To μακρινό 1997, είκοσι χρόνια πριν δηλαδή, η χώρα υποτίθεται εφορμούσε προς τον 21ο αιώνα χτίζοντας το Ευρωπαικό της πρόσωπο με Πρωθυπουργό τότε τον Κώστα Σημίτη.
Οι νόμοι της Ένωσης σχετικά με την κάνναβη Sativa L, τη λεγόμενη “βιομηχανική” ή “κλωστική κάνναβη” ήταν σαφείς: η καλλιέργειά της επιτρέπεται. Η Γερμανία είχε ήδη κάνει την αρχή, οι καλλιέργειες της κάνναβης Sativa L επιδοτούνταν μάλιστα σε όλη την Ευρωπαική Ένωση.
Έτσι, ο Γιάννης Γκανιάτσας, ένας νεαρός τότε κύριος σαν αυτούς που σήμερα ονομάζουμε entrepreneurs και προβάλουμε ως “το καλό παράδειγμα για την ανάπτυξη της οικονομίας”, αποφάσισε να καινοτομήσει και να δημιουργήσει στην Ελλάδα την αλυσίδα καταστημάτων Kannabis Shop.
Tα καταστήματα είχαν μεγάλη επιτυχία και στους ιδιοκτήτες τους επικρατούσε ευφορία.
Το πρώτο Kannabis Shop άνοιξε στα Ιωάννινα τον Απρίλιο του 1997 και όπως μας λέει ο ιδιοκτήτης του “μέσα στον επόμενο ενάμιση χρόνο δημιουργήθηκαν 18 καταστήματα σε όλη την Ελλάδα.”
Στα Kannabis Shop oι πελάτες υπομειδιούσαν αγοράζοντας ενδύματα, καλλυντικά, τσάντες, μονωτικά υλικά, χρώματα, αξεσουάρ, μπύρες και άλλα πολλά. “Όλα ήταν κατασκευασμένα από κλωστική κάνναβη και εισάγονταν από χώρες της ΕΕ. Είχα 250 αιτήσεις για άνοιγμα καταστημάτων στην Ελλάδα και όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση”, λέει ο κ. Γκανιάτσας.
Πολιτικοί του κυβερνώντος κόμματος δήλωναν με σαφήνεια ότι τα πράγματα όφειλαν να αλλάξουν, η πολιτική της απαγόρευσης των ουσιών είχε αποδείξει την αναποτελεσματικότητά της, ακτιβισμοί όπως “η τζούρα της αντιαπαγόρευσης” του γιατρού Γιώργη Οικονομόπουλου ήδη από το 1987, αλλά και διαρκείς παρεμβάσεις από συλλογικότητες και πρωτοβουλίες πολιτών που πρόβαλαν ως αίτημα τους την αποποινικοποίηση των ουσιών, ωθούσαν την κοινωνία να αντιμετωπίσει την κάνναβη με νέο βλέμμα.
Οι συνειρμοί που έφερναν τα προϊόντα των Kannabis Shop καθώς ήταν σαφείς και ελαφρώς περιπαικτικοί, έκαναν την απαγόρευση του φυτού να δείχνει παράλογη.
Αφιέρωμα του περιοδικού Έψιλον της Ελευθεροτυπίας στα Kannabis Shop το 1998, μετά φωτογραφίσεως μόδας
Kάπως έτσι πρέπει να το είδε το θέμα κι η Εξουσία, η οποία ως γνωστόν έχει δική της λογική, χαρακτήρα και προσωπικότητα. Μπορεί να θεσπίζει νόμους που δεσμεύουν και εσένα και αυτήν, εάν όμως την εκνευρίσεις δεν το ΄χει σε τίποτα να καταπατήσει τους νόμους αυτούς και να σου αστράψει δυό σκαμπίλια προς επίρρωση του κύρους της. Καμιά φορά μάλιστα τα χαστούκια αυτά μπορεί να στα αστράφτει ασταμάτητα επί εικοσαετία.
Συλλήψεις και διώξεις
“Στις 21 Σεπτεμβρίου του 1998 σε διυπουργική σύσκεψη 5 Υπουργείων, αγνοώντας την ενδοκοινοτική νομοθεσία, οι κυβερνητικοί παράγοντες αποφάσισαν δικαστικές διώξεις, κλείσιμο των καταστημάτων και κατάσχεση των εμπορευμάτων”, λέει ο κ. Γκανιάτσας. Ο λόγος; Αν πουλάς καπέλα και εσώρουχα φτιαγμένα από κάνναβη, διαφημίζεις ναρκωτικά!
Σήμερα, 20 χρόνια μετά, το φυτό “αποδαιμονοποιείται” ανά τον πλανήτη τουλάχιστον ως φάρμακο μιας σειράς σοβαρών ασθενειών κι η Ελλάδα ετοιμάζεται να υποδεχτεί μεγάλες επενδύσεις που αφορούν στην καλλιέργεια και τη μεταποίηση της κάνναβης.
Τι να γίνονται όμως όσοι τότε επένδυσαν κέφι, μεράκι και χρήματα ως πρωτοπόροι στον τομέα αυτόν; Η λογική λέει ότι, αν μη τι άλλο, θα έπρεπε να έχουν αποζημιωθεί για τη ζημιά την οποία υπέστησαν. Άλλη όμως η λογική κι άλλη η νεοελληνική πραγματικότητα.
“Μιλάμε για τρομακτική οικονομική ζημιά, μεγαλύτερη του 1 εκατομμυρίου ευρώ και ένα δικαστικό Γολγοθά που κρατά ακόμη τόσα χρόνια μετά…” λέει ο κ. Γκανιάτσας.
“Κρίθηκα αθώος για 92 κακουργήματα, 170 πλημμελήματα και εκατοντάδες αγορανομικές παραβάσεις. Καμία καταδικαστική απόφαση!”
“Ποινικά τέλος λοιπόν από το 2013, αλλά από τότε μέχρι σήμερα δεν έχω αποζημιωθεί”. "Στην ίδια κατάσταση βρίσκομαι και εγώ", λέει ο κ.Σεραφείμ Κανδύλας που διατηρούσε Kannabis Shop στα Χανιά.
"Το κατάστημα θα παραμείνει κλειστό λόγω έλλειψης εμπορευμάτων. Το Υπουργείο Δημόσια Τάξης Ψώνισε Χονδρικώς". || Χανιά Οκτώβριος 1998.
Ένας εικοσαετής δικαστικός Γολγοθάς
Τι κι αν στον κ. Γκανιάτσα επιδικάστηκε αποζημιώση από το Διοικητικό Πρωτοδικείο το 2001. Τι κι αν η απόφαση και του Εφετείου τον δικαίωσε και το δικαστήριο διέταξε να αποζημιωθεί. Το Υπουργείο Οικονομικών άσκησε αίτηση αναίρεσης και έστειλε την υπόθεση στο Συμβούλιο της Επικρατείας. Έκτοτε, η υπόθεση πήρε 19 αναβολές και δεν εκδικάστηκε επί 12 έτη. Κι όταν τελικά η δίκη έγινε, το ΣΤΕ αποφάσισε να στείλει την υπόθεση ξανά στο Εφετείο, “για να προσδιορίσει αυτό ποιός φταίει για την οικονομική βλάβη που είχα”, λέει ο κύριος Γκανιάτσας.
H απόφαση του Εφετείου βγήκε τελικά στις 18 του Αυγούστου 2017, αθωώνοντας τα αστυνομικά όργανα από την ευθύνη μιας και αυτά εκτελούσαν εντολές που είχαν αποφασιστεί από τη πολιτική ηγεσία.
Με δυό λόγια… δεν υπάρχει αποζημίωση.
Ενδιαμέσως βέβαια η Ευρωπαϊκή επιτροπή εξέδωσε Αιτιολογημένη Γνώμη κατά της Ελλάδας από το 2000 “για παρεμπόδιση ενδοκοινοτικού εμπορίου”, έγιναν ερωτήσεις στο Ελληνικό Κοινοβούλιο για το παράλογο των διώξεων το 1998 και ερώτηση στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο το 1999 από τον ευρωβουλευτή τότε και εμβληματική φυσιογνωμία της “ανανεωτικής αριστεράς” Μιχάλη Παπαγιαννάκη.
Παρόλα αυτά, εν έτει 2017 Ευρωπαίοι πολίτες σαν τους κ. Γκανιάτσα και Κανδύλα αναμένουν ακόμη τη Πολιτεία να τους αποζημιώσει για τη ζημιά που άδικα τους έκανε. Ή πιο σωστά, να μην τους αποζημιώσει μιας και εάν η απόφαση για την υπόθεση του Kannabis Shop Ιωαννίνων συμπαρασύρει και τις υπόλοιπες, στην ελληνική Επικράτεια η υπόθεση έχει ουσιαστικά τελεσιδικήσει.
“Μόνος δρόμος για μένα είναι πλέον το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο και το Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων για να σταματήσει αυτός ο παραλογισμός”, λέει ο κ. Γκανιάτσας.
1998. Ο ιδιοκτήτης της φίρμας Kannabis Shop και του ομώνυμου καταστήματος στα Ιωάννινα κ. Γκανιάτσας, ποζάρει στο φακό αμέριμνος. Λίγες ημέρες μετά θα κατηγορηθεί ως «διαφημιστής ναρκωτικών ουσιών». Στη φωτό διακρίνονται και «οι ουσίες» επιμελώς μεταμφιεσμένες σε ρούχα και υφάσματα.
“Πως είναι δυνατόν ένα κράτος μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης να καταπατά τους νόμους της Ένωσης;” αναρωτιέται ο κ. Κανδύλας του Kannabis Shop Χανίων αναμένοντας με τη σειρά του την απόφαση του ΣΤΕ.
“Πολύ περισσότερο πως είναι δυνατόν όργανα του κράτους να εισβάλουν σε μια νόμιμη επιχείρηση, να κατάσχουν εμπορεύματα να τα καταστρέφουν κι έπειτα τα δικαστήρια να αποφασίζουν… ότι δεν πειράζει, ότι έγινε έγινε, όποιος καταστράφηκε, καταστράφηκε”.
Και η ιστορία συνεχίζεται…
Και μη νομίσετε ότι όλα έγιναν από μια λάθος απόφαση της Πολιτείας το 1998. Yπάρχει και η νεότερη ιστορία του Kannabis Shop της Αθήνας του οποίου οι νέοι πλέον ιδιοκτήτες μετά τη σωρεία των αθωωτικών αποφάσεων που ακολούθησαν τις διώξεις του ’98, αισθάνθηκαν ελεύθεροι να ανοίξουν ένα νέο Kannabis Shop. Έζησαν κι αυτοί τα ίδια, αν όχι χειρότερα, το 2004.
Μιας όμως και η νεοελληνική παραδοξολογία στο θέμα της κάνναβης δε χωράει σε ένα μόνο δημοσίευμα, για τις διώξεις που δέχτηκε το κατάστημα των Αθηνών τόσο το ’98 όσο και με τη νέα του ιδιοκτησία το 2004, θα ακολουθήσει στο Cannabis News νέο δημοσίευμα τις επόμενες ημέρες. Μέρος κι αυτό του αφιερώματος “Η Παράδοξη Νεοελληνική Ιστορία της Κάνναβης”.
Tαυτόχρονα αναζητάμε και στοιχεία από την εξέλιξη των υπολοίπων υποθέσεων μιας και ας μην ξεχνάμε, οι “εγκληματίες” των Cannabis Shop ήταν τουλάχιστον 18. Σκέψη μάλιστα που μας κάνει να απορούμε για το πως και δεν ήρθε στο Κράτος η φαεινή ιδέα να τους διώξει εκτός των άλλων και για σύσταση συμμορίας…
Στο δεύτερο μέρος, ακολουθεί η καταγραφή της δικαστικής πορείας των υποθέσεων των Kannabis Shop Ιωαννίνων και Χανίων, ως παράδειγμα εκτός των άλλων του πόσο γερά νεύρα και τι αντοχές πρέπει να έχει κανείς εάν αποφασίσει να αντιδικήσει με το ελληνικό δημόσιο αιτούμενος το δίκιο του.
Το διαβάσαμε εδώ
Πηγή: pancreta