Οι συνομιλητές, γήινοι-ενημερωμένοι, μας επέτρεψαν να τους δούμε ως μέλη ετερόκλητης φιλικής συντροφιάς που πίνει τον καφέ της πριν πάει στο «Καραϊσκάκη».

Τόσο η δική τους αμεσότητα όσο και η κοινή ανάγκη για αθωότητα εντός της σκληρής εγχώριας καθημερινότητας επέτρεψαν να τους θεωρήσουμε έτσι και όχι ως μεμονωμένα πρόσωπα που κλήθηκαν από την «Εφ.Συν.» να κάνουν δήλωση για το ντέρμπι: Γιάννης Μπέζος, Λευτέρης Πουπάκης, Μιλτιάδης Βαρβιτσιώτης, Στέλιος Καζάζης και Γιώργος Κούδας.

Ναι μεν, εκτός του Γιώργου Κούδα, οι υπόλοιποι έχουν πανηγυρίσει ή λυπηθεί μετά από παιχνίδι «γαύρων» και «βάζελων» αλλά, κυρίως, μίλησαν ως συμπολίτες που δεν χρειάζονται νέα ένταση και όχι ως οπαδοί.

                                          ≃≃≃≃≃≃≃≃≃≃≃≃≃≃≃≃≃≃≃≃≃≃≃≃≃≃≃≃≃≃

● Αλήθεια, θα... ποιήσουν ήθος οι δυο ομάδες και κάθε άλλος εμπλεκόμενος, ηθοποιέ Γιάννη Μπέζο;

 

◾ «Ολυμπιακός-Παναθηναϊκός. Είμαι οπαδός του Ολυμπιακού και το πρώτο προσωπικό τρόπαιο ήταν, μαθητής τετάρτης Δημοτικού, το σακουλάκι πασατέμπο που κέρδισα σε στοίχημα από συμμαθητή μου, οπαδό του Παναθηναϊκού, 1-0 με γκολ του Σιδέρη. 

Ο Σιδέρης, δυνατός, γκολτζής! Νοσταλγώ την ίδια αθωότητα.

Το παιχνίδι της Κυριακής ίσως δεν έχει ένταση άλλων επειδή όλα έχουν κριθεί, αλλά ποιος ξέρει...

Απ’ όσα με απωθούν, θα ξεκινήσω από την ανεξέλεγκτη συμπεριφορά κάθε εξέδρας.

Λέω με την αγωνία του συμπολίτη που θέλει να δει κάτι καλύτερο δίπλα του ότι η απουσία αγωγής, η αγραμματοσύνη, η ανάγκη να νιώσει σημαντικός οδηγούν τον οπαδό να ψάχνει εχθρούς και παράλληλα, χωρίς να το καταλαβαίνει, να γίνεται και ο ίδιος θύμα, κυρίως σε τέτοια παιχνίδια.

Επειδή δεν ξέρω τι ξημερώνει, επειδή παράγοντες πυροδοτούν, αθλητικές εφημερίδες σπέρνουν μίσος, δεν θέλω να πάω στο γήπεδο.

Ναι, το γήπεδο δεν είναι και δεν πρέπει να είναι... εκκλησία, αλλά η σημερινή επικίνδυνη πραγματικότητα είναι το άλλο άκρο.

Ο Ολυμπιακός και ο Παναθηναϊκός τού σήμερα έχουν χάσει το προσωπικό στοιχείο που είχαν άλλοτε.

Μίλησα για τον Σιδέρη, από την άλλη ξεχωρίζω τον Δομάζο. Παίκτης πάνω απ’ τον μέσο όρο, ο καλύτερος όλων των εποχών! Οταν τον συναντώ, μιλάμε για παλιά ντέρμπι.

Την Κυριακή και πάντα πλέον, ο κόσμος ας δείξει ότι έχει διδαχθεί από την κοινωνική πίεση, ας μην προκαλέσει, ακόμη κι αν προκληθεί!

Η απουσία εφαρμογής των νόμων που θα μπορούσε να λύσει το πρόβλημα της βίας με έχει κάνει να ζηλεύω τον πολιτισμό στα γήπεδα του εξωτερικού».

● O Λευτέρης Πουπάκης, τερματοφύλακας του Ολυμπιακού (1973-78, 1982-83) και του Παναθηναϊκού (1981-82), είχε κι εκείνος την... αγαθή πρόθεση να μιλήσει μόνο για μπάλα, αλλά δεν ήταν εύκολο:

 

◾ «Παιχνίδι χωρίς πολλές φάσεις, με τις άμυνες να έχουν τον πρώτο λόγο, βλέπω την Κυριακή. Ισοπαλία περιμένω. Γίνεται και στο “Καραϊσκάκη”, όπου έχω φάει από τον Δομάζο το γκολ με το γνωστό ψαλίδι που μας άφησε άφωνους.

Τέτοιο γκολ σε ντέρμπι δεν έχει ξαναμπεί! Θα υπάρχουν μόνο οπαδοί του Ολυμπιακού.

Αλλοτε με χειροκροτούσαν ως παίκτη τους, τώρα θέλω να τους πω ότι χρωστούν στα παιδιά τους που είναι οι πολίτες τού αύριο να λήξει ήρεμα.

Νέες εντάσεις αποδεικνύουν ότι μας αξίζει η πίεση που υπάρχει σήμερα επειδή είμαστε ανεπίδεκτοι μάθησης και δεν μπορούμε να κάνουμε πράξη το αυτονόητο, όπως είναι η ειρήνη σ’ ένα γήπεδο.

Ησυχάστε και οι μεν και οι δε, όλοι στα γήπεδα. Δεν αντέχει άλλο η κοινωνία μας!».

● Ο βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας είναι γνωστός οπαδός του Παναθηναϊκού. Από πότε;

 

◾ «Η πρώτη φορά που πήγα σε γήπεδο ήταν σε ντέρμπι “αιωνίων” στη Λεωφόρο.

Τέλη δεκαετίας ’70, με τον Δεληκάρη να είναι παίκτης μας, 2-1 ο Παναθηναϊκός, ήμουν 9-10 ετών. 

Χρόνια τώρα, η λογική δεν σ’ αφήνει να πας σε ντέρμπι. Τότε, μαζί οι οπαδοί των δυο ομάδων, πειράγματα, εκνευρισμός, αλλά μέχρι εκεί.

Εύχομαι, λοιπόν, την Κυριακή και σε κάθε άλλο ντέρμπι πλέον όσα θα συμβούν να μην προσβάλουν κανέναν.

Δεν ορκίζομαι ότι μπορεί να συμβεί αυτό, αλλά θέλω να δούμε μόνο ποδόσφαιρο.

Οπως βλέπαμε από Σαραβάκο, Βαζέχα, Ρότσα, παίκτες που μου λείπουν, και από πλευράς Ολυμπιακού από εκείνον που μ’ άρεσε λόγω πληρότητας της παρουσίας του: ο Τζόρτζεβιτς.

Επειδή κατακτούσε το γήπεδο με το ταλέντο και την αισθητικά όμορφη-αρμονική παρουσία του».

● Συνώνυμος του αγωνιστικού κύρους στο βόλεϊ, τόσο ως «πράσινος» (1980-1992) όσο και ως «ερυθρόλευκος» (1992-95), ο Στέλιος Καζάζης τηρεί... απόσταση ασφαλείας:

 

◾ «Μέχρι 16 χρόνων πήγαινα σε γήπεδα ποδοσφαίρου, αλλά από τα 22 μου, επειδή ασχολήθηκα σε πλήρεις ρυθμούς με τον αθλητισμό, σταμάτησα. Επειδή κατανόησα δίπλα μου και με απωθούν, διαρκώς από τότε, η καχυποψία, το παρασκήνιο. Με προσβάλλουν. Με πιέζουν τα παιδιά μου, αλλά δεν τα πηγαίνω σε γήπεδο Α’ Εθνικής. Οι δυο ομάδες έχουν χάσει, λόγω των πολλών χρημάτων και του πλήθους ξένων παικτών, συχνά αμφίβολης αξίας, τα παραδοσιακά χαρακτηριστικά τους.

Την Κυριακή, πάντως, περιμένω ελεύθερο ποδόσφαιρο με πολλές φάσεις. Οπως άλλοτε.

Απ’ τους παίκτες των ντέρμπι, ξεχωρίζω τον τρόπο που τα αντιμετώπιζε ο Σωτήρης Κυργιάκος. Δυνατός, χωρίς να ξεπερνά τα όρια, και τίμιος ακόμη και σε δύσκολες στιγμές των ντέρμπι.

Το αντίστοιχο της ίδιας αφοσίωσης ήταν η παρουσία του Νίκου Αναστόπουλου. Μαχητής, ικανός, με διαρκή, πετυχημένη προσπάθεια να ξεπερνά τα ατομικά χαρακτηριστικά.

Εννοώ ότι το σώμα του δεν τον βοηθούσε αλλά ο Αναστόπουλος, με πολλή δουλειά και επιμονή, ξεπερνούσε τον εαυτό του. Μακάρι.

Μακάρι στην εποχή που τσακώνονται τα βουβάλια και την πληρώνουν τα μυρμήγκια της ελληνικής κοινωνίας, να δούμε καλό ποδόσφαιρο, μόνο ποδόσφαιρο, την Κυριακή».

● Υπογραφή από το ήθος και την αξία του Γιώργου Κούδα:

 

◾ «Οι παίκτες, αν πάψουν να κοιτούν μόνο τα συμβόλαιά τους, όπως οι περισσότεροι στην εποχή μας, μπορούν να κάνουν όμορφα τέτοια ντέρμπι. 

Αλλά είναι δύσκολο επειδή λείπει η προσωπική σχέση με την ομάδα που είχαμε εμείς.

Δεν υπάρχει η βαθμολογική πίεση, άρα, την Κυριακή, μπορεί να γίνει παιχνίδι με πολλές φάσεις. 

Βέβαια, ό,τι κι αν συμβεί, όλοι όσοι θα είναι εκεί ας συμπεριφερθούν ως μέλη κοινωνίας που πιέζεται, αγωνιά για το μέλλον της, άρα, ηθικά, δεν αντέχει εντάσεις χωρίς αιτία όπως αυτές στα γήπεδα. Ο,τι κι αν συμβεί στον αγωνιστικό χώρο.

Αναφέρθηκα στον “αγωνιστικό χώρο” και ως παρατηρητής απ’ τη Θεσσαλονίκη, αυθόρμητα, θυμάμαι Σιδέρη, Μποτίνο, Γιούτσο, Δεληκάρη, Τριαντάφυλλο απέναντι σε Παπαεμμανουήλ, Δομάζο, Λινοξυλάκη, Λουκανίδη, Ελευθεράκη...

Αυθόρμητα, ανέφερα παίκτες από τους πλέον κατάλληλους για ντέρμπι Ολυμπιακού-Παναθηναϊκού».

Πηγή: efsyn.gr