Να «κοιτάξουν» πίσω από μια... μαύρη τρύπα, κατάφεραν οι αστροφυσικοί για πρώτη φορά, αποδεικνύοντας ότι ο Άλμπερτ Αϊνστάιν είχε δίκιο σχετικά με το πώς συμπεριφέρονται αυτά τα μυστηριώδη ουράνια μεγαθήρια.

Μια διεθνής ομάδα ερευνητών χρησιμοποίησε τηλεσκόπια ακτίνων Χ υψηλής ισχύος για να μελετήσει μια υπερμεγέθη μαύρη τρύπα 800 εκατομμύρια έτη φωτός μακριά στο κέντρο ενός μακρινού γαλαξία.

Οι ερευνητές είδαν τα συνηθισμένα χαρακτηριστικά μιας μαύρης τρύπας, αλλά εντόπισαν επίσης φως - με τη μορφή ακτίνων Χ - το οποίο εκπέμπεται από την άκρη της μαύρης τρύπας.

Οι μαύρες τρύπες και ο Αϊνστάιν

Μία μαύρη τρύπα είναι το σημείο εκείνο του διαστήματος, όπου κάποτε υπήρχε ο πυρήνας ενός γιγάντιου άστρου, ένας πυρήνας που περιείχε περισσότερο υλικό από δυόμισι ηλιακές μάζες και ο οποίος, στην τελική φάση της εξέλιξης του άστρου, έχασε την πάλη του ενάντια στη βαρύτητα, με αποτέλεσμα το υλικό του να καταρρεύσει και να συμπιεστεί περισσότερο ακόμα και από το υλικό ενός αστέρα νετρονίων.

Οι μαύρες τρύπες αποτελούν σημεία του χωροχρόνου, στα οποία οι βαρυτικές δυνάμεις είναι τόσο μεγάλες, ώστε τίποτα -ούτε καν τα σωματίδια και η ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία, όπως το φως- να μην μπορεί να ξεφεύγει από αυτά.

Ο Αλμπερτ Αϊνστάιν προσπάθησε κυρίως με τη γενική θεωρία της σχετικότητας να αποκρυπτογραφήσει την ύπαρξη και τις δράσεις της βαρύτητας στο Σύμπαν. Εκτοτε η επιστημονική κοινότητα πασχίζει για να διαπιστώσει ποιες από τις θεωρίες του Αϊνστάιν είναι ορθές, ποιες ισχύουν και ποιες όχι.

Η γενική θεωρία της σχετικότητας του Αϊνστάιν, προέβλεψε το 1915, ότι η βαρυτική έλξη των μαύρων τρυπών είναι πιθανότατα τόσο τεράστια που θα ήταν δυνατό να δούμε κύματα φωτός να εκτοξεύονται από την άκρη της μαύρης τρύπας λόγω των παραμορφωμένων μαγνητικών πεδίων που λειτουργούν ως καθρέφτης.

Οι ειδικοί δέχτηκαν τη θεωρία, καθώς μέχρι τώρα δεν μπορούσαν να παρατηρήσουν άμεσα το φαινόμενο, πράγμα που κατέστη εφικτό χάρη στα σύγχρονα τηλεσκόπια.

Η μελέτη

Ο Dan Wilkins, ένας αστροφυσικός στο Πανεπιστήμιο του Στάνφορντ, μελετούσε τους μηχανισμούς του πώς μια μαύρη τρύπα «σχίζει» τα άτομα και τα ηλεκτρόνια, και τις ακτίνες Χ που παράγει στη συνέχεια. Κατά την επιθεώρηση των δεδομένων, είδε αυτό που περίμενε: ότι οι ακτίνες Χ έστρεψαν κατευθείαν προς τη Γη από τον πυρήνα της μαύρης τρύπας, καθώς και... ηχώ, λίγο αργότερα.

«Αυτές», είπε, «είναι ακτίνες Χ που εκτοξεύθηκαν προς την αντίθετη κατεύθυνση της Γης, αλλά έγιναν αντανάκλαση από το μαγνητικό πεδίο της μαύρης τρύπας».

Το εύρημα, που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Nature, για άλλη μια φορά αποδεικνύει ότι ο Αϊνστάιν ήταν «έτη φωτός μπροστά» και ενισχύει περαιτέρω τη θεωρία της γενικής σχετικότητας.

«Πριν από πενήντα χρόνια, όταν οι αστροφυσικοί άρχισαν να εικάζουν πώς το μαγνητικό πεδίο μπορεί να συμπεριφέρεται κοντά σε μια μαύρη τρύπα, δεν είχαν ιδέα ότι κάποια μέρα θα μπορούσαμε να έχουμε τις τεχνικές να το παρατηρήσουμε άμεσα και να δούμε τη γενική θεωρία της σχετικότητας του Αϊνστάιν σε δράση», δήλωσε ο καθηγητής Roger Blandford που συμμετείχε και αυτός στην έρευνα, επίσης από το Πανεπιστήμιο του Στάνφορντ.

Πηγή: telegraph.co.uk

Πηγή: ieidiseis.gr