Ο Γ.Μ. είναι συνταξιούχος. Σε όλο του τον εργασιακό βίο πλήρωσε συνολικές εισφορές λιγότερες από 100€ (91,38 για την ακρίβεια) και μέχρι το Νοέμβριο του 2014 είχε εισπράξει σχεδόν 170 χιλιάδες (169.507)!

Σαν αυτόν υπάρχουν πολλοί που κατέκλεψαν τους εργαζόμενους (τα στοιχεία δημοσιεύτηκαν από τους ασφαλισμένους του ΤΑΠΙΛΤ-ΑΤ, οι οποίοι έβλεπαν τις εισφορές τους να χάνονται στις τσέπες των συνταξιούχων).

Σε όλα σχεδόν τα Ταμεία συνέβη κλοπή των εισφορών των εργαζομένων από τη γενιά των συνταξιούχων. Ουσιαστικά, δύο γενιές κατέκλεψαν τις προηγούμενες και τις επόμενες. Οι εξαιρέσεις ήταν ελάχιστες.

Στο πρώην ΤΕΒΕ, για παράδειγμα, οι ασφαλισμένοι ήταν ελεύθεροι επαγγελματίες που πλήρωναν από τη δική τους τσέπη 100%. Δεν ήταν Δημόσιοι Υπάλληλοι, των οποίων οι εισφορές είναι 100% από ξένες τσέπες (από φόρους, όπως και το 100% των μισθών τους). Αν είχαν επιλογή οι ελεύθεροι επαγγελματίες, μπορεί να μην πλήρωναν στο ΤΕΒΕ αλλά σε κάποιον πολυεθνικό κολοσσό, ώστε να μην χαθούν τα λεφτά τους.

Ένας γνωστός μου, συμβολαιογράφος, που πήρε αναγκαστικά σύνταξη στα 70 ενώ δεν ήθελε, πλήρωνε εισφορές μέσω «τέλους υπέρ τρίτων» σε όλες τις πράξεις. Δεδομένου ότι ήταν πετυχημένος στη δουλειά του, αλλά ποτέ δεν ζήτησε αμοιβή μεγαλύτερη από την εκ του νόμου προβλεπόμενη, είχε πληρώσει περισσότερα από άλλους. Την ίδια σύνταξη παίρνει, όμως. Η δικαιολογία για αυτή την αδικία είναι πως το σύστημα είναι, υποτίθεται, «αναδιανεμητικό». Στην πραγματικότητα δεν είναι, όμως.

Αν ήταν όντως «αναδιανεμητικό», τότε δε θα υπήρχε διπλή ή τριπλή ή οκταπλή σύνταξη για κανέναν. Σε ένα «αναδιανεμητικό» σύστημα, όλοι παίρνουν μία και μόνο μία σύνταξη. Μόνο σε ανταποδοτικό σύστημα επιτρέπεται να συσσωρεύσεις και να κεφαλαιοποιήσεις τις εισφορές σου σε ατομικό λογαριασμό, ώστε να είναι όντως «δικά σου» τα λεφτά. Στην «αναδιανομή», δεν είναι ποτέ δικά σου. Άρα, αν επιμένετε στην «αναδιανομή», πρέπει αμέσως να διαγραφούν ενάμιση εκατομμύριο συντάξεις. 

Ούτε αναδιανεμητικό, λοιπόν, αλλά ούτε ανταποδοτικό είναι το σύστημα. Είναι κλεπτοκρατικό. Τα ταμεία ήταν ελλειμματικά  ήδη από τη δεκαετία του ’70, και για 40 χρόνια έβγαιναν στη σύνταξη εις βάρος των παιδιών και των εγγονιών τους. Από το 2000 ως σήμερα, το Δημόσιο έχει δώσει πάνω από €200δις στα Ταμεία, δηλαδή τη συντριπτική πλειοψηφία του Ελληνικού χρέους.Προσθέστε τώρα και τα €60-80δις που χάθηκαν στο ΕΣΥ, το -υποτίθεται- «δημόσιο» σύστημα υγεία (το οποίο έχουν ιδιωτικοποιηθεί κάποιοι υπάλληλοί του, όπως συμβαίνει σχεδόν σε κάθε τι δημόσιο της Ελλάδας, από πανεπιστήμια και νοσοκομεία έως πάρκα και χωράφια).

Δύο γενιές συνταξιούχων ψήφισαν κόμματα και νόμους για να κατακλέψουν τρεις και τέσσερες γενιές εργαζομένων, ακόμη και τους αγέννητους. Εδώ και 40 χρόνια οι ψηφοφόροι έφαγαν το μέλλον των παιδιών τους. Και τώρα τους φταίνε οι «ξένοι» που δάνειζαν. Έστι δίκης οφθαλμός, ος τα πανθ ορά.

Φώτης Κοκοτός