Η Οργάνωση Βάσης Χανίων του ΜέΡΑ25 καταγγέλλει τις προσπάθειες εμπορευματοποίησης των ελεύθερων χώρων της πόλης και στέκεται στο πλευρό όσων αντιδρούν.
Οι πολίτες των Χανίων έδωσαν πολύχρονους αγώνες για τη διασφάλιση ελεύθερων χώρων στην πόλη. Το Πάρκο Μαρκοπούλου και το Πάρκο των Αγίων Αποστόλων αποτελούν κατακτήσεις της χανιώτικης κοινωνίας, πολύτιμες «φωλιές» δημόσιου χώρου, σε μια πόλη που μετατρέπεται ραγδαία σε θεματικό πάρκο τουρισμού, που ξενοδοχοποιείται και εμπορευματοποιείται απ’ άκρη σ’ άκρη, πέρα από κάθε λογική βιώσιμου χωροταξικού σχεδιασμού.
Σήμερα οι ελεύθεροι χώροι μετατρέπονται σε πεδίο πειραματισμών της δημοτικής αρχής. Οι προτάσεις αφενός για πάρκινγκ 250 θέσεων στο Πάρκο Μαρκοπούλου και αφετέρου για το (παράνομο) θέατρο 1.700 θέσεων και των συνοδών εγκαταστάσεων στο Πάρκο Αγίων Αποστόλων, είναι έξω από κάθε λογική. (Ένα μεγάλο θέατρο χρειάζεται στα Χανιά αλλά όχι σε χώρο πρασίνου. Μπορούν να βρεθούνε άλλοι χώροι και υπάρχουν ήδη προτάσεις).
Τα σχέδια του δημάρχου φέρνουν μπόλικο τσιμέντο και μόνιμες, βαρέως τύπου χρήσεις, που, όλως τυχαίως, έχουν και πάλι στον πυρήνα τους την εμπορική – οικονομική εκμετάλλευση. Τα σχέδια δηλαδή στα οποία αντιτάχθηκαν οι πολίτες εδώ και δεκαετίες.
Οι ελεύθεροι χώροι δεν χρειάζεται να φέρνουν λεφτά. Φαίνεται αδιανόητο στον δήμαρχο Παναγιώτη Σημανδηράκη να τους φανταστεί μόνο ως αυτό ακριβώς που λένε αυτές οι δύο μαγικές λέξεις: ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ ΧΩΡΟΙ. Χώροι αναψυχής και πρασίνου, χώροι με ήπιες χρήσεις , χώροι εκτόνωσης του ολοένα και πιο κορεσμένου αστικού και οικοπεδοποιημένου τοπίου των Χανίων, χώροι ανοιχτωσιάς και διαφυγής.
Μοιάζει ο κ. Σημανδηράκης να σοκάρεται από τον κενό χώρο και να βιάζεται να τον γεμίσει για να δείξει έργο. Σαν ένα μικρό παιδί που δεν έχει ξεπεράσει ακόμα τον «τρόμο του κενού» στην τέχνη και πασχίζει να γεμίζει τις ζωγραφιές του μέχρι την τελευταία σπιθαμή του χαρτιού.
Σήμερα οι ελεύθεροι χώροι μετατρέπονται σε πεδίο πειραματισμών της δημοτικής αρχής. Οι προτάσεις αφενός για πάρκινγκ 250 θέσεων στο Πάρκο Μαρκοπούλου και αφετέρου για το (παράνομο) θέατρο 1.700 θέσεων και των συνοδών εγκαταστάσεων στο Πάρκο Αγίων Αποστόλων, είναι έξω από κάθε λογική. (Ένα μεγάλο θέατρο χρειάζεται στα Χανιά αλλά όχι σε χώρο πρασίνου. Μπορούν να βρεθούνε άλλοι χώροι και υπάρχουν ήδη προτάσεις).
Τα σχέδια του δημάρχου φέρνουν μπόλικο τσιμέντο και μόνιμες, βαρέως τύπου χρήσεις, που, όλως τυχαίως, έχουν και πάλι στον πυρήνα τους την εμπορική – οικονομική εκμετάλλευση. Τα σχέδια δηλαδή στα οποία αντιτάχθηκαν οι πολίτες εδώ και δεκαετίες.
Οι ελεύθεροι χώροι δεν χρειάζεται να φέρνουν λεφτά. Φαίνεται αδιανόητο στον δήμαρχο Παναγιώτη Σημανδηράκη να τους φανταστεί μόνο ως αυτό ακριβώς που λένε αυτές οι δύο μαγικές λέξεις: ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ ΧΩΡΟΙ. Χώροι αναψυχής και πρασίνου, χώροι με ήπιες χρήσεις , χώροι εκτόνωσης του ολοένα και πιο κορεσμένου αστικού και οικοπεδοποιημένου τοπίου των Χανίων, χώροι ανοιχτωσιάς και διαφυγής.
Μοιάζει ο κ. Σημανδηράκης να σοκάρεται από τον κενό χώρο και να βιάζεται να τον γεμίσει για να δείξει έργο. Σαν ένα μικρό παιδί που δεν έχει ξεπεράσει ακόμα τον «τρόμο του κενού» στην τέχνη και πασχίζει να γεμίζει τις ζωγραφιές του μέχρι την τελευταία σπιθαμή του χαρτιού.
Μόνο που αυτή η… ζωγραφιά δεν είναι ούτε του δημάρχου, ούτε των άβουλων συμβούλων της παράταξής του, ούτε των εργολάβων που ετοιμάζονται να μας φυτέψουν κι άλλη «ανάπτυξη». Οι ελεύθεροι χώροι είναι των Χανιωτών, είναι δικοί μας και κυρίως είναι των παιδιών μας που χρειάζεται να μπορούν και εκείνα να «ζωγραφίσουν» τη ζωή και το μέλλον τους σε αυτή την πόλη.
Πηγή: pancreta.gr