Στην ανατολική ακτή των Χανίων, τα κτήρια των παλιών βυρσοδεψείων.
Είναι η διατηρητέα γειτονιά με τα πετρόχτιστα βιομηχανικά μνημεία πάνω στο κύμα, με τους θαλασσινούς μεζέδες που χάρισαν τη φήμη στο «Θαλασσινό Αγέρι», με τις πολλές φορές ανυπόφορη μυρωδιά που αναδίνεται από τα λιγοστά εν λειτουργία βυρσοδεψεία.
Η συνέχεια της αριστοκρατικής συνοικίας Χαλέπα σβήνει στη θάλασσα, εκεί που από τον 18ο μέχρι τα μέσα του 19ου αι. λειτουργούσαν τα εργαστήρια επεξεργασίας δερμάτων τα οποία χάρισαν στον μικρό κόλπο των Χανίων το παντοτινό του όνομα.
Τα Ταμπακαριά έσβησαν στο σύνολό τους τη δεκαετία του '70 λόγω του βιομηχανικού εκσυγχρονισμού και, πλέον, μετρημένοι στα δάχτυλα τεχνίτες συνεχίζουν το επάγγελμα.
Τα Ταμπακαριά ως τόπος επεξεργασίας των δερμάτων αναπτύχθηκαν στην ανατολική βραχώδη περιοχή των Χανίων πριν από τα μέσα του 19ου αιώνα, μακριά από τα τείχη της πόλης. Οι λόγοι επιλογής αυτής της περιοχής είναι: τα άφθονα υφάλμυρα υπόγεια νερά που υπάρχουν λίγα μέτρα από τη θάλασσα και χρησίμευαν για το πρώτο μαλάκωμα των δερμάτων, αλλά και η σχετικά κοντινή απόσταση από τη πόλη.
Σήμερα από τα βυρσοδεψία άλλα είναι εγκαταλειμμένα, άλλα έχουν αλλάξει χρήση και μερικά από αυτά συνεχίζουν τη λειτουργία τους. Το στοιχείο που δεν μεταβλήθηκε στο χρόνο είναι η αρχιτεκτονική τους. Προσαρμοσμένα στις φυσικές κλίσεις του τοπίου, τα βυρσοδεψία είναι ισόγεια με είσοδο από το δρόμο και είναι δίπατα ή τρίπατα από τη μεριά της θάλασσας. Χτισμένα με πέτρα και κεραμιδένιες στέγες, είναι τοποθετημένα στη σειρά, και διακόπτονται μόνο από πολύ στενά απότομα περάσματα με σκαλοπάτια προς τη θάλασσα.
Αποτελούν ένα αρχιτεκτονικό σύνολο μοναδικό.
βίντεο: youtube