαούς της Ευρώπης, διεκδικούμε τα σκήπτρα σε κάθε τομέα, επιστημονικό και μη. Εξάλλου, είμαστε ειδικοί επί παντός επιστητού! Αλλά και οι Γάλλοι, όπως πληροφορήθηκα πρόσφατα από μία συνάδελφο Γαλλίδα, έχουν ένα ανέκδοτο για τους Έλληνες: όταν συναντήσεις Έλληνα, ποτέ μην του γυρίσεις την πλάτη! Προφανώς αυτοί κάτι ξέρουν….

Δεν τολμώ όμως καν να διανοηθώ τι θα γινόταν στην Ελλάδα, αν υπήρχε μία ανάλογη νομοθετική ρύθμιση! Ή μάλλον μπορώ. Οι ομοφυλόφιλοι θα έβγαιναν με πανό στους δρόμους για να πανηγυρίσουν το σημαντικό τους «επίτευγμα» και οι εκπρόσωποι της ορθόδοξης εκκλησίας θα διοργάνωναν μαζικές συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας σε κάθε αστική και ημιαστική περιοχή της χώρας, επιβεβαιώνοντας για μία ακόμα φορά τα σημεία των καιρών και τον ερχομό του Αντιχρίστου!

Για να μιλήσουμε όμως και λίγο σοβαρά, κάθε κοινωνία έχει διαμορφώσει ξεχωριστές αντιλήψεις και στάσεις σχετικά με διάφορα κοινωνικά θέματα, όπως και αυτό της ταυτότητας του φύλου. Κάθε χώρα έχει διαφορετικά ποσοστά ετερόφυλων και ομοφυλόφιλων πολιτών, διαφορετικά ποσοστά μονογονεϊκών οικογενειών και ξεχωριστή νομοθεσία για κάθε θέμα που αφορά στη συμβίωση, στο γάμο και στην ανατροφή των παιδιών.

Η Ελληνική κοινωνία δεν είναι έτοιμη να ακολουθήσει μία πιο «απελευθερωμένη» οπτική σε ανάλογα θέματα, λόγω του ότι υπάρχουν ακόμα αρκετές προκαταλήψεις, θρησκευτικές και κοινωνικο-πολιτισμικές. Για παράδειγμα, ο θεσμός της οικογένειας στην Ελλάδα παρά το γεγονός ότι περνάει ισχυρή κρίση τα τελευταία χρόνια, εξακολουθεί να επιβιώνει. Αντίστοιχα, πίσω από κάθε κοινωνικό θέμα υπάρχει ένας προβληματισμός που έχει να κάνει κυρίως με την ηθική του διάσταση.

Τολμώ να πω, ότι για μένα η «ηθική» αυτή διάσταση καθορίζεται από τη φύση. ‘Όχι από τη «φυσιολογικότητα», αλλά από την ιδιαίτερη φύση των πραγμάτων. Γιατί «φυσιολογική» σε μία κοινωνία είναι εκείνη η στάση ή συμπεριφορά που δεν περεκκλίνει από τον μέσο όρο. Από την άλλη πλευρά, η «φύση» έχει συγκεκριμένους μηχανισμούς με βάση τους οποίους λειτουργεί. Οτιδήποτε λοιπόν σέβεται τον τρόπο λειτουργίας της, εμπεριέχει μία απλή, αλλά ταυτόχρονα βαθιά ηθική θεώρηση.

Ας επανέλθουμε όμως στο θέμα της ανατροφής παιδιών από ομοφυλόφιλους, στο οποίο παραπέμπει το θέμα «Μακρόν 1-2». Στην Ελλάδα αυτή τη στιγμή από πλευράς «φυσιολογικότητας», η υιοθέτηση παιδιών από ομοφυλόφιλους δεν αποτελεί μία συμπεριφορά που ανήκει στον μέσο όρο του πληθυσμού της, οπότε είναι λογικό να επικρατούν αρνητικές αντιλήψεις. Από την πλευρά της «ηθικότητας», δεν υποστηρίζεται από τη φύση η λειτουργία της αναπαραγωγής ανάμεσα σε δύο ανθρώπους του ίδιου φύλου. Επομένως, ανεξάρτητα από το αν μπορούν οι περισσότεροι από αυτούς να γίνουν γονείς, η «ηθική» διάσταση αυτού του θέματος είναι σε απόλυτη τιμή ανύπαρκτη. Κι επειδή πλησιάζει και η εθνική μας επέτειος της 25^η Μαρτίου, αν καλούσαμε αυτή τη στιγμή τον Μακρόν στην Ελλάδα, θα του λέγαμε να δεχτεί καλοπροαίρετα την όποια χιουμοριστική και καυστική μας κριτική, γιατί εμείς εδώ τους αριθμούς 1 και 2, τους χρησιμοποιούμε μόνο για να κάνουμε παρέλαση!

Μαρία Μουσουράκη