Ένα ατύχημα στο εργαστήρι του πατέρα του άφησε τον Louis Braille ( Λουί Μπράιγ, 1809-52) τυφλό σε ηλικία τεσσάρων ετών. Αν και ο μικρός τότε Μπράιγ τραυματίστηκε μόνο στο ένα μάτι, το πληγωμένο βλέφαρο μολύνθηκε με αποτέλεσμα να τυφλωθεί εντελώς. Επτά χρόνια αργότερα, ο Γάλλος έφηβος Μπράιγ συνάντησε τον Charles Barbier (Σαρλ Μπαρμπιέ), ένα στρατιώτη που είχε επινοήσει έναν κώδικα «νυχτερινής γραφής».
Αντιλαμβανόμενος τη δυναμική αυτού του κώδικα για την επικοινωνία με τους τυφλούς, ο Μπράιγ ανέπτυξε μια απλοποιημένη παραλλαγή, από το μέχρι τότε δυσανάγνωστο σύστημα ανάγνωσης που χρησιμοποιούσαν οι τυφλοί. Χρειάστηκαν περίπου πέντε χρόνια αλλά στο τέλος κατάφερε να δημιουργήσει ένα καινούριο ειδικό αλφάβητο για τυφλούς.
Η νέα γραφή ήταν βασισμένη σε ανάγλυφες κυψέλες κουκίδων που διατάσσονται κατά το σχήμα 3x2. Ουσιαστικά, οι κουκκίδες είναι τοποθετημένες ανά τρεις και μ’ αυτές γίνονται 63 συνδυασμοί. Παράλληλα, υπάρχει και άλλη κατάταξη των κουκκίδων, με την οποία σηματοδοτούνται οι αριθμοί, οι δίφθογγοι, τα σημεία στίξης. Η ανάγνωση της γραφής γίνεται από αριστερά προς τα δεξιά και από πάνω προς τα κάτω, όπως ακριβώς και η γραφή των «βλεπόντων». Ενάμιση αιώνα μετά το θάντο του Μπράιγ, ο κώδικας του έχει προσαρμοστεί σχεδόν σε όλες τις γλώσσες και χρησιμοποιείται σε όλο τον κόσμο.
Το 1952, η γαλλική κυβέρνηση για να τιμήσει αυτή τη μοναδική επινόηση, μετέφερε τα οστά του Μπράιγ στο Πάνθεαν, στο πλευρό των ηρώων της γαλλικής ιστορίας.
Πηγή: penna.gr