Η Κρήτη εκτός από το υπέροχο φυσικό της τοπίο, τις αξεπέραστες ακρογιαλιές, η φήμη των οποίων κάνει το γύρο του κόσμου, και την εξαιρετική γαστρονομία και φιλοξενία των κατοίκων της, έχει να αναδείξει και ένα πλούσιο ιστορικό και πολιτιστικό παρελθόν που θα την συνοδεύει για πάντα. Μνημεία, αρχαιολογικοί χώροι και κτίρια που φέρουν τα σημάδια του χρόνου και της ιστορίας πάνω τους, υπάρχουν σε κάθε γωνιά του νησιού, συνθέτοντας τη μοναδική του ταυτότητα.

Ένα από αυτά και το κτίριο που σήμερα φιλοξενείται το Δημαρχείο του Ηρακλείου στην καρδιά της πόλης. Πρόκειται για ένα από τα πιο χαρακτηριστικά, όμορφα και εντυπωσιακά κτίρια του Ηρακλείου, αλλά και της Κρήτης γενικότερα, στον κεντρικό πεζόδρομο της πόλης και αποτελεί ένα από τα πιο σημαντικά και επιβλητικά μνημεία της Ενετοκρατίας.

Ο λόγος για τη Λότζια, ένα από τα πιο κομψά ενετικά μνημεία όλου του νησιού. Η δημιουργία του οφείλεται στον Φραγκίσκο Μοροζίνι, τοποθετείται μεταξύ 1625- 1628 και αποτελούσε σημείο αναφοράς και συγκέντρωσης για τους Ενετούς ευγενείς και άρχοντες.

Στη Λότζια αντιπροσωπεύονται και οι δύο διάσημοι ελληνικοί ρυθμοί, με τις κολώνες του ισογείου να ανήκουν στο δωρικό και εκείνες του ορόφου στον ιωνικό. Εντύπωση προκαλεί το διάζωμα στο πάνω μέρος του ισογείου, με τις τρίγλυφες μετώπες που αναπαριστούν το λέοντα του Αγίου Μάρκου, πανοπλίες και τρόπαια.

Κατά την διάρκεια της Τουρκοκρατίας στέγασε την οικονομική υπηρεσία της Κρήτης, ενώ μετά την απελευθέρωση φιλοξένησε τον αρχαιολογικό θησαρυρό που είχε συγκεντρώσει ο Φιλεκπαιδευτικός Σύλλογος Ηρακλείου.

Το 1905 στέγασε το Δημαρχείο της πόλης, με τις εργασίες αναστήλωσής του να συνεχίζονται έως και το ’40, όταν και διεκόπησαν από τον πόλεμο. Η αναστήλωση του κτιρίου ολοκληρώθηκε το 1960, ενώ το 1987 πήρε το πρώτο βραβείο EUROPA NOSTRA, ως το πιο καλά αναπαλαιωμένο και συντηρημένο Ευρωπαϊκό μνημείο της χρονιάς.