Τα καλά νέα σε αυτό το πλαίσιο, έρχονται από τη Γαλλία και από το ιστορικό ποδοσφαιρικό σωματείο της Ρεμς (Stade de Reims). Η ομάδα της ομώνυμης πόλης της Βρετάνης είναι από τις ιστορικότερες ομάδες τις Γαλλίας. Είχε την δεκαετία του ‘50 και στις αρχές τις δεκαετίας του ‘60 μια πολύ καλή ομάδα, η οποία κατέκτησε έξι φορές το πρωτάθλημα της χώρας και δύο φορές το Κύπελλο Γαλλίας, έφτασε μάλιστα δύο φορές στο τελικό του Κύπελλο Πρωταθλητριών το 1956 και το 1959, αλλά δεν κατάφερε να κατακτήσει το τρόπαιο αντιμετωπίζοντας τη μεγάλη Ρεάλ Μαδρίτης. Παίκτες της ομάδας ήταν ο Ραϊμόν Κοπά, ένας από τους σημαντικότερους Γάλλους ποδοσφαιριστές, ο οποίος κατέκτησε και την Χρυσή Μπάλα το 1958, και ο Ζυστ Φονταίν (πηγή: Wikipedia). Πιο πρόσφατο επίτευγμά της είναι η κατάκτηση στα πέναλτι του κυπέλλου Γαλλίας, απέναντι στην πανίσχυρη Παρί και η πρόκριση της στην Ευρώπη. Επίσης, για μιάμιση ποδοσφαιρική χρονιά έπαιξε στην ομάδα και ο διεθνής Έλληνας Τάσος Δώνης.
Σε μια εποχή που ο πλανήτης ζει πρωτόγνωρες στιγμές λόγω της COVID-19, το ποδόσφαιρο ταλανίζεται από οικονομικά προβλήματα. Έχουν γίνει πολλές συζητήσεις για μειώσεις μισθών ποδοσφαιριστών και παραγόντων, προκειμένου να ζήσει το «προϊόν», για γενναίες αναπροσαρμογές στα οικονομικά των συλλόγων και για βίαιη, εξωτερικά επιβεβλημένη μείωση του μπάτζετ των ομάδων. Τα προβλήματα δεν άργησαν να αγγίξουν και την ομάδα της Ρεμς. Τα πράγματα δυσκόλεψαν τη φετινή χρονιά και τα οικονομικά προβλήματα άρχισαν να γίνονται δυσβάσταχτα. Η ομάδα, που τον Μάρτιο συμπληρώνει 120 χρόνια ζωής, ήρθε ο καιρός να ξανακάνει αισθητή την παρουσία της στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο με τη συμπεριφορά των επαγγελματιών ποδοσφαιριστών της.
Βιώνοντας αυτήν την κατάσταση, οι παίκτες της Ρεμς οικειοθελώς αποφάσισαν να μειώσουν τους μισθούς τους, ώστε να πάρει μια ανάσα ο σύλλογος και να μη χαθεί ούτε μία θέση εργαζομένου στην ομάδα. Συγκεκριμένα, ο αρχηγός της ομάδας, Yunis Abdelhamid, μίλησε με τους συμπαίκτες του, που δέχτηκαν να συζητήσουν, ο καθένας ξεχωριστά, με τη διοίκηση και να περικοπούν οι μισθοί τους: «’Έχω γνωρίσει τον πραγματικό κόσμο της εργασίας, να πηγαίνω να σπουδάζω και μετά πάλι δουλειά. Και τώρα, εδώ που ζω, βλέπω άτομα τριγύρω μου ή στην οικογένειά μου που δε μπορούν να δουλέψουν. Ξέρω και πολλούς εστιάτορες εδώ, άνθρωποι που έχουν επενδύσει όλη τους τη ζωή σε κάτι και τώρα βρίσκονται σε δυσκολία. Όταν βλέπεις αυτά αντιλαμβάνεσαι την πραγματικότητα και αποφασίζεις να δράσεις, όπως μπορείς. Ειδικά εμείς οι ποδοσφαιριστές που είμαστε προνομιούχοι επειδή έχουμε τη δυνατότητα να παίξουμε, να σηκωθούμε το πρωί για προπόνηση, το σαββατοκύριακο να παίξουμε αγώνες και να πληρωνόμαστε κάθε μήνα. Οπότε τώρα που βλέπουμε τις δυσκολίες του συλλόγου πρέπει να κάνουμε ένα βήμα πίσω, το βρίσκω λογικό».
Το πιο εντυπωσιακό είναι πως όλοι οι ποδοσφαιριστές συμφώνησαν σε μείωση του μισθού τους, αναλόγως τη διάρκεια και το ποσό του συμβολαίου. Συνολικά, η μείωση φτάνει περίπου το 20% των μισθών.
Όπως δήλωσε και ο αρχηγός της, αυτή η κίνηση δε θα σώσει τον σύλλογο, αλλά είναι μία πράξη που ”σπάει”, έστω και συμβολικά, τη ”φούσκα” στην οποία ζουν πολλοί επαγγελματίες ποδοσφαιριστές, η οποία τους κρατάει μακριά από την πραγματικότητα και τους φιλάθλους της ομάδας. Το ίδιο και με τους αφανείς ”ήρωες” του κάθε συλλόγου. Φροντιστές, καθαριστές κι όλους όσοι βρίσκονται στο παρασκήνιο. ”Πώς θα κοιτάξω στα μάτια την Patricia που καθαρίζει, αν εγώ συνεχίσω να πληρώνομαι κι εκείνη απολυθεί λόγω δυσκολιών του συλλόγου;”, είπε ο Abdelhamid και ποιός μπορεί να του πει ότι έχει άδικο…
Βέβαια, η απόφαση δεν είναι τυχαία. Ο σύλλογος της Ρεμς, εκτός από ιστορικός, είναι και προοδευτικός. Η κερκίδα των οπαδών της (ultras) είναι ιδιαίτερα εφευρετική, πολύχρωμη και επιπλέον αντιφασιστική. Το DNA της ομάδας σίγουρα καθόρισε και την απόφαση των ποδοσφαιριστών. Οι αναφορές στους εργαζόμενους και η απαίτηση να μην απολυθεί κανείς, χρωματίζεται και πολιτικά. Όλοι εμείς οι αγνοί ιδεαλιστές φίλαθλοι, μάλλον βρήκαμε ομάδα να συμπαθούμε στη Ligue 1 της Γαλλίας. Τους κόκκινους της Ρεμς…
Γράφει ο Γιάννης Τσεκούρας
Πηγή: cretanleft.gr