Εξάλλου την εποχή εκείνη η βενζίνη πωλούνταν μόνο από τα φαρμακεία ως καθαριστικό.

Το 1884 εμφανίστηκε το πρώτο ατμήλατο λεωφορείο, με σιδερένιους τροχούς που ξεκίνησε από την Αθήνα έχοντας προορισμό τη Θήβα και τη Λιβαδειά με 14 επιβάτες. Η αρχή είχε γίνει. Το πρώτο τροχήλατο όχημα έφτασε στην Αθήνα το 1897. Ο λόγος για ένα «Γκάρντνερ» 14 θέσεων που στο πέρασμά του ξεσήκωνε τους πάντες εξαιτίας του εκκωφαντικού θορύβου που έκανε.

Κάπως έτσι ξεκίνησαν και οι πρώτες κόντρες με τους αμαξάδες για το ποιος θα έπαιρνε τον πελάτη. Το πρώτο αυτοκίνητο ήταν ένα «Peugeot» με μονοκύλινδρο κινητήρα δύο ίππων που το έφερε στην Ελλάδα ο Ν. Κοντογιαννάκης, σύμφωνα με το βιβλίο του Νίκου Πολιτάκου “Αι Αστικαί Συγκοινωνίαι” που εκδόθηκε το 1938.

Η έλλειψη τεχνικών ωστόσο γνώσεων του Κοντογιαννάκη αλλά και των υπόλοιπων Αθηναίων -αφού δεν μπορούσε κανείς να το επισκευάσει- τον ανάγκασαν να το παρατήσει τρεις εβδομάδες αργότερα. Το νέο όχημα αντί να λύσει τα προβλήματα πρόσθεσε ακόμα περισσότερα. Οι Αθηναίοι αντί να χαρούν άρχισαν να κοροϊδεύουν για το νέο δήθεν επίτευγμα. Το 1899 στην πρωτεύουσα εμφανίστηκε το αυτοκίνητο του Κώστα Χρηστομάνου που ναι μεν είχε το προνόμιο να ξεκινά εύκολα αλλά δεν συνέβαινε το ίδιο με το φρενάρισμα.

Το 1884 εμφανίστηκε το πρώτο ατμήλατο λεωφορείο, με σιδερένιους τροχούς

Η έλευση των τεσσάρων τροχών

Ένα χρόνο μετά, το ιπποκίνητο τραμ που ήταν ένας άκρως διασκεδαστικός τρόπος μεταφοράς επιβατών απέκτησε έναν επικίνδυνο αντίπαλο που σύντομα  νίκησε κατά κράτος. Ήταν το ηλεκτροκίνητο όχημα της Ηλεκτρικής Εταιρείας. Λίγο αργότερα οι φυλλάδες της εποχής φιλοξένησαν ένα ακόμη μεγάλο νέο, αυτό της κυκλοφορίας του πρώτου αυτοκινήτου-ταξί στους δρόμους της Αθήνας. Ανήκε σε κάποιον Μωραϊτίνη (πιθανότατα όχι στο λογοτέχνη, ποιητή και θεατρικό συγγραφέα Τίμο Μωραϊτίνη). Έτσι μέσα σε λίγα χρόνια τα ιπποκίνητα τραμ και τα μόνιππα σταδιακά αποσύρθηκαν και στη θέση τους μπήκαν οι τέσσερις τροχοί. Όμως η έλλειψη υποδομής, δρόμων, γνώσεων δεν άφηνε περιθώρια.

Tα καλύτερα αυτοκίνητα της εποχής δεν ξεπερνούσαν σε ταχύτητα τα 35 χιλιόμετρα την ώρα

Tα καλύτερα αυτοκίνητα της εποχής δεν ξεπερνούσαν σε ταχύτητα τα 35 χιλιόμετρα την ώρα, κάτι που σήμαινε ότι το αυτοκίνητο στα πρώτα του βήματα ήταν περισσότερο μέσο επίδειξης παρά τρόπος ασφαλούς και γρήγορης μεταφοράς. Εξάλλου μια άμαξα με άλογα ήταν πιο γρήγορη και σίγουρα πιο αξιόπιστη, αφού ο ιππέας ήξερε να «χειρίζεται» τα άλογα κάτι που δυστυχώς αγνοούσε ο οδηγός της εποχής με τις μηχανές.

Το πρώτο δυστύχημα

Ακόμα κι αν προκαλεί εντύπωση στην Αθήνα του 1907 που κυκλοφορούσαν μόλις επτά αυτοκίνητα και δεν ήταν αναγκαίες οι πινακίδες -αφού όλοι ήξεραν τους ιδιοκτήτες τους- σημειώθηκε το πρώτο αυτοκινητιστικό δυστύχημα στην Ελλάδα. Πρωταγωνιστές ήταν ένας πρίγκηπας και ένας υπουργός. Η 25χρονη Ευφροσύνη Βαμβακά έμεινε στην ιστορία ως το πρώτο θύμα του νέου μέσου που ήρθε για να εκσυγχρονίσει  την Ελλάδα.

Το δυστύχημα έγινε στη λεωφόρο Συγγρού, κοντά στο Φιξ, στις 4 Μαρτίου 1907, στις 11.30 το πρωί. Δύο αυτοκίνητα έπεσαν πάνω στην κοπέλα και πέρασαν κυριολεκτικά από πάνω της. Ο οδηγός του πρώτου αυτοκινήτου ήταν ο πρίγκιπας Ανδρέας (πατέρα του Φίλιππου και πεθερός της βασίλισσας Ελισάβετ της Αγγλίας) με συνεπιβάτες τη γυναίκα του, Αλίκη, και τον υπασπιστή του Μεταξά.

Οδηγός στο δεύτερο ήταν ο υπουργός και βουλευτής Φθιώτιδος Ν. Σιμόπουλος, ο οποίος ανέλαβε την ευθύνη, παραδεχόμενος ότι εκείνος πρώτος χτύπησε την άτυχη γυναίκα. Το γεγονός ότι κανένας απ’ τους δύο οδηγούς δεν φρέναρε καν, ήταν απλή λεπτομέρεια. Ο Διοικητής της Αστυνομίας μετά από  το συμβάν κάλεσε όλους τους οδηγούς αυτοκινήτων της Αθήνας και τους συμβούλευσε να… μην πατάνε τον κόσμο.