Το Μουντιάλ είναι η μεγαλύτερη γιορτή του παγκοσμίου ποδοσφαίρου, μια διοργάνωση η οποία στα 92 χρόνια ιστορίας της έχει πολλές ιστορίες για θριάμβους και αποτυχίες, με ήρωες και αντι-ήρωες που άφησαν ανεξίτηλο το στίγμα τους στο χορτάρι.

Απο την ξέφρενη κούρσα του Μαραντόνα που πέρασε όλη την εθνική Αγγλίας πριν σκοράρει, μέχρι το χαμένο πέναλτι του Ρομπέρτο Μπάτζο στον τελικό του 1994, το Παγκόσμιο Κύπελλο είναι στιγμές.

Αυτά είναι μερικά στιγμιότυπα μέσα απο τα οποία ξεδιπλώνεται η... μαγεία της διοργάνωσης που κάθε τέσσερα έτη συγκεντρώνει πάνω της τα βλέμματα όλων των ανθρώπων, φιλάθλων και μη, προσφέροντάς τους απλόχερα δυνατές συγκινήσεις.

Το «Μνημείο» του Παγκόσμιου Ποδοσφαίρου

Το «Estadio Centenario» στο Μοντεβιδέο της Ουρουγουάης, φιλοξένησε τον πρώτο τελικό του πρώτου Παγκοσμίου Κυπέλλου που διεξήχθη το 1930 ανάμεσα στην οικοδέσποινα χώρα και την Αργεντινή. Η Ουρουγουάη είχε επικρατήσει με 4-2, κατακτώντας το βαρύτιμο τρόπαιο και γνωρίζοντας την αποθέωση από τους περίπου 93.000 φιλάθλους που είχαν γεμίσει τις εξέδρες του. Το 1983 η FIFA αναγνώρισε το «Estadio Centenario» ως πρώτο Ιστορικό Μνημείο του Παγκόσμιου Ποδοσφαίρου και μέχρι σήμερα παραμένει ένα από τα πιο αναγνωρίσιμα στάδια της Λατινικής Αμερικής, αν όχι του κόσμου…

«Μαρακανάζο»

Το 1950 ο αγώνας μεταξύ της Ουρουγουάης και της οικοδέσποινας Βραζιλίας ήταν αυτός που θα έκρινε το ποια ομάδα θα στεφόταν πρωταθλήτρια κόσμου, με τις δύο να συναντιούνται στον «ναό» του ποδοσφαίρου, το διάσημο γήπεδο «Μαρακανά». Οι επίσημες καταγραφές της FIFA αναφέρουν ότι περίπου 173.800 άτομα βρέθηκαν στο γήπεδο, αλλά σύμφωνα με στοιχεία νεότερων ερευνών γνωρίζουμε ότι πάνω από 200.000 φίλαθλοι είχαν γεμίσει τις εξέδρες. Το σύστημα διεξαγωγής της διοργάνωσης ήταν διαφορετικό τότε (round-robin final round) και η Βραζιλία μπορούσε να… αρκεστεί ακόμα και στην ισοπαλία για να στεφθεί πρωταθλήτρια.

Η σιγουριά των παικτών αλλά και των φιλάθλων ήταν τέτοια που τους ώθησε να ξεκινήσουν τους πανηγυρισμούς από το προηγούμενο βράδυ. Όμως στον αγωνιστικό χώρο η Ουρουγουάη αποδείχθηκε ανώτερη και με δυο γκολ κατάφερε να ανατρέψει το 1-0 της Βραζιλίας και να «κλέψει» τον τρόπαιο της τελευταία στιγμή. Ο Αλσίντες Γκίντζια (σ.σ. εικονιζόμενος) σκόραρε το δεύτερο τέρμα και έγινε ήρωας στην πατρίδα του, αλλά την ίδια στιγμή βύθισε σε πένθος ολόκληρη την Βραζιλία. Πολλοί φίλαθλοι αυτοκτόνησαν καθώς δεν άντεξαν την θλίψη, ενώ εκείνη η ήττα ονομάστηκε «Μαρακανάζο» και αποτελεί μία… μαύρη μέρα για το Βραζιλιάνικο ποδόσφαιρο.

Το θαύμα της Βέρνης

Όταν το 1954 η Ελβετία φιλοξένησε το Μουντιάλ, κανένας δεν φανταζόταν ότι θα έμενε στην ιστορία για την πιο διάσημη ανατροπή στην ιστορία των τελικών. Τόσο διάσημη που ονομάστηκε… θαύμα. Η Γερμανία αντιμετώπισε την Ουγγαρία, η οποία ήταν αήττητη για 31 συνεχόμενους αγώνες με αποτέλεσμα να φέρει τα προσωνύμια «Χρυσή ομάδα» και «Mighty Magyars».

Ο αγώνας διεξήχθη υπό αυξανόμενη βροχή, αλλά παρά τις κακές καιρικές συνθήκες και το γεγονός ότι βρέθηκαν από νωρίς με 2-0 πίσω στο σκορ, οι Γερμανοί ανέκαμψαν. Ο Χέλμουτ Ραν (σ.σ. εικονιζόμενος, πανηγυρίζει με τα χέρια ψηλά) σκόραρε δύο φορές και βοήθησε την εθνική του ομάδα να κατακτήσει το Παγκόσμιο Κύπελλο και τους Γερμανούς να αναθαρρήσουν από την κοινωνική κατακραυγή μερικά χρόνια μετά την λήξη του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου.

Παγκόσμιος Πρωταθλητής ετών 17

Ούτε ο Πελέ δεν μπόρεσε να συγκρατήσει τα δάκρυά του μετά την κατάκτηση του Παγκοσμίου Κυπέλλου το 1958, το πρώτο που κατέκτησε η εθνική ομάδα της Βραζιλίας, στην διοργάνωση που φιλοξενήθηκε στα γήπεδα τη Σουηδίας το 1958. Ο Πελέ ήταν τότε μόλις 17 ετών αλλά είχε καταφέρει να σκοράρει 6 γκολ, δύο εκ των οποίων στον μεγάλο τελικό κόντρα στην Σουηδία (5-2). Τα πράγματα που έκανε μέσα στον αγωνιστικό χώρο μνημονεύονται μέχρι σήμερα, ενώ το γκολ που σημείωσε στον τελικό ξεπερνώντας δύο αμυντικούς, είναι ένα απο τα καλύτερα της καριέρας του. Στην παρακάτω φωτογραφία διακρίνεται και ο μεγαλόσωμος τερματοφύλακας εκείνης της εθνικής Βραζιλίας, Ζιλμάρ Ντος Σάντος Νέβες, που αγκαλιάζει τον συμπαίκτη και συμπατριώτη του.

Το γκολ φάντασμα

Ακόμα και σήμερα δεν γνωρίζουμε εάν η μπάλα πέρασε την γραμμή, όμως στα βιβλία της ιστορίας του ποδοσφαίρου η εθνική ομάδα της Αγγλίας αναγράφεται ως η Παγκόσμια πρωταθλήτρια του 1966 καθώς επιβλήθηκε της Δυτικής Γερμανίας με 4-2 στον μεγάλο τελικό.
Το γκολ που σημείωσε ο Άγγλος επιθετικός Τζεφ Χαρστ στην παράταση παραμένει ένα από τα πιο αμφιλεγόμενα στην ιστορία του αθλήματος. Μετά το σουτ που έκανε, η μπάλα χτύπησε στο οριζόντιο δοκάρι και με δύναμη κατευθύνθηκε πάνω στην γραμμή του τέρματος, χωρίς να φαίνεται καθαρά ένα πέρασε ολόκληρη ή όχι. Ο διαιτητής και ο επόπτης την είδαν να είναι μέσα, ενώ οι Γερμανοί ξεκίνησαν να διαμαρτύρονται για την απόφασή τους. Σημειώνεται όμως ότι ακόμα και με τα σύγχρονα μέσα δεν έχει διαπιστωθεί ένα το γκολ ήταν έγκυρο.

Ο «Αυτοκράτορας»

Περήφανος και χαρούμενος ο αρχηγός της Δυτικής Γερμανίας, Φραντς Μπεκενμπάουερ, σηκώνει το βαρύτιμο τρόπαιο στον ουρανό του Μονάχου, καθώς η οικοδέσποινα χώρα κατάφερε να επικρατήσει της Ολλανδίας στον μεγάλο τελικό του 1974. Αποτελεί έναν από τους καλύτερους τελικούς στην ιστορία των Παγκοσμίων Κυπέλλων, καθώς το «Total Football» των Ολλανδών με πρωταγωνιστή τον Γιόχαν Κρόιφ δεν μπόρεσε να επικρατήσει της δυναμικότητας των Γερμανών με τον Γκέρτ Μίλερ να βρίσκεται στην «αιχμή του δόρατος» και τον Σεπ Μάγιερ (σ.σ. δεξιά απο τον Μπεκενμπάουερ) να υπερασπίζεται την εστία.

Superstar

Ο επονομαζόμενος «Superstar» της εθνικής Αργεντινής, Μάριο Κέμπες, πανηγυρίζει το δεύτερο προσωπικό του τέρμα στον μεγάλο τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου που διοργάνωσε η χώρα του το 1978. Η Αργεντινή αντιμετώπισε την πανίσχυρη Ολλανδία στο Στάδιο Μονουμεντάλ του Μπουένος Άιρες και επικράτησε με 3-1 στην παράταση (1-1 κανονική διάρκεια). Ο Κέμπες έγινε ο ήρωας ενός ολόκληρου έθνους, καθώς έπαιξε κομβικό ρόλο στο να καταφέρει η Αργεντινή να στεφθεί πρωταθλήτρια κόσμου για πρώτη φορά στην ιστορία της.

Ο Ρόσι «κατακτά» την Ισπανία

Το 1982 η Ισπανία φιλοξενεί το Μουντιάλ στο οποίο η εθνική ομάδα της Ιταλίας κυριαρχεί, με πρωταγωνιστή τον Πάολο Ρόσι που σκόραρε 6 φορές κατά την διάρκεια του τουρνουά με αποτέλεσμα να κατακτήσει το βραβείο του πρώτου σκόρερ. Μία από τις σημαντικότερες και πιο εντυπωσιακές εμφανίσεις του ήταν κόντρα στην Βραζιλία καθώς βρήκε δίχτυα τρεις φορές (5', 25', 74') και οδήγησε την ομάδα του στην νίκη με 3-2, χαρίζοντάς της την πρόκριση στον ημιτελικό. Ο Πάολο Ρόσι είχε δεχθεί έντονη κριτική για τις φτωχές εμφανίσεις του στους αγώνες της φάσης των ομίλων, όμως κάτι «ξύπνησε» μέσα του και κατάφερε να μετατραπεί στον απόλυτο ήρωα για την Ιταλία που έραψε στην φανέλα της το τρίτο χρυσό αστέρι.

Ντιε-ΓΚΟΛ

Για πολλούς είναι το καλύτερο γκολ που έχει σημειωθεί στην ιστορία του Παγκοσμίου Κυπέλλου, καθώς ο Ντιέγκο Μαραντόνα κατάφερε να προσπεράσει σχεδόν όλη την ενδεκάδα της εθνικής Αγγλίας, κάνοντας μία ξέφρενη κούρσα από το κέντρο του γηπέδου μέχρι να στείλει την μπάλα στα δίχτυα. Ο προημιτελικός του Μουντιάλ του 1986 ανάμεσα στην Αργεντινή και την Αγγλία αποτελεί μία από τις σπουδαιότερες αναμετρήσεις εκείνου του τουρνουά, με την πρώτη να παίρνει την νίκη χάρη στα δύο γκολ του Μαραντόνα. Το πρώτο έμεινε στην ιστορία ως το «Χέρι του Θεού», ενώ το δεύτερο έκανε ακόμα και τον εκφωνητή να χάσει τα λόγια του φωνάζοντας «Ντιε-γκολ!». Το στιγμιότυπο είναι μερικά δέκατα του δευτερολέπτου πριν η μπάλα καταλήξει στα δίχτυα της εστίας των Άγγλων, με τον Μαραντόνα να προσπερνά ακόμα και τον τερματοφύλακα Πίτερ Σίλτον που δεν μπόρεσε να τον σταματήσει…

Τα δάκρυα του «μικρού Βούδα»

Ο Ρομπερτο Μπάτζο είναι μία από τις μεγαλύτερες μορφές του Ιταλικού ποδοσφαίρου, όμως ένα άστοχο χτύπημα πέναλτι έμελλε να «σημαδέψει» την καριέρα του και να τον κάνει… μισητό ακόμα και από τους ίδιους του τους συμπατριώτες. Ο τελικός του 1994 διεξήχθη στο «Rose Bow» της Καλιφόρνια των ΗΠΑ, ανάμεσα στην Βραζιλία και την Ιταλία, όμως το ισόπαλο 0-0 της κανονικής διάρκειας και της παράτασης σήμαινε ότι ο τίτλος θα κρινόταν στα πέναλτι. Μετά από τις συνολικά οκτώ εκτελέσεις (4 για την Βραζιλία – 3 εύστοχες, και 4 για την Ιταλία – 2 εύστοχες), η μπάλα βρέθηκε στα χέρια του Ρομπερτο Μπάτζο ο οποίος έπρεπε να σκοράρει για να κρατήσει ζωντανές τις ελπίδες της χώρας του για τον τίτλο. Όμως η μπάλα κατέληξε άουτ, πάνω από το οριζόντιο δοκάρι, με αποτέλεσμα η «Σελεσάο» να στεφθεί πρωταθλήτρια κόσμου. Ο «μικρός Βούδας», όπως ήταν το προσωνύμιο του Μπάτζο, έσκυψε το κεφάλι και έμεινε στο σημείο του πέναλτι απαρηγόρητος. Ένας από τους πιο ποιοτικούς και τεχνικά αρτιότερους παίκτες εκείνης της ομάδας αποδείχθηκε… μοιραίος.

Το «φαινόμενο»

Το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2002 ήταν το πρώτο που διεξήχθη στην Ασία (Κορέα – Ιαπωνία), με την Βραζιλία να είναι η απόλυτη κυρίαρχος κερδίζοντας κάθε αναμέτρηση μέχρι να κατακτήσει το βαρύτιμο τρόπαιο. Πρώτος σκόρερ εκείνης της διοργάνωσης ήταν το «Φαινόμενο» του παγκοσμίου ποδοσφαίρου, Ρονάλντο Ναζάριο, ο οποίος σκόραρε συνολικά 8 φορές με τις δύο εξ’ αυτών να είναι στον μεγάλο τελικό κόντρα στην Γερμανία (σ.σ. φωτογραφία). Ούτε ο κορυφαίος τερματοφύλακας Όλιβερ Καν δεν κατάφερε να τον σταματήσει με αποτέλεσμα να μαζέψει την μπάλα από τα δίχτυα του δύο φορές, βλέποντάς τον πανηγυρίζει.

Η κεφαλιά

Αρτίστας, βιρτουόζος με την μπάλα στα πόδια και ένα από τα μεγαλύτερα μυαλά του ποδοσφαίρου, ο Ζινεντίν Ζιντάν είχε βοηθήσει την εθνική ομάδα της Γαλλίας να κατακτήσει το τρόπαιο του 1998 και όλα έδειχναν ότι η επιτυχία θα επαναλαμβανόταν το 2006 στα γήπεδα της Γερμανίας. Όμως ο μεγάλος τελικός ανάμεσα στους «τρικολόρ» και την Ιταλία είχε διαφορετική κατάληξη. Καθ’ όλη την διάρκεια του αγώνα ο Ιταλός αμυντικός Μάρκο Ματεράτσι μάρκαρε στενά τον Ζινεντίν Ζιντάν και τον προκαλούσε λεκτικά, εκφέροντας υβριστικά σχόλια για την οικογένειά του. Έτσι κατά την διάρκεια της παράτασης, ακόμα και ένα «τέρας ψυχραιμίας» όπως ο Ζιντάν δεν κατάφερε να ελέγξει τα νεύρα του, και χτύπησε με το κεφάλι του το στήθος του Ματεράτσι, αφήνοντάς τον στο έδαφος να πονά. Ο Γάλλος άσσος είδε απευθείας την κόκκινη κάρτα και αποχώρησε για τα αποδυτήρια, με την Ιταλία να κατακτά το τρόπαιο στην διαδικασία των πέναλτι. Μέσα σε μερικά δευτερόλεπτα, ο Ζιντάν από ήρωας έγινε αντι-ήρωας στον τελευταίο αγώνα της καριέρας του.

Η επέλαση των Ισπανών

Ένα γκολ ήταν αρκετό για την εθνική Ισπανίας προκειμένου να επικρατήσει της Ολλανδίας και να στεφθεί Παγκόσμια πρωταθλήτρια στα γήπεδα της Νοτίου Αφρικής το 2010, κατακτώντας το πρώτο και μοναδικό μέχρι σήμερα τρόπαιο. Σκόρερ του μεγάλου τελικού ήταν ο Αντρές Ινιέστα που έγραψε με χρυσά γράμματα το όνομά του στην «βίβλο» του ποδοσφαίρου. Βγάζοντας την φανέλα του αποκάλυψε το μήνυμα «Dani Jarque siempre con nosotros» (Ντανιέλ Χάρκε για πάντα μαζί μας), θέλοντας να τιμήσει τον Ισπανό ποδοσφαιριστή που είχε φύγει από την ζωή έναν χρόνο νωρίτερα.

Τελικό σκορ: 7-1

Μπορεί μετά το «Μαρακανάζο» του 1950 οι Βραζιλιάνοι να έκαναν ακόμα και μάγια για να… ξορκίσουν το κακό, όμως στην διοργάνωση που φιλοξένησαν το 2014 η εθνική τους ομάδα υπέστη μια ήττα αντίστοιχου βεληνεκούς. Ο ημιτελικός ανάμεσα στην Βραζιλία και την Γερμανία έμεινε στην ιστορία ως μία από τις μεγαλύτερες απογοητεύσεις για τους φιλάθλους της «Σελεσάο» που είδαν την ομάδα τους να δέχεται 7 γκολ και να αποκλείεται με έναν σκληρό τρόπο.

Μπορεί να κατάφεραν να σκοράρουν μία φορά, όμως οι Βραζιλιάνοι έμοιαζαν ανήμποροι να σταματήσουν την καταιγιστική Γερμανία, με τους παίκτες να αποχωρούν από τον αγωνιστικό χώρο μετά την λήξη τη αναμέτρησης έχοντας σκυμμένο το κεφάλι, απαρηγόρητοι και με το «βάρος» ότι απογοήτευσαν ολόκληρο το έθνος.