Ο «γιος του διαβόλου» πέθανε στα 29 του σε αυτοκινητικό ατύχημα. Η μορφή του δεν ξεχνιέται γιατί με το πείσμα και τη θέληση του κατέκτησε τις κορυφές του κόσμου. Εκεί, πήρε μαζί του και τη χώρα του. Την Κροατία. Ο «Μότσαρτ» έπαιξε τα πάντα στο γήπεδο, εκτός από ρέκβιεμ.
Ο Ντράζεν Πέτροβιτς, ο «γιος του διαβόλου», πέθανε πριν 31 χρόνια, στις 7 Ιούνη του 1993, στο Ντένκενντορφ της Γερμανίας. Η αναφορά στην… διαβολική καταγωγή του έχει τη σημασία της. Είναι αυτός που αποδίδει με τον καλύτερο τρόπο το ύφος, την αγωνιστική παρουσία, την εμμονή, το πάθος και την ακατάβλητη ορμή για κυριαρχία. Ο Κροάτης δεν ήταν «βρόμικος» παίκτης, αλλά ήταν αποφασισμένος να διαλύσει κάθε αντίπαλο, να κοιτάξει στα μάτια τον «Θεό» τον ίδιο. Τον Μάικλ Τζόρνταν. Όχι μόνο στο ΝΒΑ, αλλά εκεί που κοιτούσε όλος ο κόσμος: Στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1992 στη Βαρκελώνη. Ο μόνος που δεν χαμήλωσε μπροστά στην ομάδα - όνειρο των ΗΠΑ. Αυτός, που είχε υπογραφή το χαμόγελο που «σκοτώνει». Αυτός, που έφυγε, αλλά το πνεύμα του «ζει» σε όλους τους «αλήτες» των γηπέδων.
Η αναφορά στη συνάντηση του με τον «MJ» στους Ο.Α του 1992 δεν είναι τυχαία. Αποτελεί το επιστέγασμα μιας μοναχικής και δύσκολης πορείας. Ο Πέτροβιτς, την ημέρα του θανάτου του, ταξίδευε για να ολοκληρώσει την μεγάλη επιστροφή στην Ευρώπη. Φημολογούνταν ότι είχε συμφωνήσει με τον Παναθηναϊκό. Τον Παναθηναϊκού που τότε είχε τον Νίκο Γκάλη στη σύνθεση του. Για τον «Νικ» ο ίδιος είχε πει «αν εγώ είμαι ο γιος του διαβόλου, τότε ο Γκάλης είναι ο ίδιος ο διάβολος». Οι «μάχες» με τον «γκάνγκστερ» επικές. Ειδικά αυτές στο πανευρωπαϊκό του ’87 και το ΄89. Αξέχαστη έχει μείνει και η μονομαχία με τον Βραζιλιάνο Οσκάρ Σμιντ. Στον τελικό του κυπέλλου Κυπελλούχων, τη σεζόν 1988 - 89, τελείωσε το ματς με 62 πόντους, έναντι 44 του «Big O». Βέβαια, οι επιτυχίες και οι τίτλοι του ήταν γνωστοί από πολύ μικρή ηλικία. Στα 18 του στέφθηκε πρωταθλητής Γιουγκοσλαβίας με την Σιμπένκα. Δύο δικές του βολές έδωσαν τον τίτλο που την επόμενη μέρα η ομοσπονδία τον πήρε πίσω λόγω αντικανονικής διαιτησίας. Ο Ντράζεν ήταν μέλος του αντρικού τμήματος του συλλόγου από τα 15!
Η παρουσία του ΝΒΑ έμοιαζε αναγκαία. Σε μια εποχή που το να παίξει Ευρωπαίος στις ΗΠΑ φάνταζε αδύνατη. Το επίπεδο στο αμερικάνικο πρωτάθλημα ήταν υψηλότατο. Το ταλέντο των Αμερικανών συνδυαζόταν με δύναμη, ταχύτητα, σκληρή άμυνα. Η δυσπιστία για καθετί αλλοδαπό έντονη. Επιλέχθηκε στο νο60 του ντραφτ το 1986 από τους Πόρτλαντ Τρέιλ Μπλέιζερς. Το εχθρικό μπασκετικό περιβάλλον του συστήθηκε αμέσως. Ο χρόνος συμμετοχής στην ομάδα του Ορεγκον ελάχιστος. Ο Κροάτης ασφυκτιούσε. Μετά από δύο αγωνιστικές περιόδους απαίτησε και πέτυχε να γίνει ανταλλαγή. Από το Ντένβερ δόθηκε αμέσως στους Νιου Τζέρσεϊ Νετς. Εκεί έλαμψε. Αύξησε κατακόρυφα τα νούμερα του και ο σύλλογος απέσυρε τη φανέλα με το νούμερο «3».
Ο Ντράζεν κόπιασε όσο λίγοι για να κερδίσει τον σεβασμό των αλαζόνων Αμερικανών. Μάλιστα, όταν επιλέχθηκε στην 3η καλύτερη πεντάδα του ΝΒΑ έλεγε σε φίλο του ότι «αυτό σημαίνει πολλά για μένα». Οι Αμερικανοί δημοσιογράφοι δεν στέκονταν στην άψογη εκτέλεση του στα βασικά του αθλήματος, αλλά στην παρουσία του ως perfomer. Τον θεωρούσαν δεύτερο Πιτ Μάραβιτς, τεράστια τιμή, διότι ο «Pistol Pete» ήταν ο πρόδομος του «Showtime», o Μάτζικ πριν τον Μάτζικ. Για τον Ρέτζι Μίλερ, θρύλος των Ιντιάνα Πέισερς, ήταν ο καλύτερος σουτέρ του κόσμου.
Ο Πέτροβιτς στην ουσία άνοιξε τον δρόμο για όλους τους υπόλοιπους Ευρωπαίους στο ΝΒΑ. Το καλοκαίρι του 1991 το πέρασε στο γυμναστήριο δουλεύοντας ασταμάτητα. Ήθελε να δείξει σε όλους ότι είναι ο καλύτερος. Ο Ντίνο Ράτζα έχει πει πως «πριν δεν πίστευε κανείς ότι ευρωπαίοι παίκτες μπορούν να τα καταφέρουν στο ΝΒΑ. Αυτός το κατάφερε και όλοι πιστέψαμε ότι μπορούμε». Ο Ντράζεν ήταν άνθρωπος που δεν έκρυβε όσα τον ενοχλούσαν. Παράδειγμα, όταν δεν επιλέχθηκε για το All Star Game της σεζόν 1992 - 93 ενοχλήθηκε. Μάλιστα, δεν θεωρούσε ότι ήταν αγωνιστικό το ζήτημα, αλλά περισσότερο ξενοφοβικό.
Όσον αφορά τον θάνατο του, μια σειρά παράξενων συμπτώσεων συνέβαλλαν στο τραγικό γεγονός. Τελευταία στιγμή αποφάσισε να είναι συνοδηγός στο αμάξι που οδηγούσε άλλος. Το αυτοκίνητο έτρεχε σε ολισθηρό οδόστρωμα σε γερμανικό αυτοκινητόδρομο. Το αμάξι οδηγούσε η Κλάρα Ζάλαντζι. Η είδηση σόκαρε όλον τον μπασκετικό κόσμο. Ο Στόγιαν Βράνκοβιτς, μάλιστα, διέλυσε ένα πιάνο, παθαίνοντας κάταγμα στο χέρι, μόλις έμαθε το νέο.
Οι Κροάτες δεν μπορούν να ξεχάσουν τον Ντράζεν. Όχι γιατί το επιτάσσει ο θρήνος και η παράδοση, αλλά γιατί αυτός ήταν που διαφήμισε με τον τρόπο του την Κροατία λίγο μετά την ανεξαρτησία της. Φυσικά και το νεαρό της ηλικίας, 29 ετών, έπαιξε ρόλο. Το γήπεδο της Τσιμπόνα, η 2η ομάδα του στην οποία διέπρεψε, φέρει το όνομα του. Δίπλα βρίσκεται το μνήμα και το μουσείο. Η μητέρα του, τα πρώτα χρόνια μετά την απώλεια του, έβρισκε στον τάφο του, εκτός από λουλούδια, προσωπικά σημειώματα, ποιήματα, μπάλες μπάσκετ. Το μουσείο «Ντράζεν Πέτροβιτς» δημιουργήθηκε από τη μητέρα του Μπιζέρκα και υπολογίζεται ότι περισσότεροι από 50 χιλιάδες άνθρωποι το έχουν επισκεφτεί από το 1993 μέχρι σήμερα.
Πηγή: tvxs.gr