Για εμπορία ανθρώπων και εξαναγκαστική εργασία καταδικάστηκε η Ελλάδα από το Δικαστήριο των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων στο Στρασβούργο, έπειτα από εξέταση προσφυγής Μπαγκλαντεσιανών εργατών στις καλλιέργειες φράουλας της Μανωλάδας.

Το δικαστήριο καταδίκασε την Ελλάδα να καταβάλει σε κάθε έναν από τους 42 αιτούντες, οι οποίοι είχαν συμμετάσχει στην αρχική τότε δίκη στο ελληνικό κακουργιοδικείο 16.000 ευρώ και καθένα από τους άλλους αιτούντες 12.000 ευρώ για το σύνολο της ζημίας που υπέστησαν, καθώς και 4,363.64 ευρώ σε όλους τους αιτούντες για τα έξοδα και τις δαπάνες της δίκης.

Το Δικαστήριο έκρινε ότι η Ελλάδα παραβίασε τα άρθρα 4 § 2 της Σύμβασης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, λόγω της αποτυχίας του κράτους να εκπληρώσει τις θετικές υποχρεώσεις που υπέχει από τη διάταξη αυτή, δηλαδή την πρόληψη,της εμπορίας ανθρώπων, την προστασία των θυμάτων, τη διεξαγωγή αποτελεσματικής έρευνας σχετικά με τα αδικήματα και να τιμωρήσει τους υπεύθυνους για τη διακίνηση.

Σύμφωνα με το Δικαστήριο, οι προσφεύγοντες ήταν 42 υπήκοοι Μπαγκλαντές που ζουν στην Ελλάδα. Δεν είχαν άδεια εργασίας όταν προσλήφθηκαν μεταξύ του Οκτωβρίου του 2012 και του Φεβρουαρίου του 2013 για να μαζέψουν φράουλες σε ένα αγρόκτημα στη Μανωλάδα. Τους είχαν υποσχεθεί μισθό των 22 ευρώ για επτά ώρες, και τρία ευρώ για κάθε ώρα υπερωρίας. 

Δούλεψαν καθημερινά από τις 7 π.μ. έως τις 19:00 υπό την επίβλεψη ένοπλων φρουρών. 

Οι εργοδότες τους τούς είχε προειδοποιήσει ότι θα λάβουν μισθό μόνο αν συνέχιζαν να εργάζονται. 

Οι αιτούντες ζούσαν σε πρόχειρα παραπήγματα, χωρίς τουαλέτες ή τρεχούμενο νερό. 

Τον Φεβρουάριο του 2013, το Μάρτη 2013 και τον Απρίλιο του 2013, οι εργαζόμενοι κατέβηκαν σε απεργία ζητώντας την καταβολή των απλήρωτων μισθών τους, αλλά χωρίς επιτυχία.

Στις 17 Απριλίου 2013, οι εργοδότες που προσέλαβαν άλλους μετανάστες. 

Φοβούμενοι ότι δεν θα πληρωθούν 100 έως 150 εργαζόμενοι από την περίοδο 2012-2013 άρχισε να κινούνται προς την κατεύθυνση των δύο εργοδοτών, προκειμένου να απαιτήσουν τους μισθούς τους. 

Ένας από τους ένοπλους φρουρούς άνοιξε πυρ, τραυματίζοντας σοβαρά 30 εργαζόμενους, συμπεριλαμβανομένων 21 από τους αιτούντες.

Οι τραυματίες μεταφέρθηκαν στο νοσοκομείο και στη συνέχεια ανακρίθηκαν από την αστυνομία.

Οι δύο εργοδότες, μαζί με τη φρουρά που είχε ανοίξει πυρ και μια ένοπλη επιστάτη, συνελήφθησαν για απόπειρα φόνου - κατηγορία που στη συνέχεια αναταξινομήθηκε ως πρόκληση σοβαρών σωματικών βλαβών - καθώς επίσης και για την εμπορία ανθρώπων. 

Με απόφαση της 30ής Ιουλίου 2014 το ελληνικό Κακουργιοδικείο τους απάλλαξε από την κατηγορία της εμπορίας ανθρώπων και καταδίκασε την ένοπλη φρουρά και έναν από τους εργοδότες για σοβαρές σωματικές βλάβες και παράνομη χρήση πυροβόλων όπλων, με ποινές φυλάκισης που μετατράπηκαν σε χρηματική ποινή.

Το Δικαστήριο των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων επισήμανε ότι τα εθνικά δικαστήρια ερμήνευσαν και εφάρμοσαν την έννοια της εμπορίας ανθρώπων με πολύ περιοριστικό τρόπο, ταυτίζοντας την με τη δουλεία. 

Ωστόσο, η κατάσταση των προσφευγόντων δεν ισοδυναμεί με δουλεία. 

Η διαφορά μεταξύ της δουλείας και της καταναγκαστικής ή υποχρεωτικής εργασίας έγκειται στην αίσθηση των θυμάτων ότι η κατάστασή τους ήταν μόνιμη και ότι η κατάσταση ήταν απίθανο να αλλάξει.

Εν προκειμένω, οι προσφεύγουσες δεν μπορούσαν να βιώσει αυτό το συναίσθημα, με την έννοια ότι ήταν όλοι τους εποχικοί εργαζόμενοι. 

Τα επίμαχα πραγματικά περιστατικά, και ιδιαίτερα τις συνθήκες εργασίας των προσφευγόντων, έδειξε σαφώς ότι περιήλθαν σε εμπορία ανθρώπων και της καταναγκαστική εργασία. 

Υπό τις συνθήκες αυτές, το Δικαστήριο κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η κατάσταση των προσφευγόντων εμπίπτει στο πεδίο εφαρμογής του άρθρου 4 § 2 της Σύμβασης, στο μέτρο που αφορούσε εμπορία ανθρώπων και την καταναγκαστική εργασία.

real.gr

πηγή