Γεννήθηκε στις 4 Ιανουαρίου του 1643 στο Λίνκολνσαιρ της Αγγλίας, ορφανός από πατέρα και έζησε τα πρώτα παιδικά του χρόνια υπό την προστασία της μητέρας του. Αργότερα, εκείνη παντρεύτηκε δημιουργώντας μια νέα οικογένεια, παραχωρώντας την επιμέλεια του πρωτότοκου υιού της στη μητέρα της και γιαγιά του νεαρού.
Ο Ισαάκ Νεύτωνας, έχοντας μεγάλη έφεση στα γράμματα, φοίτησε στο κολλέγιο του Καίμπριτζ, παρακολουθώντας μαθηματικά, φυσική, φιλοσοφία και αστρονομία, πήρε το πτυχίο του και στη συνέχεια ασχολήθηκε αποκλειστικά με την έρευνα.
Στη διάρκεια της ζωής του, θεμελίωσε 3 νόμους σχετικά με την κίνηση των σωμάτων και τη βαρύτητα, γνωστούς ως “Νόμοι του Νεύτωνα’’, οι οποίοι αποτέλεσαν τη βάση για την κλασική μηχανική, χρησιμοποιώντας μαθηματικές έννοιες όπως οι παράγωγοι και τα ολοκληρώματα, οι οποίες μέχρι τότε δεν είχαν ανακαλυφθεί!
Χωρίς να έχω πρόθεση να σας κουράσω, θεωρώ σκόπιμο να κάνω μια μικρή αναφορά σε αυτούς τους θεμελιώδεις νόμους, οι οποίοι εξηγούν τις κινήσεις των σωμάτων του μακρόκοσμου, στον οποίο ανήκουμε. Ο πρώτος νόμος, γνωστός ως “Νόμος της Αδράνειας”, εξηγεί την ιδιότητα που έχει κάθε σώμα να διατηρεί σταθερή ταχύτητα και κατεύθυνση ή να παραμένει ακίνητο, αν δεν επιδράσει επάνω του, κάποια εξωτερική δύναμη. Ο δεύτερος νόμος, που θεωρείται ο γνωστότερος και πιο χρησιμοποιούμενος, ο “Θεμελιώδης νόμος της δυναμικής”, εξηγεί πως μια δύναμη η οποία θα ασκηθεί σε ένα σώμα, μπορεί να αυξήσει ή να μειώσει, ανάλογα τη φορά άσκησής της, την ταχύτητα του σώματος. Τέλος, ο τρίτος νόμος, “Νόμος της Δράσης – Αντίδρασης”, αποδεικνύει ότι όταν ένα σώμα ασκήσει σε ένα άλλο μια δύναμη, το πρώτο θα δεχτεί την ίδια ακριβώς δύναμη από το δεύτερο.
Πολλοί είναι εκείνοι που έχουν συνδέσει το όνομα του Νεύτωνα με την πτώση του μήλου και την έννοια της βαρύτητας. Δεν είναι επιβεβαιωμένο αν το εν λόγω γεγονός έλαβε χώρα και το μήλο προσγειώθηκε στο κεφάλι του επιστήμονά μας, αλλά σίγουρα ήταν ο πρώτος που κατανόησε ότι η έννοια “βαρύτητα” σηματοδοτούσε την έλξη μεταξύ δύο σωμάτων. Τελειοποίησε τη θεωρία της, η οποία αναφέρει ότι ένα σώμα με μεγαλύτερη μάζα, μπορεί και ασκεί μεγαλύτερη δύναμη και να έλκει προς αυτό μικρότερα σώματα. Γι’ αυτό και το μήλο ακολούθησε αυτήν την κίνηση, λόγω της έλξης του από τη Γη. Για τον ίδιο λόγο δεν αιωρούμαστε, μιας και η δύναμη της βαρύτητας μας έλκει προς το κέντρο της Γης και μας συγκρατεί στην επιφάνειά της.
Μπορεί όλα αυτά να φαίνονται σε κάποιους απλά (ή σε άλλους πολύπλοκα), χρειάστηκαν όμως πάρα πολλά χρόνια για να μελετηθούν, να αποδειχτούν, να θεσπιστούν και να θεμελιωθούν, δημιουργώντας έτσι ένα ακόμη σκαλοπάτι για την κατανόηση του μακρόκοσμου και των ιδιοτήτων του αλλά και ένα ακόμα βήμα προς το μέλλον.
«Η φύση και οι νόμοι της φύσεως ήταν κρυμμένοι στο σκότος. Ο Θεός είπε: Γεννηθήτω ο Νεύτων και όλα εφωτίσθηκαν!»
Ο Νεύτωνας, όπως συνήθως συμβαίνει στον επιστημονικό χώρο, ήρθε σε ρήξη με αρκετούς επιστήμονες, αλλά αυτό είναι το έναυσμα του καθενός να συνεχίσει, να τελειοποιήσει και να αποδείξει εμπεριστατωμένα τη θεωρία για την οποία έχει κοπιάσει. Κατά τη διάρκεια της ζωής του, δημοσίευσε πληθώρα άρθρων για τη φύση του φωτός, τα μαθηματικά και άλλες φυσικές έννοιες, με εξέχον το τρίτομο “Principia” το οποίο είδε το φως της δημοσιότητας το 1687, ταράσσοντας έντονα τα νερά των δημοσιεύσεων της επιστημονικής κοινότητας του Φυσικού κόσμου.
Είναι πλέον κοινώς αποδεκτό, ότι ο Νεύτωνας απέδειξε πρώτος ότι οι πλανήτες δε παραμένουν στη θέση τους, λόγω της “αόρατης ασπίδας”, αλλά λόγω της βαρύτητας του ήλιου και οι υπολογισμοί του άλλαξαν τον τρόπο πλεύσης της Φυσικής. Τέλος αξίζει να αναφερθεί μια πληροφορία για τον ίδιο, η οποία δεν είναι ευρέως γνωστή. Έχει διασωθεί ένα χειρόγραφο σημείωμά του γραμμένο στα ελληνικά, που χρονολογείται από το 1661 και μας φανερώνει τη γνώση του στα Αρχαία Ελληνικά γράμματα.
Ένας καταξιωμένος ερευνητής, ένας διαχρονικός φυσικός που ακόμη και σήμερα οι νόμοι του αποτελούν το εφαλτήριο για την επεξήγηση του σύμπαντος, τιμήθηκε για τη συνεισφορά του στην Κλασική Μηχανική δίνοντας το σύμβολο Ν στη μονάδα μέτρησης της δύναμης για το Διεθνές Σύστημα Μονάδων.
Έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 84 ετών, στις 20 Μαρτίου του 1727 και σε αναγνώριση των υπηρεσιών του, η τότε βασίλισσα της Αγγλίας, Άννα του απονέμει τον τίτλο του Ιππότη.
Πηγή: pancreta.gr