Οι άνθρωποι είμαστε αρκετά ανόητοι και έχουμε ορίσει την ηθική, το σωστό και το χρήσιμο ανάλογα το πώς μας συμφέρει, αγνοώντας επιδεικτικά τις αντιφάσεις και όλες τις εις βάρος μας επιπτώσεις. Διαβάζουμε και ακούμε συνεχώς, είτε από πληρωμένους ακαδημαϊκούς και επιστήμονες, είτε από mainstream δημοσιογράφους, για το κακό που κάνουν οι εξαρτήσεις / εθισμοί στους ανθρώπους, λέγοντάς μας πως η λύση για αυτές δίνεται από τις διάφορες πολυεθνικές. Και αυτό μας ακούγεται φυσιολογικό, παραβλέποντας πως στην ουσία αυτό που συμβαίνει είναι μια υποτελής εξάρτηση σε πολλούς τομείς από τις εταιρείες.
Ζούμε μέσα σε μια ευδαιμονία έχοντας την αίσθηση πως τα πολυεθνικά μονοπώλια και ολιγοπώλια δρουν ανθρωπιστικά, έχοντας φτάσει στο σημείο να υπάρχουν άνθρωποι που έχουν οπαδική συμπεριφορά με companies fans και haters. Ένας από τους χώρους που συμβαίνει αυτό έντονα είναι και της τεχνολογίας και με πιο χαρακτηριστική περίπτωση την περιβόητη κόντρα των οπαδών της Apple «εναντίον» αυτών της Microsoft. Βέβαια, το γεγονός πως η MS έχει μετοχές στην Apple και υπάρχει μια συνεργασία ανάμεσά τους, ιδιαίτερα σε θέματα πατεντών, προφανώς το αγνοούσαν οι οπαδοί.
Ο χώρος της τεχνολογίας μάλιστα είναι ένας από αυτούς που το ολιγοπώλιο ανθεί και συνεχώς διογκώνεται. Αυτό φυσικά, έχει απολύτως αρνητικά αποτελέσματα για εμάς, χειρότερη ποιότητα τεχνολογικών υπηρεσιών και φυσικά όξυνση των ταξικών ανισοτήτων και σε αυτό. Το έχουμε ήδη αναλύσει, επομένως ας μην επεκταθούμε: Τα Τεχνολογικά Μονοπώλια.

Ίσως, να έχει τύχει να πέσει το μάτι σας σε κάποιο άρθρο που να λέει κάτι του στυλ: «Πώς θα ήταν ο κόσμος η Google βρισκόταν off-line;» Όπου Google, θα μπορούσε να είναι Microsoft ή Apple. Αυτά συνήθως συντάσσονται από σαλταρισμένα αμερικανάκια και αγγλάκια που η ύπαρξη και ο τρόπος σκέψης τους περιορίζεται σε ένα εμπορικό κέντρο. Δεν είναι κάτι που εκπλήσσει όμως, αφού τα τμήματα marketing των εταιρειών αυτών δουλεύουν αδιάκοπα στην δημιουργία ενός κλίματος αναγκαιότητάς τους.

Όμως, τι πραγματικά θα συνέβαινε, αν για παράδειγμα, αύριο η Google βρισκόταν off-line ή έκλεινε;

Είναι προφανές πως αυτό θα δημιουργούσε μια μεγαλη αναστάτωση σύμφωνα με τα όσα ισχύουν σήμερα:

Αφενός θα χανόταν το Google Search. Κάτι που προφανώς δεν θα ήταν τρομερή απώλεια, πέραν της συνήθειας. Υπάρχουν εναλλακτικές προτάσεις - ακόμα και παρακάμπτοντας την Bing της Microsoft - που τάχιστα θα ανακαλύπταμε ότι τα επιστρεφόμενα αποτελέσματα είναι όχι μόνο πιο αντικειμενικά, μα και πιο κοντά σε αυτό που ψάχνουμε.
Ένα παράδοξο που ίσως δημιουργούνταν με την έλλειψη του Google Search, θα ήταν πως θα μειώνονταν τα ποσοστά της «πειρατείας»! Αυτό επειδή η μηχανή της Google δίνει στις πρώτες θέσεις δημοφιλείς σελίδες του είδους, όπως το KickassTorrents και το Pirate Bay που είναι ψηλά στις προτιμήσεις των χρηστών.

Οι αμέσως επόμενες επιπτώσεις που θα προέκυπταν, θα ήταν οικονομικές. Αυτό επειδή αμέτρητες επιχειρήσεις χρησιμοποιούν εφαρμογές της Google για τις επιχειρηματικές τους δραστηριότητες. Εδώ που τα λέμε, ακόμα και 24 ώρες να έβγαινε off-line η Google, οι επιπτώσεις που θα είχαν αυτές οι εταιρείες θα ήταν μεγάλες, θα μπορούσαν να συμπαρασύρουν και άλλες, προκύπτοντας σαν σύνολο ένα αστρονομικό ποσόν.

Όμως, θα υπήρχαν και άλλα, όπως η απώλεια της πλατφόρμας διαφήμισης και τα μικρο-έσοδα που δίνει αυτήν σε πάρα πολλές ιστοσελίδες.
Το ίδιο θα συνέβαινε και με τους «bug bounty hunters». Του ανθρώπους δηλαδή που κυνηγάνε bugs, έχοντας μια οικονομική επιβράβευση από την Google.

Για μεγάλο διάστημα - και ενώ το Gplus δεν θα υπήρχε - άλλες πλατφόρμες κοινωνικής δικτύωσης (Facebook, Twitter) θα πλημμύριζαν με σχόλια ανθρώπων που θα μιλούσαν για την Google. Όλα τα media ηλεκτρονικά και συμβατά θα ασχολούνταν σαν πρώτο θέμα με το Google Shutdown, επηρεάζοντας όλη την υπόλοιπη ειδησεογραφία.

Ακόμα περισσότερο, θα δημιουργούνταν πρόβλημα στο Android αφού θα σταματούσαν οι ενημερώσεις και όλες οι υπηρεσίες (πχ Google Maps κλπ) θα έμεναν στάσιμες με κάποιες να μην λειτουργούν καθόλου.
Φυσικά, υπάρχουν και άλλα που θα συνέβαιναν, μα είναι αρκετά δευτερεύοντα και ειδικευμένα.

Βέβαια, μην φανταστείτε πως είναι κάτι που θα μας απασχολούσε πολύ. Η Microsoft και το Facebook θα αντιδρούσαν αμέσως προωθώντας τα προϊόντα τους και, μάλλον, θα επικρατούσαν οι μηχανές αναζήτησής τους με προεξέχουσα (πιθανότατα) την Optimus Prime την graph-powered search engine του Facebook.
Το ίδιο θα συνέβαινε και σε άλλες υπηρεσίες, εδραιώνοντας έτσι τελικά και με πιο κλειστό σχήμα, το ολιγοπωλιακό μονοπώλιο. Αυτό που θα άλλαζε θα ήταν ο «ντίλερ» και φυσικά οι τιμές που θα έπαιρναν την ανιούσα. Η εξάρτηση ούτως ή άλλως θα παρέμενε.

Αν όμως έκλειναν και η Microsoft και το Facebook;

Πρακτικά, είναι αδύνατο να συμβούν αυτά ταυτόχρονα, μα στην υποθετική περίπτωση, σίγουρα το πρώτο που θα γινόταν θα ήταν η κατάρρευση των μετοχών τους συμπαρασύροντας με την σειρά τους και αυτές άλλων εταιρειών που είναι δεμένες στο άρμα τους. Οι οικονομικές επιπτώσεις θα ήταν τεράστιες, κραταιά ολιγοπώλια θα κατέρρεαν, πρώην βαθύπλουτοι θα γινόντουσαν πάμφτωχοι σε μια νύχτα και οι πυλώνες του καπιταλισμού θα ράγιζαν.

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Για την Apple δεν αναφερόμαστε, αφού και να έλειπε αύριο, ίσως οι μόνοι που θα το καταλαβαίνανε θα ήταν οι χρήστες του iTune.
Άλλωστε η Apple, άσχετα του τι λέγεται, δεν έχει δικές της καινοτομίες, μα κλεμμένες, εξαγορασμένες πατέντες ή δημιουργώντας νομικές παρεκκλίσεις.

Αυτό θα βύθιζε τον κόσμο στο «σκότος»;

Σε διάφορα υποθετικά άρθρα, η κατάληξη είναι αυτή. Πως θα ερχόταν τεχνολογικό σκοτάδι και πως ίσως, να γυρνάγαμε χρόνια πιο πίσω.
Η αλήθεια όμως είναι πως αυτό δεν θα συνέβαινε. Μετά από κάποιο μικρό διάστημα «χάους», θα ανέρχονταν αυτά που θα έμεναν ανέγγιχτα από την κατάρρευση των τεχνολογικών πολυεθνικών: Το LINUX, ο Ανοιχτός και Ελεύθερος Κώδικας και θα άνθιζαν οι ατομικές και κοινοτικές δημιουργίες. Η τεχνολογία θα επανεκκινούσε και ο πολιτισμός ΔΕΝ θα κατάρρεε (που για να το δούμε και πιο ρεαλιστικά, αυτό θα μπορούσαμε σταδιακά να το κάνουμε από τώρα, όσον αφορά το διαδίκτυο: P2P: Επειδή το Διαδίκτυο είμαστε εμείς).
Αναμφίβολα αυτή η κατάρρευση θα δημιουργούσε τεράστιες αλλαγές σε κοινωνικά, πολιτικά και οικονομικά πλαίσια και την ανάδυση μιας νέας κοινωνίας. Το ποια θα ήταν αυτή, τα σενάρια και οι εκδοχές είναι ανοιχτά και πολλά. Ίσως να έκανε μετάβαση σε μια ελεύθερη αγορά όπου θα εξέλειπαν τα μονοπώλια και οι ισχυρές ταξικές διαφορές. Ίσως να πέρναγε και σε μια γενικότερη αναδιάρθρωση για τον ανακαθορισμό του κέρδους, του ανταγωνισμού και των κοινών. Ίσως και να γινόταν πιο εθνική και με πιο ισχυρά κράτη.
Όπως και να έχει, σε ένα υποθετικό γεγονός, όλα τα σενάρια είναι ανοιχτά, μα πάντα είναι κάτι που εξαρτάται από τους ανθρώπους.

Βέβαια, η υπόθεση δεν αλλάζει και την πραγματικότητα που δεν είναι άλλη από την εξάρτηση και την διαφέντευση από τις λίγες εταιρείες (οι οποίες φυσικά έχουν αφεντικά και μετόχους). Η τεχνολογία, η επιστήμη, η διατροφή, η ζωή η ίδια ορίζονται κάτω από τα οικονομικά συμφέροντα, τις πατέντες, τις απαγορεύσεις και τα εμπόδια που βάζουν αυτά τα κραταιά ολιγοπώλια, με αποτέλεσμα τις ανισότητες, την έλλειψη υγείας, στέγης, διατροφής και πρόσβασης στα κοινά, ισομερώς.
Αν βγάλουμε τις προπαγανδιστικές παρωπίδες μας και δούμε πιο καθαρά, θα συνειδητοποιήσουμε πως αν η τεχνολογία και οι επιστήμες δεν γινόντουσαν κάτω από ιδιοκτησιακά καθεστώτα (εταιρειών ή κρατών) με όλες αυτές τις απαγορεύσεις και με κυρίαρχο το σκεπτικό της υπερκερδίας, τώρα όχι μόνο θα είχαν εξαλειφθεί αρρώστιες και πείνα, μα ίσως η ανθρωπότητα να βρισκόταν στον δρόμο για τον εποικισμό του διαστήματος.
Και όχι μόνο αυτό, αφού οι άνθρωποι θα μπορούσαμε να δημιουργήσουμε ένα περιβάλλον όμορφο και ασφαλές για κάθε έμβιο του πλανήτη, χωρίς να είμαστε εργασιακοί σκλάβοι, χωρίς να έχουμε στην κατοχή μας κάτι σαν ιδιοκτησία, μα να έχουμε τα πάντα.
Δεν είναι ανάγκη να συμφωνεί κάποιος στο σύνολο με το Venus Project, μα αυτό που λέει για την αυτοματοποίηση και την ένταξή του στην καθημερινότητα δεν είναι ουτοπικό. Αν το σκεφτείτε, την στιγμή αυτήν που μιλάμε για την «επανάσταση» του PokemonGo, θα μπορούσαμε να έχουμε την τεχνολογία και την επιστήμη που θα βελτιώσει την ποιότητα ζωής μας χωρίς την παραμικρή διάκριση στην οποιαδήποτε γωνιά του πλανήτη, απολαμβάνοντας την ίδια την ζωή και τις στιγμές της σε έναν πλανήτη που δεν θα είναι τοξικός.

Το ο VP «βλέπει» τον κόσμο σαν ένα ενιαίο εν δυνάμει οργανισμό και την ανθρώπινη κοινότητα ως μια μεγάλη οικογένεια καθώς ΟΛΟΙ οι μεταξύ των ανθρώπων διαχωρισμοί είναι κατασκευασμένοι μέσα σε αυτό το κατεστημένο μοντέλο που ζούμε. Μοναδικός στόχος είναι η επίλυση των προβλημάτων όλων των ανθρώπων και όχι το κέρδος μιας ελίτ που της ανήκουν οι πόροι. Μοναδικά εργαλεία είναι οι επιστήμες και η τεχνολογία, που αν χρησιμοποιηθούν συνετά μπορούν να καλύψουν όλες τις ανάγκες όλων των ανθρώπων και παράλληλα να προστατέψουν το περιβάλλον που μέσα σε αυτό το οικονομικό μοντέλο που ζούμε χρησιμοποιείται και αυτό για το κέρδος κάποιων - δείτε σχετικά: The Choice is Ours – Η Επιλογή είναι Δική Μας [Venus Project].

Αυτό δηλαδή που προτείνει, είναι μια από τις κυρίαρχες απόψεις των Μαρξ και Ένγκελς κατά τις οποίες η ανθρωπότητα, αντί του συστήματος διακυβέρνησης, περνάει στην διαχείριση των πόρων. Αυτό θα μπορούσε να έχει σαν αποτέλεσμα έναν ειρηνικό και βιώσιμο παγκόσμιο πολιτισμό. Έναν κόσμο όπου τα ανθρώπινα δικαιώματα δεν είναι πλέον δικαιώματα επί χάρτου αλλά τρόπος ζωής. Αυτό, ξεκινώντας με μια δημιουργία υποδομών για την ομαλότερη μετάβαση σε μια οικονομία βάσει πόρων και η αναβάθμιση της εκπαίδευσης και μόρφωσης των συνανθρώπων μας σε όλα τα επίπεδα σύμφωνα με τις γνώσεις του σήμερα ξεκινώντας από την θεμελιώδη κατανόηση του ότι είμαστε συμβιωτικά όντα και ότι ζούμε σε ένα συμβιωτικό σύμπαν.

Σαφώς υπάρχουν οι τεχνοφοβικοί και οι τεχνολογικά και κοινωνικά αναλφάβητοι που θα θεωρήσουν σαν φρικαλέο ένας υπολογιστής να ελέγχει δραστηρίοτητες και προφανώς θα ανθίσουν τα σενάρια περί «παγκόσμιας κυβέρνησης», επιτήρησης σε μια κοινωνία αφθονίας και ανέσεων, μη αντιλαμβανόμενοι πως ένας τέτοιος κόσμος προϋποθέτει κουλτούρα πολιτικών και κοινωνικών ελευθεριών, πρόσβαση σε κάθε επίπεδο μόρφωσης και ασχολίας, με πλήρη έλεγχο και απόλυτη διαφάνεια, ενώ οι αμφισβητήσεις δεν θα θεωρούνται αντιδραστικές, μα προτάσεις για την καλυτέρευση του συστήματος.

Δεν ξέρω αν αυτό θα είναι το ουτοπικό μέλλον αρκετών γενιών αργότερα, μα το μόνο βέβαιο είναι πως η στρατευμένη τεχνολογία και επιστήμη (σε πολυεθνικές και κράτη) δεν φέρνει την ποιότητα ζωής σε όλους τους ανθρώπους, δημιουργεί τάξεις και κάστες και εμποδίζει το μέλλον.
Εν κατακλείδι λοιπόν, αν αύριο κατέρρεαν αυτές οι εταιρείες, η ανθρωπότητα δεν θα γύρναγε στις σπηλιές, η ενέργεια δεν θα χανόταν, δεν θα υπήρχαν ελλείψεις σε τροφή και προφανώς αυτό θα δημιουργούσε μια σειρά εξελίξεων που θα διαμόρφωνε τις αντιλήψεις μας.
Το μόνο πρόβλημα είναι η εξάρτηση που έχει δημιουργηθεί και αυτό είναι που θα πρέπει να προβληματίσει τον κάθε καθημερινό άνθρωπο. Οι εξαρτήσεις πάντα είναι ολέθριες.

Κατά κάποιον τρόπο περιγράφεται στο ακόλουθο βίντεο (επιλέξτε ελληνικούς υπότιτλους):

Πηγή: osarena.net