Πόσες φορές έχει τύχει να περπατάς βιαστικά στο δρόμο, με σκυμμένο το κεφάλι, γεμάτος άγχος να προλάβεις να ολοκληρώσεις τις δουλειές σου και να φτάσεις στον προορισμό σου; Φαντάζομαι πολλές! Πόσο υπέροχο είναι αυτό το συναίσθημα, όταν ακούς μια μελωδία κι ένα τραγούδι που σε παρασύρουν και σε κάνουν για λίγο να σταματήσεις να σκέφτεσαι;

Φυσικά, όλο αυτό το χαρούμενο συναίσθημα που σε κατακλύζει προέρχεται από τη μουσική εκείνων, που έχουν αποφασίσει να μοιράζονται την τέχνη τους στους δρόμους, μαζί με όλους εμάς τους περαστικούς. Ολόκληρη η πόλη ζωντανεύει, γεμίζει χρώματα και πάθος για δημιουργικότητα, καθώς η ατμόσφαιρα γίνεται πιο ζεστή και παρεΐστικη!

Οι μουσικοί των δρόμων δεν είναι ζητιάνοι. Είναι ανεξάρτητοι καλλιτέχνες που θέλουν να ξεδιπλώσουν το ταλέντο τους, ψυχαγωγώντας τον κόσμο, ομορφαίνοντας τις γειτονιές και τα σοκάκια της πόλης, έχοντας ως στόχο, να χαρίσουν μία ευχάριστη νότα στην μουντή καθημερινότητα των ανθρώπων.

Πράγμα που καταφέρνουν, με μεγάλη επιτυχία! Είτε παίζουν τζαζ, ροκ, ρεμπέτικα ή ραπ, καταφέρνουν να μας κεντρίσουν το ενδιαφέρον και να μας κάνουν να σιγοτραγουδήσουμε –ή ακόμη και να χορέψουμε-  μαζί τους κι αυτό, είναι ίσως το αντίδοτο σε μια κοινωνία πνιγμένη στο άγχος, στην θλίψη και στις υποχρεώσεις.

Μην κλείνετε τ’ αυτιά στους πλανόδιους μουσικούς, αλλά αντίθετα, ενισχύστε την προσπάθειά τους με όποιον τρόπο δύνασθε· είτε αφήνοντας κάποιο συμβολικό ποσό, είτε απλά ρίχνοντας ένα χαμόγελο θαυμασμού ή ένα βλέμμα επιβεβαίωσης, πως μέσω της μουσικής τους, σας έχουν συγκινήσει.

Αυτή είναι η βασική τους επιδίωξη εξάλλου! Να συγκινήσουν και να μοιραστούν τα συναισθήματά τους, μαζί μας. Στηρίζουμε λοιπόν, τους (κάθε λογής) street artists, γιατί μέσα από την τέχνη τους γεννιέται η ελπίδα, πως δεν πρέπει να εγκαταλείπουμε κάθε μας ανάγκη για δημιουργία και έκφραση· κι εκείνοι είναι το παράδειγμα για το πώς να κυνηγάμε τα όνειρά μας, κάνοντας αυτό που αγαπάμε κι όχι αυτό που μας επιβάλλει η κοινωνία.

Νάνσυ Γιοβάνογλου