Η δυσλεξία είναι θείο δώρο, αλλά μόνον όταν γνωρίζουμε την ύπαρξή της και την αντιμετωπίζουμε έγκαιρα και σωστά. Αντιθέτως, η άγνοια χειροτερεύει τη διά βίου ειδική μαθησιακή δυσκολία στην ανάγνωση και στα γραπτά. Εμφανίζεται τουλάχιστον στο 5% του πληθυσμού και με συχνότητα τέσσερα αγόρια προς ένα κορίτσι.

Τα δυσλεξικά άτομα παρουσιάζουν διά βίου πολύ μεγάλη δυσκολία στην ανάγνωση (πολύ αργή, με λάθη, άλλα βλέπουν και άλλα διαβάζουν, δεν χρωματίζουν τη φωνή τους, δυσκολεύονται στην αποστήθιση, σκέπτονται με εικόνες), την ορθογραφία (ανορθόγραφοι μολονότι γνωρίζουν τους γραμματικούς κανόνες), κολλούν τις λέξεις, παραλείπουν τα σημεία στίξης και ξεχνούν να βάλουν τόνους. Μπορεί να γράψουν την ίδια λέξη τρεις φορές στην ίδια πρόταση με τρεις διαφορετικούς τρόπους.

Δυσκολεύονται να εκφραστούν γραπτώς, να μεταφέρουν τη σκέψη τους στο γραπτό. Αποδίδουν πολύ καλύτερα στα πρακτικά από ό,τι στα θεωρητικά μαθήματα και στα προφορικά από ό,τι στα γραπτά. Γι’ αυτό και δικαίως εξετάζονται προφορικώς σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης. Η σχολική τους επίδοση είναι κατώτερη από την αναμενόμενη λόγω της υπερπροσπάθειάς τους και –συχνά– της ανώτερης πνευματικής τους ικανότητας. Δυσκολεύονται περισσότερο στις ξένες γλώσσες, ιδίως στα αγγλικά, διότι άλλα βλέπεις και άλλα διαβάζεις και άλλα ακούς και άλλα γράφεις.

Οι ειδικές μαθησιακές δυσκολίες (δυσλεξία = πρόβλημα αργής και με λάθη ανάγνωσης, δυσορθογραφία = ανορθόγραφος, δυσαριθμησία= πρόβλημα στη μαθηματική λογική ή στις πράξεις) καθώς και η διάσπαση προσοχής, παρορμητικότητα (ανυπομονησία) και υπερκινητικότητα (ΔΕΠΥ) έχουν βιονευρολογική και κυρίως κληρονομική αιτία (άρα υπάρχουν από τη γέννηση). Συνεπώς, με το κατάλληλο βιολογικό τεστ που δεν βασίζεται στην ανάγνωση και τη γραφή, όπως το τεστ Παυλίδη, είναι δυνατόν να προγνωστούν/διαγνωστούν με ακρίβεια από την προσχολική ηλικία.

Τόσο η διάγνωση όσο και η αντιμετώπιση μπορεί να πραγματοποιηθεί οποτεδήποτε, αλλά το χθες είναι προτιμότερο από το σήμερα και αυτό από το αύριο. Η βιολογική πρόγνωση από την προσχολική ηλικία (π.χ. με το βιολογικό τεστ Παυλίδη) και η ακριβής, έγκαιρη διάγνωση οδηγούν στην εξατομικευμένη-αποτελεσματική αντιμετώπιση, τη βελτίωση της συμπεριφοράς, του αυτοελέγχου, της κοινωνικότητας και της σχολικής επίδοσης, αλλά και την αποφυγή των αρνητικών ψυχο-κοινωνικο-εκπαιδευτικών συνεπειών (π.χ. χαμηλή αυτοπεποίθηση, bullying, δυσκολίες στις σχέσεις) που προκαλούν η καθημερινή ταπεινωτική σχολική αποτυχία και η αρνητική-επικριτική αντιμετώπιση στο σπίτι και το σχολείο λόγω άγνοιας.

Τα ψυχοπεριβαλλοντικά αίτια μπορεί να βελτιώσουν ή να χειροτερέψουν τις ειδικές μαθησιακές δυσκολίες, αλλά ποτέ δεν μπορούν να τις προκαλέσουν. Είναι ιδιαίτερα κρυφές και παραπλανητικές, γιατί δεν φαίνονται στην καθημερινή προφορική επικοινωνία, αφού δεν παρουσιάζονται με προβλήματα λόγου-ομιλίας.

Διάσπαση προσοχής

Η Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής και Υπερκινητικότητας (ΔΕΠΥ) εμφανίζεται στο 10-11% των παιδιών σχολικής ηλικίας, ενώ σε ποσοστό άνω του 70% εξακολουθούν να παρουσιάζουν τα συμπτώματα και στην ενήλικη ζωή τους.

Η ΔΕΠΥ αποτελείται από τρεις υποκατηγορίες συμπτωμάτων που –όχι πάντοτε, αλλά συνήθως– συνυπάρχουν:

1. Διάσπαση προσοχής (πρόβλημα αυτοσυγκέντρωσης, οργάνωσης, διαχείρισης χρόνου, αφηρημένος, ονειροπόλος, ξεχασιάρης, αδέξιος, διασπάται εύκολα από εξωτερικούς ερεθισμούς).

2. Παρορμητικότητα (ανυπόμονος, προβλήματα αυτοελέγχου, συμπεριφοράς, έντονος – ανεξέλεγκτος θυμός – οργή, διακόπτει τους άλλους, δεν μπορεί να περιμένει στη σειρά, ενεργεί πριν σκεφτεί τις συνέπειες των πράξεών του, ριψοκίνδυνος, επιρρεπής στις εξαρτήσεις).

3. Υπερκινητικότητα (αεικίνητος – πειραχτήρι – ζιζάνιο). Εμφανίζεται συχνότερα στα αγόρια.

Ενα από τα σημαντικότερα προβλήματα των ατόμων με διάσπαση προσοχής και δυσλεξία είναι η κακή διαχείριση του χρόνου, π.χ. άσκοπα διαλείμματα.

Το τεστ Παυλίδη

Δυστυχώς, διεθνώς τόσο η δυσλεξία και οι άλλες ειδικές μαθησιακές δυσκολίες όσο και η διάσπαση προσοχής διαγιγνώσκονται υποκειμενικά, γι’ αυτό συχνά οι διαγνώσεις είναι διαφορετικές και αντικρουόμενες. Μόνον αντικειμενικά, βιολογικά τεστ μπορούν να επιτύχουν αξιόπιστη και έγκαιρη διάγνωση, ακόμη και πρόγνωση από την προσχολική ηλικία. Αυτό ακριβώς μπορούμε να επιτύχουμε με το μοναδικό διεθνώς βιολογικό τεστ που βασίζεται στην οφθαλμοκίνηση, διεθνώς γνωστό ως τεστ Παυλίδη.

Είναι ασφαλέστατο τεστ και το μόνο που χρειάζεται να κάνει ο εξεταζόμενος είναι να παρακολουθεί σιωπηλά με το βλέμμα του ένα φωτεινό ερεθισμό στην οθόνη του Η/Υ, ενώ αυτομάτως καταγράφονται και αναλύονται οι οφθαλμοκινήσεις του με ακρίβεια ενός χιλιοστού του δευτερολέπτου από το φωτο-ηλεκτρονικό σύστημά μου της οφθαλμοκίνησης (αναγνωρισμένο από το 1987 με διεθνείς πατέντες στην Αγγλία, τη Γαλλία, στον Καναδά και τις ΗΠΑ). Λόγω του ότι είναι τόσο προηγμένο το έχουν αποκτήσει τα πλέον διεθνώς φημισμένα πανεπιστήμια όπως Χάρβαρντ, Βoston, Penn State, Κολούμπια, Δανίας, Φινλανδίας κλπ.

Η oφθαλμοκίνηση αντικατοπτρίζει με ακρίβεια τις τυχόν δυσλειτουργίες του εγκεφάλου και όχι της όρασης. Είναι τόσο σημαντική βιολογική λειτουργία, ώστε ο δημιουργός αφιέρωσε στην οφθαλμοκίνηση το 25% του συνόλου των κρανιακών νεύρων. Επειδή οι νευρολογικές διαταραχές φανερώνονται από νωρίς στην οφθαλμοκίνηση και επειδή και η δυσλεξία και η διάσπαση προσοχής είναι νευροβιολογικής αιτιολογίας, συνεπώς υπάρχουν από τη γέννηση, γι’ αυτό και απεικονίζονται στην οφθαλμοκίνηση από την προσχολική ηλικία.

Η δυσλεξία και η διάσπαση προσοχής συχνότατα συνυπάρχουν. Η έγκαιρη και έγκυρη πρόγνωση – διάγνωση και αντιμετώπιση οδηγούν τα παιδιά μας από την αποτυχία στην επιτυχία και από τη δυστυχία στην ευτυχία, που είναι και το ζητούμενο της ζωής μας.

Γράφει ο Δρ Γεώργιος Θ. Παυλίδης, Fellow της Διεθνούς Ακαδημίας Ερευνών Μαθησιακών Δυσκολιών

Πηγή

Πηγή: pancreta