Τη στάση του (αποχή) στην ψηφοφορία του πολυνομοσχεδίου εξηγεί ο Σπύρος Δανέλλης, ο οποίος πιστεύει ότι η αντιπολίτευση πρέπει να βρει έναν άλλο βηματισμό, μακριά από την απόλυτη άρνηση και την ακραία αντιπαράθεση. Ο βουλευτής Ηρακλείου του Ποταμιού καλεί το ΠΑΣΟΚ να καταλάβει ότι το Κίνημα Αλλαγής δεν είναι κλώνος του και στέκεται απέναντι στους «εμπόρους του πατριωτισμού» στην υπόθεση του Σκοπιανού.

Της Αγγελικής Σπανού / aggspanou@gmail.com

Βρισκόσασταν στη Βουλή, αλλά απείχατε από την ψηφοφορία του πολυνομοσχεδίου. Γιατί;

Το εμβληματικό άρθρο του πολυνομοσχεδίου ήταν αυτό για τις απεργίες. Παρότι δεν έθιγε τίποτα στο «σάπιο βασίλειο του εργατοπατερισμού», δεν άγγιζε καμία από τις στρεβλώσεις που απαξίωσαν τον συνδικαλισμό, καθιστώντας τον ως μια από τις βασικές αιτίες της χρεοκοπίας, συγκέντρωσε τις μεγαλύτερες αντιδράσεις, πορείες, απεργίες, βιαιοπραγίες. Γιατί οι μάχες των συμβόλων είναι δυσκολότερες των μαχών επί της ουσίας. Η διάταξη ήρθε τώρα ως «ουρά» της δεύτερης αξιολόγησης. Οταν ο ΣΥΡΙΖΑ είχε δυσκολίες διαχείρισης της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του, το Ποτάμι είχε δημόσια τοποθετηθεί υπέρ αυτής της δημοκρατικοποίησης του τρόπου λήψης απόφασης για κήρυξη απεργίας στα πρωτοβάθμια σωματεία. Θεώρησα ότι η επιλογή μου της αποχής από την ψηφοφορία ήταν στάση συνέπειας προς τις απόψεις και τις διακηρυγμένες θέσεις μου και παράλληλα στάση υπευθυνότητας στις σχέσεις μου με το κόμμα μου και το εγχείρημα του Κινήματος Αλλαγής.

Το κόμμα σας ψήφισε τελικά «παρών». Αυτή η στάση του Ποταμιού πώς προέκυψε;

Η μετακίνηση του Ποταμιού από το «ναι» στο «παρών» υπήρξε καρπός της προσπάθειας σύγκλισης των θέσεων των δύο Κοινοβουλευτικών Ομάδων. Η στάση της ΔΗΣΥ ήταν εξαρχής αρνητική και, δυστυχώς, παρέμεινε. Πιστεύω ότι το Ποτάμι θα είναι χρήσιμο στην οικοδόμηση του Κινήματος Αλλαγής, αν καταφέρει να μπολιάσει το ΠΑΣΟΚ με τον γνήσια προοδευτικό μεταρρυθμιστικό του λόγο. Ο επανακαθορισμός των κανόνων και των ρόλων συνδικάτων και συνδικαλιστών είναι κρίσιμος για την κοινωνία και τη δημοκρατία.

Υπάρχει κάτι στην αντιπολίτευση πέρα από το αντιΣΥΡΙΖΑ μέτωπο ή μήπως όλα τελειώνουν στην προσπάθεια να φύγει αυτή η κυβέρνηση;

Η παθογένεια του πολιτικού μας συστήματος συνίσταται διαχρονικά στο ότι η αντιπολίτευση αναλώνεται στην παραγωγή -αντανακλαστικά- αντικυβερνητικού λόγου και όχι στην παραγωγή, προβολή και προώθηση των δικών της θετικών προτάσεων και θέσεων. Με άλλα λόγια, το πολιτικό μας σύστημα δεν συνθέτει. Η ισοπεδωτική αντιπολίτευση που έκανε ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να υιοθετηθεί από τη σημερινή αντιπολίτευση. Η απόλυτη άρνηση, ο διχασμός, η ακραία αντιπαράθεση δεν οδηγούν πουθενά. Αντιθέτως είναι καταστροφικά. Δεν διανοούμαι πώς η σημερινή αντιπολίτευση μπορεί να υιοθετεί την αντίληψη και τις πρακτικές της ακραίας αντιπαλότητας του πρώιμου ΣΥΡΙΖΑ, αυτών, δηλαδή, των πρακτικών που καταδίκαζε μέχρι πρότινος.

Δεν αισθάνεστε κάπως μόνος στην προσπάθεια η Κεντροαριστερά να μην είναι κεντρο-αντι-αριστερά;

Είναι αναγκαίο όσο ποτέ να μπορέσουν οι πολιτικές δυνάμεις να συνεννοηθούν και να αποκτήσουν και πάλι αμοιβαία εμπιστοσύνη. Τα πάθη του χθες δεν μπορούν εσαεί να σφραγίζουν τις επιλογές και την πορεία του σήμερα ή του αύριο. Πληρώσαμε πολύ ακριβά την έξοδό μας από το ψευδοδίλημμα «μνημόνιο ή αντιμνημόνιο». Είναι καιρός η συμφιλίωσή μας με την πραγματικότητα και ο στόχος της μετάβασής μας στην ευρωπαϊκή κανονικότητα να εξυπηρετηθούν συνειδητά απ’ όσους πιστεύουμε σε αυτά. Η αυτοκριτική και η αυτογνωσία είναι αναγκαίες. Το αντισυριζαϊκό μένος είναι κακός σύμβουλος και ουδόλως συνιστά πολιτική στάση. Ενισχύει δε τις παρωχημένες ιδεοληπτικές φωνές εντός του ΣΥΡΙΖΑ, κρατώντας τον, όπως και μέρος της κοινωνίας, όμηρους του αναχρονισμού.

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης είπε στο συνέδριο της ΝΔ ότι οι διαφορές του κόμματός του από το Ποτάμι είναι δυσδιάκριτες και κανείς από το Ποτάμι δεν του απάντησε. Αυτό σημαίνει βέβαιη μετεκλογική συνεργασία;

Σε ό,τι αφορά στις διαφορές μας με τη Νέα Δημοκρατία, να σημειώσω ότι, δυστυχώς, ο φιλελεύθερος κ. Μητσοτάκης δεν κατάφερε να μπολιάσει τον συντηρητικό κορμό του κόμματός του ούτε καν με τις στοιχειώδεις αρχές του πολιτικού φιλελευθερισμού. Τα ζητήματα των δικαιωμάτων, το βασικό ζήτημα της οριοθέτησης του κράτους με την Εκκλησία συνιστούν βασικούς τομείς, βασικούς κώδικες, με τους οποίους μας χωρίζει μεγάλη απόσταση. Η αναφορά στον μεταρρυθμισμό και τον ευρωπαϊσμό γενικά και αόριστα δεν έχει καμία αξία αυτοτελώς. Δεν πίστεψα ποτέ «το τέλος της ιστορίας». Τα χαρακτηριστικά και το περιεχόμενο που προσδίδουμε σε αυτές τις έννοιες δημιουργούν σχέσεις συγγένειας ή σχέσεις απόκλισης. Δεν είναι σοβαρό να συζητά κανείς για μετεκλογικές συνεργασίες, όταν είμαστε τόσο μακριά από τον πολιτικό χάρτη που θα διαμορφωθεί μετά τις εκλογές. Και το καθοριστικό για την όποια μετεκλογική συνεργασία είναι, βεβαίως, η σύγκλιση σε έναν κοινό προγραμματικό λόγο και ένα κοινό κυβερνητικό πρόγραμμα.

Οργανωτική Επιτροπή 650 μελών, Επιτροπή Βγόντζα στη θέση της Επιτροπής Αλιβιζάτου, παράπονα για συγκεντρωτισμό του ΠΑΣΟΚ… Μήπως το Κίνημα Αλλαγής δεν ανταποκρίνεται στις προσδοκίες όσων μετείχαν στη διαδικασία εκλογής ηγεσίας από τη βάση;

Το ΠΑΣΟΚ πρέπει να καταλάβει ότι το Κίνημα Αλλαγής δεν μπορεί να είναι ούτε κλώνος του ούτε προσπάθεια αναπαλαίωσής του. Προφανώς, το εγχείρημα δεν είναι απλό και εύκολο και, προφανώς, μπορεί να γίνουν και άτσαλες κινήσεις, ειδικά στα πρώτα βήματα. Να υπάρχει αμηχανία, καχυποψία, κάποιοι να μην ξεχνούν παλιούς ρόλους «φυλάρχων» στους οποίους είχαν συνηθίσει. Αλίμονο όμως αν δεν αντιλαμβανόμαστε ότι θα κερδίσουμε το στοίχημα μόνο αν γοητεύσουμε τους πολίτες και κυρίως τους νεότερους, τους πιο απαιτητικούς και δύσπιστους. Η άρση των αμφισβητήσεων, των αμφιβολιών, των καχυποψιών που έχουν οι πολίτες για τον χώρο δεν θα επιτευχθεί αν δεν αφήσουμε πίσω τον κακό μας εαυτό. Αν δεν τα καταφέρουμε, θα αποστερήσουμε το πολιτικό μας σύστημα από την εξυγιαντική παρουσία ενός ισχυρού, σύγχρονου, εξισορροπητικού προοδευτικού φορέα. Μοιραία, δε, θα επιστρέψουμε στη γνωστή μεταπολιτευτική συνταγή της ταύτισης του διπολισμού με τον δικομματισμό, με ό,τι αυτό συνεπάγεται.

Σχετικά με το Σκοπιανό: Θα υπερψηφίσετε συμφωνία για σύνθετη ονομασία; Κι αν το Ποτάμι αποφασίσει αποχή ή «παρών», τι θα κάνετε;

Η άποψή μου για το Μακεδονικό είναι πάγια και δημόσια διατυπωμένη από το 1993, στα πολύ δύσκολα χρόνια. Ενα τέταρτο του αιώνα μετά, ενώ η άποψη αυτή, δυστυχώς, δικαιώθηκε περίτρανα, δεν αντιλαμβανόμαστε ότι αν χάσουμε και αυτή την ευκαιρία, η «χώρα χωρίς όνομα» θα λέγεται εσαεί και απ’ όλους σκέτο «Μακεδονία». Οποιος αρνείται σύνθετη ονομασία δουλεύει για το σκέτο «Μακεδονία». Σήμερα στη Θεσσαλονίκη οι «έμποροι του πατριωτισμού» για άλλη μια φορά επιστρατεύουν την άδολη ευαισθησία του λαού στα ιδιοτελή παιχνίδια τους.

Πηγή: neaselida.gr