Είναι σφάλμα να περιμένουμε με βεβαιότητα την ίδια εξέλιξη σε ένα φαινόμενο που μοιάζει με άλλα, αλλά δεν είναι βέβαιο ότι θα έχει ακριβώς εξέλιξη. Η προγενέστερη γνώση, ενδεχομένως να είναι παρπλανητική. Και εξηγώ:

• Ο ιός αυτός έχει ιδιαίτερη μολυσματικότητα (έντονη και εύκολη διασπορά) οι άλλες γρίπες όχι τόσο πολύ.
• Οι άλλοι ιοί δεν αντέχουν στις μεσαίες και υψηλές θερμοκρασίες με αποτέλεσμα το καλοκαίρι να μην αντέχουν στο φυσικό περιβάλλον (για την ακρίβεια όταν έχουμε στο Βόρειο ημισφαίρειο καλοκαίρι οι εποχικές γρίπες μεταφέρονται στο Νότιο ημισφαίριο και αντίστροφα). Ο covid19 δυστυχώς αντέχει σε υψηλές θερμοκρασίες του περιβάλλοντος.
• Ο covid19 αντέχει σε ελεύθερες επιφάνειες μερικές μέρες, κάτι που δεν συμβαίνει με τους άλλους ιούς που συνήθως αντέχουν λίγες ώρες.
• Τέλος, η φυσική ανοσία που αποκτά ο άνθρωπος μετά απο προσβολή από τις εποχικές γρίπες είναι κάποιοι μήνες, κάτι που ακόμα δεν έχει επιβεβαιωθεί για τον covid19 (φαίνεται ότι για τον covid πιθανότατα είναι πολύ μικρότερο χρονικό διάστημα). Για τον λόγο αυτό άλλωστε, ο εμβολιασμός για τις κοινές γρίπες γίνεται κάθε χρόνο, στο τέλος του φθινοπώρου ώστε να καλύψει τον άνθρωπο μέχρι την αρχή του καλοκαιριού.

Τα στοιχεία αυτά, μαζί με κάποια ακόμα είναι που καθορίζουν τα πολυσυζητημένα "κύματα" μιας πανδημίας. Όλα αυτά σημαίνουν ότι κάθε "εκτίμηση πρόβλεψης" αναφορικά με τον covid19 ως προς τα στοιχεία κάθε επόμενου κύματος, έχει σημαντικό βαθμό αβεβαιότητας.
Το πρόβλημα στην διαχείριση της πανδημίας είναι η ισορροπία (η χρυσή τομή) ανάμεσα στα έλάχιστα δυνατά μέτρα που θα έχουν το βέλτιστο δυνατό αποτέλεσμα για τον έλεγχο της διασποράς με τις λιγότερες συνέπειες στην κοινωνία.
Η χρυσή αυτή τομή, επιβάλλεται να επαναπροσδιορίζεται ανάλογα με την εξέλιξη, το μέγεθος της διασποράς σε μια κοινότητα.
Με βάση τα παραπάνω και με δεδομένο ότι ο ιός παραμένει στο ανθρώπινο σώμα περίπου 2-3 εβδομάδες, η αποτελεσματικότητα της εφαρμογής των όποιων μέτρων (και συνακόλουθα η ανάγκη διαφοροποίησής τους) μπορεί να εκτιμηθεί:

Στην συνέχεια, βγήκαν όλοι αυτοί που γνωρίζουμε (ακόμα και άνθρωποι των επιστημών) που λες και τους είχε βάλει ο διάβολος, στράφηκαν κατά των μέτρων και όχι μόνο, λες και ειλικρινά, ήθελαν να βλάψουν.
Προσπάθησαν να ανατρέψουν τα προφανή. Όχι η μάσκα δεν προστατεύει, ότι η μάσκα στερεί το οξυγόνο, ότι η μάσκα πνίγει τα παιδιά, όχι αυξάνει το διοξείδιο, όχι τα μέτρα είναι λάθος, όχι να το κάνουμε αλλιώς, κλπ. κλπ.

ΜΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΕ ΤΑ ΚΑΛΑ ΜΑΣ;;;

Λίγο όλοι αυτοί, λίγο η ψυχολογική πίεση, λίγο η "οικονομία" που έπρεπε να δουλέψει, λίγο ο ιδιωτικός τομέας που έπρεπε να λειτουργήσει, λίγο η πολιτικοποίηση του θέματος (από αντιπολιτευτική και μόνο διάθεση) λίγο το ότι μπλέξαμε ποιoς είναι ο εχθρός και πολλά άλλα, τα μέτρα δεν εφαρμοζόντουσαν.
Σήμερα, τρέχουμε ασθμαίνοντας πίσω από τις εξελίξεις. Αναθεώρηση με διαρκή εντατικοποίηση των μέτρων μήπως και ελεγχθεί η κατάσταση.
Τι να λέμε τώρα...

Χρήστος Μελάς - Επίκουρος Καθηγητής, Σχολή Επιστημών Υγείας ΕΛΜΕΠΑ, Σύμβουλος Καθηγητής ΕΑΠ

Πηγή: pancreta.gr